Az önce Ankara Atatürk Anadolu Lisesi yani benim dokuz onu okuduğum, aşırı severek gittiğim okuldan insanların facebook profillerine baktım. Benden bir iki dönem üstteki kızlardan biri profil fotosunu doktor önlüklü, steteskoplu halini yapmış. İki apartman üstümüzde oturuyor. Türkiye yedincisi Zeynep eski sınıfı ve birkaç hocasıyla içlerinden birinin evinde toplanmış fotoğraf çekinmiş. Ordaki insanların hepsinin ODTÜ,Boğaziçi, Hacettepe,Ankara vs ünilereyerlestiğini düşünürsek... Daha iki yıl önce saçları basları birbirine girmiş halde kutuphane onunde sıra bekleyen insanlar artık gerçek bir birey ve hayat adına tamamen kendi yollarını çizmekteler. Tek bir yılın sonunda şimdi hepsi on iki yıllık emeklerinin karşılığını aldı ve mutlular. Ben de bu yıl son sınıfım ve umarım bu yılı ben de musmutlu bitirmek istiyorum. Hattaiyi bir sonuc elde edersem sizler için rehber olmayı da isterim.
Neyse, bunları yazdım çünkü ben sizleri de ileriki yıllarda iyi yerlerde görmek istiyorum. Belki tanımıyorum ama yine de istiyorum. Lisedekiler üni icin, ortaokuldakiler lise için lütfen iyi çalışsın. Hayatınızın bu gençlik evrelerinin geçici olduğunu unutmayın. Belki şu an değil ama mesela aktifken ben sizi engelliyorsam beni de okumayın.
SBS'ye hazirlanirken son iki ayım ciddi hasta geçmişti. O dönem doktorum bana şöyle demişti: "Ben doktorum, karım mühendis ve kendi fabrikası var. Şimdi sen okumazsan seni istemeye gelecek adamın statüsü bile farklı olacak. Ev hanımı olsan en fazla polis ister,ögretmen ister seni(...)" Yanlış anlamayın burada bir ezme cabam yok benim babam da öğretmen. Demek istediğim şey ya da size sormak istedigim sey şu: Kendinizi neye layık görüyorsunuz?
Derslerinize önem verin ve sıkı calışın. Bana da şans dileyin,dua edin. SuJu bolümü atmadım diye trip atmayacagınızı biliyorum? Şimdi gidip o facebook sekmesini kapatayım. Yoksa daha çok efkar basacak.
