Młoda 19 letnia Marinette. Przyjeżdża do rodzinnego Paryża. Jej rodzice są naukowcami i często są ,,nie obecni". Czyli siedzą 25h / na dobę w swoim laboratowium. W szkole poznaje Bad Boya, o imieniu Adrien. Jest on podrywaczem i szkołę ma poprostu...
Weszłliśmy do środka. W progu domu znajdował się salon. Był ogromny z kominkiem. Miał zielone odcienie takie same jak oczy jego właścicielki i oczy Adriena... Mari?! O czym ty myślisz?!
To on! szedł do nas po schodach. Obok niego szedł dzielnie Plagg.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kot pobiegł do mnie. zaczął mruczeć.
- Witam państwa. Witaj Marinette. - puścił mi oczko - Widzę że mój kot cię polubił.
- Już się poznaliśmy. :)
- Haha... Zasiądźmy do stołu - powiedział pan Gabriel gestem ręki.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Słucham ojcze - oczywiście musi być kultura!
- Wiesz że jesteśmy bardzo zajęci nowym odkryciem.
- Tak... czy znowu wyjeżdżacie? - po moim puliczku wspłynęła łza. Adrien wstał i chciał mi pomóc, otrzeć łzę.
- Tak. Wyjeżdżamy na 2 miesiące do Kanady.
- Znowu!? - wstałam a łzy leciały ciurkiem.
- Pani Agrest się tobą zajmie. Bedziesz tu mieszkała.
Nie zwróciłam uwagi na to co powiedział na końcu. Wybiegłam i wskoczyłam na dwór. Siedziałam na śniegu i płakałam. Nagle usłyszłam dźwięk drzwi. Wstałam i zapaliłam papierosa.
- Ty palisz? - spytał znajomy głos.
- A co nie widać ! ? - wykrzyknęłam w łzach.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Spokojnie ksieżniczko. Odłóż to. To jest samo zło. Nie płacz my lady. - odłożyłam jak mi kazał i on ocierał mi łzy.
- Adrien... Dziękuję.
- Nie dziękuj. Przykro mi.
Weszliśmy do domu. Wiglądałam normalnie, jakbym wogóle nie płakała. Rodzice już wychodzili. Pewnie już jechali. Tata pocałował mnie w czoło. Pani Aurora pokazała mi pokój. Był tuż obok pokoju Adriena. Czy było pocieszające ?
