Trained To Be a Guardian

· TTBG 10 ·

···♥♥···

Sinalag ko ang atake ni Caline. Shete muntik na naman ako do'n. Umatras ako palayo dito mahirap na, mas mabuti na ang dumistansya muna.

Sa duel naming ito wala akong ginawa kundi umilag. Sobrang bilis niya hindi ko siya makita. Parang nag-te-teleport lang. Tsk. Yung kaninang sugat ko lang sa pisngi, pati sa braso meron na din. Hinihingal na din ako dahil ang hirap sabayan ng kilos niya. Hirap na hirap akong maka-cope up sa bilis niya.

Ngayon ko lang nalaman na iba pala talaga kung may Special Gift, ang laki ng advantage sa labanan.

"I'm surprise, you only have those cuts. Well, any minute now you will be covered by your own blood." Confirm. Balak nga yata talaga akong patayin nito. Ang hirap din i-guess ang gusto ng babaeng 'to.

Ngumiti naman ako. "Let see."

This time, ako naman ang sumugod pero hindi pa man ako nakakalapit ay nawala na ito. Grabe talaga. Naramdaman ko naman ang pagbigat ng galaw ng hangin sa likuran ko kaya humarap ako sa direksyong yun at ipinangsalag ang sword ko. Good guess, muntik na naman ako do'n.

Hahawakan ko na sana ang kamay nito pero nawala na naman siya. Hays! Hindi ba yun napapagod tumakbo?!

No choice. I need to do this even if there is no assurance that I will succeed.

Tumayo ako sa gitna. Inilagay ko sa likod ng balikat ko yung sword ko habang hawak-hawak ko ito. Yung isa ko namang kamay ay naka-alalay lang. I position myself into a fighting stance, then I close my eyes and wait for her to attack me.

Kung magiging successful itong plan ko, may chance akong manalo.

Hinigpitan ko ang kapit ko sa handle no'ng sword nang maramdaman ko ang pag-ihip ng hangin palibot sa akin.

And then I hear it. The unsheathing sound of the sword from it's scabbard. I can hear it, loud and clear. I know where it is coming from.

And it is coming from my right.

Buong lakas kong inihampas ang sword ko papunta sa kanan ko. And when I hear the sound of clashing swords, I feel satisfied. Success!

I open my eyes and I saw Caline with just only one sword in her hand. The other one is in the floor, broken. She also has a cut in her arm and her blood flows from it. The surprise is visible in her eyes also.

Kasabay ng singhapan ng mga estudyanteng nanonood sa laban namin ay ang pag-rehistro kaagad ng pagkainis sa mukha nito at sa isang iglap ay naglaho ulit siya sa paningin ko.

Napangiti naman ako. Now, she can't run away from me. I know where she is.

I was closely following her movements while standing here in the center.

Naisip ko kasi kanina na wala akong mapapala kung iiwas lang ako ng iiwas. Hindi ako mananalo once na yun lang ang gagawin ko sa buong duel namin. So, I think of an idea were I can follow her movements.

Pinikit ko ang mata ko kanina para maramdaman ko yung paggalaw ng hangin, para malaman ko kung saan siya aatake. Then, I focus my strength in my sword so that once it hit her she will deal a damage. I was just expecting that it will be just a cut, but I was surprise too when I see her sword broken.

Well, my only objective is to just make a cut on her, so that her blood will be my pathway to where is she going to.

Nakita ko ang pagpatak ng dugo niya papunta sa direksyon ko. Mukhang aatake na siya. Imbis na manatili sa kinatatayuan ko ay sinalubong ko ang pag-atake niya. Alam kong hindi siya didiretso papunta sa akin once na nakita niya akong papalapit. Kanina ko pang na-o-observe na hindi siya lumalaban head on, lagi siyang tumatakbo at hindi umaatake sa harap, laging sa likod, kanan at sa kaliwa ko lang ang rotation ng attack niya.