Aşkın Kanatlarında

Bölüm 5 Dünya Ahiret Acımsın

“Güneş.”
Dedim.“Güneş SAYER.”

“Sen Seval’ in kızı mısın?”

“Evet de siz annemi nerden tanıyorsunuz?”

“Annenin eski bir arkadaşıyım. Annene selamımı ilet. Bir gün mutlaka uğrasın bana.”

Dedi gülümseyerek.

“Tamam.”

dedim ve merdivenlerden inmeye başladım. Apartmandan çıktığımda cebimde beş kuruş paranın olmadığı gerçeğiyle karşılaştım. Çaresizce yürüyerek eve giderken yolda bir kaç kişinin kavga ettiğini gördüm. İlk başta bu kavgayı pek önemsememiştim ama onu gördüğümde yürümeyi unutmuş gibi bir anda durdum. İlk önce nefes almayı unutturmuştur bana şimdi ise yürümeyi. Ne oluyordu bana böyle? Her defasında o yoğun mavi gözleri bana kendimi unutturmayı nasıl başarıyordu?

Kavga bir anda iyice büyüdü ve benim çok yakınıma geldi. Bende onlardan uzaklaşmak yerine olduğum yerde hiç kımıldamadan onları izliyordum. Daha önce beni fark etmeyen mavi gözlü çocukla göz göze geldiğimizde önündeki çocuğa vurmayı bırakıp gözlerini bana dikti. Birinin beni bileğinden tutup çekmesiyle gözlerimi ondan ayırıp ilk önce bileğime  sonra da beni çekmekte olan kişiye baktım. 19 yaşlarında uzun boylu bir oğlan arkası bana dönük bir şekilde zorla beni götürüyordu. Şaşkınlıkla ve kızgınlıkla bileğini kurtarmak için hızla çektim kolumu. O kadar sıkı tutuyordu ki bu işe yaramamıştı.

“Dur!”

Diye bağırdım ona ama beni duymamazlıktan geldi.

“Kimsin sen?”

Diye bağırdım tekrar ama yine cevap vermedi.

“Nereye götürüyorsun beni? Heey! Dur diyorum sana! Dur artık! Dur!”

Diye bağırdığımda durup yüzünü bana döndü.

“Bak güzelim, az önceki kavgadan hasar alma diye seni onların arasından çıkardım. İstersen bir teşekkür et.”

“ama...”

Dediğimde konuşmama izin vermeyerek bileğini tutup arkasını döndü ve:

“Fazla konuşmada yürü hadi.”

Dediğinde sinirle bileğini çekip elinden kurtardığımda şaşkınlıkla suratıma baktı. Bir adım gerileyip işaret parmağımı tehditkar şekilde kaldırdım.

“Birincisi bana öyle kafana göre dokunamazsın. İkincisi onlardan yeterince uzaklaştık yani artık beni bu şekilde sürüklemene gerek yok ve üçüncüsü ben onların arasında felan değildim. Kurtarılmaya felan ihtiyacım yoktu. Buna rağmen hala bir teşekkür bekliyorsan, al işte teşekkür ederim! Tamam mı? Oldu mu? Teşekkür ederim, teşekkür ederim.”