Helloooooo!!^^
Neden bu bölüm? Bikauz belki de beni özlediniz diye düşündüm.
Bilmiyorum fark eden oldu mu ama geçen 11 ay 18 gün boyunca hatırlamak bile istemediğim anlar yaşadım. Kendimi bambaşka bir yerde buldum, bambaşka bir yanımı açığa vurdum herkese: sessiz, donuk, mimiksiz, mutsuz. Sadece ailemin yanında ve burda ELF'lik yapıp Ben Kralların Menajeriyim'le SuJugiller yazarken mutluydum. Çünkü ailem, ailem; siz de sizsiniz. Gerçekten bir dönem sadece burdaki "Eline sağlık/ harikaydı/ yeni bölüm için sabırsızım..." gibi yorumlara gülümsüyordum. Zavallıca mı? Hayır! Gerçekten yaşanan şeyler yüzünden insan olma dürtümü kaybetmiştim. Ot gibiydim.
Zaman geçtikçe, BKM yazamamaya başladım. Kitabın okunması düştü. 500 okunurken 100-200 oldu. Yorum gelmez oldu. Gerçek hayatta arkadaşım benimle buluşmaz oldu (buluşmak istemediği için değil orası karışık), okulda hocalardan nefret ettim, okuldaki insanlardan nefret ettim. Çevremde yanlış şeyler döndüğünü fark ettim. Bir şeylerin farkına vardığım için mutsuz oldum zaten. Fark ettim de şimdi bunları yazarken elim titremiyor, kalbim bie tuhaf olmuyor. Çünkü atlattım.
12. sınıf sırasında her şey daha kötü olacak ve yapamayacağım sanıyordum ama kendimi ferahlamış hissediyorum. Bunları buraya yazıyorum çünkü birine anlatsam geçip içinden fesat şeyler söyler. Bana çok nazar değer bir de... Ama siz benim için sevinirsiniz. Öyle düşünüyorum en azından.
Test çözerken bunalmış değil, sadece çözüyor gibi hissediyorum. Hocalarım çok kibar, şimdilik arkadaşlarımla da sıkıntım yok. Arkadaş önemli. Dost olma ama en azından seni kantine giderken gel diye çağırabilecek biri, sohbet edebileceğin biri olmalı. Çünkü bu okula gitme isteğimi artırıyor. Motivasyonumu artırıyor. Galiba en çok ortamımın bozulmasından korkuyorum. Sürekli de buna dua ediyorum. Siz de benim için edebilirsiniz dıkdoel
Ah... Gençler günlük yazamayanlar bilir, hele ki mutluyken bir şey yazasın gelmez. Ben o kadar başkaydım ki günlük tutmaya başladım. Bir süre devam etti. İşin garibi günlüğümün koca bir sayfasında BKM'den ve Kwon SaeJin'imden bahsediyorum. Bu kitabı okuyan herkes BKM okuyor mu bilmiyorum ve önemli de değil ama... Farkındayım ki sizlerle sıkı bir muhabbete giremedim hiçbir zaman. Aslında aramıza mesafeyi bilerek koyuyorum. Çünkü çook eskiden burdakilerle sorun oldu. Okuyucular, watty üyeleri vs. Bezdim. Ben de o zamandan beri fazla içli dışlı olmuyorum. Birinin yorumunu ciddiye alıp eleştirisine katıldığım an beni ezmeye çalışıyordu sanki kendi Nobel ödüllü yazar aqua. Neyse böyleleri yüzünden belki fazla sohbet edemedim yorumlarda ama sizi seviyorum gençler. Hisseden vardır, bu yazar yapmacık lan diyen vardır, seven vardır sevmeyen vardır ama ben gerçekten hepinize teşekkür ederim. Okuduğunuz için. Super Junior adına kaliteli şeyler yapmak istedim hep. Hatta projelerim bitmedi! Detaylarını konuşmasak da takım kurup grupça bir şeyler yapmayı planlıyoruz Türk ELF'e yönelik. Doğru duydunuz wattylik bir şey değil Türkiye'deki ELF'e yönelik ov yeah. Ama detay yok euehueheueheuh.
Neyse.
Ben iyiyim.
Hepinizi de özledim.
BKM yazmayı bayaaağı özledim.
Geri döneceğimi unutmayın.
Bir de takip ederseniz kitaplardan projelerden daha kolay haberdar olursunuz. Döndüğümde yapacağım şeyleri duyurmak için ilgilenen kişilere ihtiyacım olacak. Takip ederseniz benim için de sizin için de daha kolay olur. Ego kasmam takipçiden hiçbir zaman jdıskdıs Hatta takipçi sayısını gizlesinler lan millet uzak duruyor hep bundan tch tch.
Amutın!!!
Yazdım ama okursunuz inşallah. Yorum yazarsanız da cevap veririm. Kişisel olduğu için bu bölüm birkaç cümle edersiniz inşallah kdkdkdkdk
