✔~ÇİKOLATALI KAHVE!☕~(초콜릿 커피)//Xiumin

Bölüm 23☕

"I LOVE YOU GUYS!!~~♡"

❤❤➰❤❤❤❤➰❤❤❤❤➰❤❤

23. Bölüm:

Min Seok:"Gülme!"

B:"Huh?Anlamadım sizi."

Min Seok:"Benden başkısına gülme!"

Açıkçası şaşırma mimikleri evde çalışmıştım ama söylediği sözler ile buna gerek kalmamıştı çünkü yüzümün her yerinden bu okunuyordu.Aramızdaki bir iki adımlık mesafeyi kapattığında nefesini saçımda hissetmiştim ama bu fels geçirmeme neden olan durumdan hızlı bir şekilde çıkıp bir adım geriye gittim.Yüzümü kontrol etmeye çalışıyordum.

B:"Pardon tanıyor muyum sizi?Bana bu şekilde davranamazsınız!"

Jun Myeon:"Min Ah'shh?"

Arkamdan gelen ayak seslerine dönüp yürümeye başladım.Arkamda şaşırmış ve üzülmüş ki bunu hak etmişti bir yüz ifadesi bırakarak.

Oturduğumuz masadaki çantamı alıp hızlıca çıktık dışarı.

Jun Myeon:"Tanıdığınız biri miydi?Eğer sohbetinizi böşdüysem özür dilerim."

B:"Ohhh!Hayır birine benzetti sanırım.İyi ki geldiniz."

Jun Myeon"Sizi evinize bırakabilirim ve...."

B:"Teşekkür ederim ama gerek yok arkadaşlarımla buluşacağım zaten.Bir kaç haftaya evleniyorlar ve onlara yardımcı olmalıyım bu zor zamanlarda."

Jun Myeon:"O zaman bu güzel sohbet ve kahve için teşekkürler."

B:"Umarım işlerinizi rayına oturta bilirsiniz."

Jun Myeon:"Çok saçma olacak ama tekrar buluşmak istiyorum.Sizin için de müsayitse."

B:"Ehhh....Tekrar mı?"

Lan buna da yüz verdik astarını istiyor ha!Ama terbiyeli de şimdi çirkefleşemem de ona karşı.

Jun Myeon:"Yanlış anlamayım arkadaş gibi.Beni gerçwkten anlayan biri ile zaman geçirmek çok hoştu."

B:"O zaman boş olduğunuz bir zaman tabi ki de sohbet etmek isterim sizinle."

Bana saygı derecesiyle eğilip arabasına doğru dönüp giderken açıkçası onu kullandığım için biraz vicdan yaptım şimdi.İyi birine benziyordu ve birini kıskandırmak için onu kullanmak hiç bana göre değildi!

Bende geriye dönüp durağa doğru yürümeye başladım.Yavaş adımlar atıyordum bilerek belki gelir arkamdan diye ama bir ayak tıkırtısı bilem yoktu arkamda.

B:"Bazen gereğinden fazla hayaller kuruyorum galiba?"

Yolda giderken sokağın birisinde kuytu köşeye sığınmış köpek yavrusu gördüm.Etrafa baktım kimse yoktu.Yavaşça yaklaştım.Anne köpek neredeydi ki?

B:"İyi misin?Annen nerede?Kötü görünüyorsun.Nunan ile gelmek ister misin?Hava da soğumuş huh?"

Küçük cılız bir havlama ile yerinden kalkıp kucağıma yanaşıp sokuldu.Ameliyattan sonra çok yufka yürekliydim ve dayanamıyordum yardım isteyen her şeye.

Kucağımdaki köpek ile girdiğim veteriner kliniğinde yaklaşık 2 saat geçirdim.Az kalsın hayvan ölecekmiş onu kurtarmasam.

Annem kapıdan kucağımdaki köpekle girerken bana attığı sorgulayıcı bakışları es geçtim.Ve yine mi bu ayda kaçıncı eve hayvan sokuşun falan filen diye kafamın etini yemeye başladı.Ama ben ne yaptım gittim odaya ve banyo için gerekli şeyleri alıp hayvanı güzelce yıkayıp bir de tüylerini saç kurutma makinası ile kuruttum.