Neighbors

|15|All Mine|

Στράτος POV

Ίσα που χωρούσα στην ντουλάπα της αλλά τέλος πάντων.. Για κείνη..

Λέτε να μου πει ναι; Είδα τα ματια της πως άστραψαν οταν της είπα να προσπαθησουμε.. Μακάρι..

Άκουσα την φωνη της να μιλάει με τις φίλες της. Ωχ, μακάρι να μην έρθουν απο δω..

Μυρισα τα ρούχα της, είχαν όλα το άρωμά της. Τόσο μεθυστικό, εθιστικο μπορω να πω..

Σε λίγο, άκουσα μια πόρτα να κλείνει δυνατά.

"Ελεύθερο το πεδίο. Τις έδιωξα." είπε η Άρτεμις και άνοιξε τα φύλλα της ντουλαπας.

Βγήκα εξω ξεδιπλώνοντας το δυμετρο κορμί μου.

Είδατε; Και μετριόφρων.

Στάθηκα μπροστά της κοιτωντας την στα ματια.

"Ποια είναι η απάντησή σου τελεικα;" ρώτησα.

"Θα μπορούσαμε να προσπαθησουμε. Κοιτά Στράτο σε θέλω κι εγώ.. Δεν έπρεπε να σου το κρυψω." παραδέχτηκε εκείνη ακουμπώντας τα χέρια της στον θώρακά μου.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρω απο το κορμί της.

Εκείνη εβαλε της παλάμες τις στα μάγουλά μου απαλά και τραβώντας την πιο κοντά, την φιλησα στα χείλη.

Τα χείλη της μύριζαν καφέ και δεν χορταινα να τα φιλαω.

Φορουσε κι εκείνο το σορτσάκι με το μπουστακι πυτζαμα και με τρελαινε..

Τραβήχτηκε απότομα πίσω κάτι που με έκανε να ξαφνιαστω.

Με κοίταξε επίμονα και μου τόνισε: " Δεν πρεπει να μαθει τίποτα κανεις, και ειδικα τα κορίτσια. Θα γίνει χαμός. Θα είναι το μυστικο μας, το υπόσχεσαι;"

"Το υπόσχομαι." είπα και της εκλεισα το μάτι μου πονηρά: "Νομιζω οτι εχθες, λόγω της βλακείας σου, αφησαμε κάτι στην μέση."

Την τράβηξα πιο κοντά μου κολλώντας την στην ντουλάπα.

Εκείνη χαμογελασε και με φίλησε στο προσωπο με πάθος.

Δεν ήθελα να τελειώσει ποτε αυτή η στιγμη.

Άρτεμις POV

Είναι τόσο τρυφερός αλλα παραλληλα παθιασμένος. Δεν μπορούσα να αρνηθώ..

Τον θελω όσο με θέλει κι εκείνος. Μπορεί και παραπανω..

Τον φιλησα στο πρόσωπο και εκείνος στηρίχτηκε στον τοίχο και φίλησε τον λαιμό μου.

Ακουμπησα το κεφάλι μου στον τοίχο και χαμογελασα.

Υπαρχουν όμως πολλά πραγματα που εκρεμμουν. Πότε θα βρισκόμαστε; Πως θα κανονιζουμε; Πως θα το κρατάμε κρυφό;

Κατάλαβε οτι κάτι σκεφτόμουν και τραβήχτηκε. "Είσαι καλά;" ρώτησε και σήκωσε με τα δάχτυλά του το προσωπο μου που κοιτούσε στο πάτωμα.

Τα ματια του κλείδωσαν τα δικά μου και μου χαμογέλασε: "Ξέρεις οτι απο δω και πέρα θα τα λέμε όλα ο ένας στον άλλον ε; Έτσι κανουν τα ζευγάρια." τόνισε.

Χαμογέλασα. Πρεπει να συνηθισω στην σκέψη οτι είμαι με καποιον.. "Έχω αγχωθει λιγάκι.. Γιατί, υπαρχουν πολλά εμπόδια.. Θέλω να το προσπαθησουμε όσο κι εσύ γιατι νιωθω κατι για σενα, αλλά φοβάμαι.." του είπα.

Με πήρε απο το χερι και καθισαμε στο κρεβάτι μου.

"Δεν χρειαζεται να φοβάσαι τίποτα. Θα είμαστε όπως ημασταν πριν μπροστά στούς αλλους, και θα είμαστε προσεκτικοί με το ποτε θα συναντιομαστε, που κλπ. Όλα θα πάνε καλά babe, μήν αγχωνεσαι. Η ζωή θέλει τρέλα και ερωτα." ξεστόμισε αυθόρμητα και ένιωσα τόσο ήρεμη που για να τον ευχαριστήσω τον φιλησα.

Βγαλαμε τα παπούτσια μας και καθισαμε στο κρεβάτι με τις πλάτες μας ακουμπισμένες στον τοίχο.

Αναλογιστηκα ποτε ηταν η τελευταια φορά που κάποιος με είχε πει babe.. Ναι.. Έχω πολλά χρόνια. Απο την τελευταια μου σχέση στο λύκειο.. Αυτή ηταν και η πιο σοβαρή που όμως έληξε άδοξα.. Ηταν πολύ καλό παιδί ο Ανταμ.. Αλλά, δεν δούλεψε..

Ας επικεντρώθω στο τώρα να ζήσω τη στιγμη. Τώρα είμαι ερωτευμένη μαζί του.

Και θα το κάνουμε να δουλέψει, όλα θα πάνε καλά.

Χωθηκα στην αγκαλιά του κι αυτός με φίλησε.

Όλα πάνε τέλεια..