Minamahal Pa Rin Ako ⚣ jeongcheol

70

"Seung."

"Kwan."

"Seungkwan."

"BOO!"

"AY KABAYONG KABOG! ANO BA YAN HANSOL!" Sigaw ni Seungkwan.

"Kanina pa kita kinakausap pero tulala ka lang." Sagot ni Hansol.

He sighed, "Baho nyan." Sabi ni Hansol sabay takip ng ilong.

"PAKYU." Sabi ni Seungkwan saka tinaas ang middle finger niya sa mukha ni Hansol.

Tumawa lang si noo.

"Wag ka na masyadong mamoblema." Biglang pag seseryoso niya.

"Bipolar ah kanina tatawa ngayon seryoso? Munggago." Sabi ni Seungkwan sabay irap sa kanya.

"May panahon kasi mag seryoso, may panahon din mang trip." Seryosong sagot ni Hansol.

Nanahimik nalang si Seungkwan.

"Pero bakit ako lang ang tinawagan mo? Hindi ba nila karapatang malaman ang nangyari kay hyung?" Tanong ni Hansol.

"Kung pwede ko lang sabihin, Hansol. Kung pwede lang." Sagot lang ni Seungkwan.

"Tanong ako ng tanong sayo kung bakit ako lang ang sinasabihan mo, hanggang ngayon 'yan pa rin sinasagot mo." Sabi ni Hansol.

"Dami mo kasing tanong, quiz bee ba ko ha?" Pagtataray nito sa kanya.

"Bee lang." Pang aasar ni Hansol.

"TANGINA MO TALAGA!" Sigaw ni Seungkwan kay Hansol sabay sapak sa braso niya.

Pero imbis na magalit ang gago, tumawa lang ng tumawa.

"Mabilaukan ka sana, gago!" Sabi nito sa kanya sabay tumakbo palayo sa kanya.

"BOO!" Sigaw ni Hansol kay Seungkwan habang hinahabol.

Pero takbo lang ng takbo si Seungkwan hanggang sa makarating sa dorm nila.

"Nakauwi na pala kayo." Sabi ni Seungcheol nang makapasok na ito sa sala.

"BOO!" Tawag ni Hansol kay Seungkwan.

Imbis na batiin ni Seungkwan si Seungcheol, tumakbo nalang ito paakyat sa room niya. Hindi nainclude si noo.

"Anong nangyari doon, Hansol?" Tanong ni Seungcheol nang makapasok si Hansol.

Napakamot naman sa ulo si Hansol, "A-ah hehe. Wala, hyung. Namenopause lang. Hehe. Una na ko hehe." Sagot ni Hansol at pumunta na sa kwarto nila.

Nagtaka naman siya sa inasal nilang dalawa.

Di kaya katulad din nung nasa panaginip ko?, Isip ni Seungcheol pero umiling siya.

"Hindi. Hindi. Imposible, tatanggalan ko sila ng lawit kapag nangyari yun." Mahinang sabi niya.

Napatingin nalang siya sa kwarto ng dalawa, iniisip kung ano na ang nangyayari sa dalawa.

"Saang tingin yan, hyung?" Tanong ni Seokmin nang makitang nakatulala si Cheol.

Ganyan din sinabi sakin sa panaginip ah?, Isip niya bago lumingon.

"Nag away kasi yung dalawa."

"Sino?" Tanong ulit ni Seokmin.

"Verkwan." Sagot niya. Tumango naman si Seokmin.

"Okay ka na ba?" Tanong niya.

Umiling nalang si Seungcheol, "Nahanap niyo na ba? O nacontact man lang?" Tanong niya pabalik.

Medyo nanlaki naman ang mga mata ni Seokmin?

"Bakit parang gulat ka?" Tanong ko.

"A-ah. Hahahaha. W-wala, hyung. Basta hyung, naghahanap pa rin kami ng paraan para makausap siya." Sabay ngiti ng maliit.

"Luto lang ako, hyung." Dagdag niya pa. Hindi na niya hinintay pang sumagot si Seungcheol at dire-diretsong nagtungo sa kusina.

Nagtaka naman si Seungcheol sa inasal ni Seokmin.

Anyare doon?

Napailing nalang siya at nanood ng TV.

"Hindi niya ba nahalata?"

"Paniguradong hindi."

"Wag ka nga masyadong pa-suspicious. Lagot tayo neto!"

"Tanga kahit lagot tayo, tayo pa rin ang kawawa."

"Ginusto naman natin 'to diba?"

"Basta para kay Jeonghan."