So in love with you

19

Pov Luke

"Over wie had je het daarstraks op school?" Vraag ik aan haar terwijl ik een glas water inschenk. "Ga jij ook naar het feest van Luci vrijdag?" Negerend mijn vraag stelt zij een vraag. "Ik denk het wel, en antwoord eens op mijn vraag." "Luke! Ik wil het er niet over hebben." "Maar ik wel, ik wil weten wie die Jace is en wie je nog leuk vind." "Waarom interesseert dit je zo? Waarom wil je dit weten?"

Ik zucht. "Jennifer, je begrijpt het niet hé. Al die weken die voorbij zijn gegaan, heb ik altijd aan je gedacht. Toen ik je met die jongen zag, werd ik jaloers. Het leek dat ik niet wilde dat je iemand anders zou ontmoeten. Nee, ik weet het gewoon ik wil niet dat je iemand anders ontmoet. Jennifer, ik hou van je nog altijd. En ik weet, je wou niet dat we iets zouden krijgen, en je hebt geen gevoelens voor me. Na een tijdje probeerde ik je te vergeten, maar het lukte niet. Maar na vandaag wat je daarstraks op school zei, was ik een beetje opgelucht maar ook droevig. Ik was opgelucht dat je die nieuwe jongen niet meer wou zien. Maar ik was ook droevig, wat als die persoon niet ik ben. Ik hou van je en ik wil dat je weet dat ik er voor je ben, niet als vriend maar als je broer."

Ze huilt, heb ik haar nu ook nog aan het huilen gemaakt?

Ik ga dichter naar haar toe en neem haar in een knuffel. Ze neemt me vast en huilt al een beetje minder. "Het spijt me dat ik huil." "Daar moet je toch je excuses niet voor aanbieden." "Toch wel, en het spijt me ook dat je kleren nu vuil zien. Mijn mascara is een beetje uitgelopen." Ik kijk naar beneden en zie mijn hemd dat vol met zwarte strepen zit. "Het geeft niet."

"Rust maar even." Na dat we naar boven zijn gegaan en ik haar in bed heb gelegd ben ik terug naar mijn kamer gegaan.

"Je hebt wat?!" Hoor ik Ben aan de andere kant van de lijn roepen. "Ja, je hebt me wel gehoord." "Luke, ik moet je iets zeggen. Maar ik zeg het niet aan de telefoon." "Kom dan langs." "Morgen na school ga ik met je mee." geeft hij als antwoord. "Is goed, tot dan."

"Luke?" Ik kijk naar de deur en zie mijn moeder staan. "Ja mam." "Kom je eten?" Ik knik ter bevestiging en loop met haar mee.

"Weet je wat er met Jennifer is? Ze ligt in haar bed te slapen." Vraagt James aan me. "Nee, ik weet het niet." "Ik zal eens bij haar gaan kijken." James staat op en gaat naar boven.

Na het eten nam ik een lange douche en trok mijn pyjama aan, die bestond eigenlijk alleen maar uit een short. Ik zette mijn muziek op en keek even op Instagram. Ik scrol naar beneden en bekijk de foto die Jennifer er een kwartier geleden heeft opgezet. Een huilend meisje met uitgelopen mascara. Toen ik het onderschrift zag, was ik verbaast. 'Ik hou van je. Ik wil het van de daken schreeuwen maar ik kan het niet. Ik wil je, maar het mag niet. Ik wil je stem horen, kom naar me toe.'