""က်ေတာ္ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆိုဗ်ာ""
""ဒီေလာက္ပါးတစ္ျခမ္းလံုးနီရဲေနတာေတာင္ဘာ
မွမျဖစ္တာလား??""
က်ြတ္တစ္ခ်က္စုတ္ကာမ်က္ႏွာလႊဲေန၏။ေပေတေတကပ္တတ္တတ္နဲ႔။
""သြားေဆးခန္းသြားရမွာေႀကာက္ရင္အခ်ိဳေတြ
မစားနဲ႔ေပါ့""
""ကားထဲမွာ ဗူးလိုက္ဝယ္ထည့္ေပးထားတာ
ဘယ္သူလဲ?ခုေကာ ဘယ္သူကေႀကာက္တယ္
ေျပေနလို႔လဲ?""
""မေႀကာက္ရင္သြားမယ္။လာ""
မေႀကာက္ဘူးဟုသာတြင္တြင္ေျပာေနရင္းေဆး
ခန္းေရွ႔လည္းေရာက္ေရာ
""မသြားဘူး။ဘာမွမျဖစ္ဘူး""ဟူေသာဂါထာကို
သာအသံမစဲမန္းမႈတ္ေတာ့၏
""ညီ~~ခုႀကည့္အံုး။ပါးတစ္ျခမ္းလံုးေယာင္ေန
တာ။""
""ေဆးေသာက္ရင္ေပ်ာက္သြားမွာ""
""မနာပါဘူးကြာ။မႏွစ္ကလိုပဲ ဖာလိုက္မယ္ေလ"
""ႏႈတ္မွာက်ေတာ္သိတယ္။""
""ကို Dr.ကိုေျပာေပးမယ္။မႏႈတ္ဖို႔ဟုတ္ျပီလား"
ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာဆိုကာအတင္းဆြဲေခၚေတာ့ယက္
ကန္ယက္ကန္နဲ႔ပါလာရွာတယ္
ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ခ်ဴခ်ာသူမို႔ ေဆးထိုးေဆး
ေသာက္ရမွာမေႀကာက္ေတာ့ေသာ္လည္း ညီ
သြားေဆးခန္းသြားရမွာေတာ့ေႀကာက္တယ္။
အခုလည္းထိုင္ေစာင့္ေနရင္း စိတ္လႈပ္ရွားေန၍
ဒူးကတလႈပ္လႈပ္။
""ဆရာဝန္က မႀကမ္းေလာက္ပါဘူး။ဒါကေလး
သီးသန္႔ေလ""
""ဘာ!!ကေလးေဆးခန္းက်ိေခၚလာတယ္""
အခုမွပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိထားမိသြားပံုရသည္
ျပံဳးစိစိႏွင့္ႀကည့္ေနေသာကေလးအေမတစ္စုႏွင့္
ကေလးတစ္သိုက္။
""ရွက္စရာႀကီးကြာ""
ခပ္တိုးတိုးညည္းရင္းေဆာင္းလာေသာဦးထုပ္ကို
ပိုငိုက္က်သြားေအာင္ဆြဲခ်ေန၏
""ျပန္ရေအာင္ဗ်ာ။ေနာ္ ကိုဇက္။ေနာက္ေန႔အားမွ---""
""မရဘူး။ေနာက္ေန႕ေတြဆိုညီထမင္းေတာင္
ဝါးလို႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ခုေတာင္နီရဲေနျပီ""
