BENİ DE SEV

12. Bölüm

Facebook grubu:
wattpad - masum & beni de sev

Seni özlememe izin verme;
Hep yanımda ol...

Kimisi sever kavuşamaz acıdan kavrulur, kimisi de hiç çabalamadan kavuşur değerini bilmez aşkın.

Hakan acı çekiyordu. Sol tarafı sızlıyordu. İçine çektiği her nefeste parçalanıyordu sanki.

Gidip kendini kaybedene kadar içmek bir daha da ayılmak istemiyordu. Ama bunu düşünürken bile vazgeçiyordu genç adam. Çünkü tüm masumluğuyla kendisine bakan miniğini unutup nasıl kendisini içmeye verebilirdi ki? Bunca acıya katlanıyorsa tek sebebi kızı değil miydi zaten?

Buse emekleyerek babasının yanına geldi ve sonra da kucağına tırmandı. Önce o boncuk gözleriyle bakmaya başladı sonra da minik elini uzatıp dışarıya çıkmak istediğini anlattı.

Hakan tabiki de kendi acısı yüzünden kızını ihmal edecek bir baba değildi.

-Dışarıya çıkacağız babacığım -bir öpücük- tamam hadi çıkalım bakalım -bir öpücük-

Genç adam kızını öpe öpe bahçeye çıkardı. Buse ise bunu oyun sanıp cıvıl cıvıl neşesiyle gülücükler atıyordu.

Çimlere kavuşan minik kız kendi çapında babasıyla konuşarak oyun oynamasına başladı.

Hakan ise sandalye de oturmuş dalgın bir şekilde kızını izliyordu. Hayattaki tek varlığıydı Buse onun için. Evet dışarıdan bakılınca hoş bir durum değildi belki ama genç adam ne olursa olsun kızı hayatına girdiği için mutluydu. Belki aşık olduğu kadın sırf bu sebeple onu istemiyordu onu serseri görüyordu ama değerdi, kızı için her şeye değerdi.

Babalık duyguları kabaran genç adam kendince oynayan kızını rahat bırakmayarak kucağına alıp havaya atmaya başladı. Tabi bu yeni oyun daha çok ilgisini çekmişti Buse'nin minik kahkahasını doya doya atıyordu.

Deniz marketten dönerken duyduğu bu tanıdık minik sesin esiri olarak kendisini onları izlerken buldu. Nasılda mutluydu minik kız.

Bir an oraya gitmek için deli bir istek duysa da sonradan olanlar aklına gelince vazgeçti. Kendisi uzak dur benden demişken şimdi ayağına gitmek saçma olurdu.

Peki ona neden hayır demişti?

Dün geceyi düşündü Deniz. Uyuyamamıştı onu düşünmekten. Ve sonunda kendini gecenin bilmem kaçında odasının balkonuna atmıştı.

Kader sürekli karşısına Hakan'ı çıkarıyordu resmen. O saatte de yolda odasını izlemesinin başka açıklaması olamazdı genç kız için. Ama bu kez içinden geldiği gibi davrandı ve gözlerini çekmedi genç adamdan.

Saatlerce baktı karanlıkta parlayan o gözlere ve baktıkça da hayran oldu. Pes eden tabiki yine kendisi olmuş ve odasına çekilmişti, genç adamın orada 'belki yine çıkar' umuduyla sabaha kadar beklediğini bilmeden.

Şimdide yine o muhteşemliğiyle karşısındaydı adam. Deniz kendine kızarak uzaklaştı oradan. Bu dengesizlikten kurtulsa iyi olurdu. Hem ona kızıp şimdi de durmuş onu düşünüyordu.

-Deniz?"

Hakan kızıyla ilgilenirken dalmış bir şekilde kendilerine bakan genç kızı gördü. Tabi son anda görmüştü, çünkü Deniz tam o anda arkasını dönmüş gidiyordu.

Bakıcıya Buse'yi vererek hemen koşmaya başladı. Ne söyleyeceğini bilmeden. Neyseki Deniz kapıdan girmeden yetişebilmişti. Ona seslenip kendisine dönmesiyle konuşmaya başladı.