Neighbors

|19|Traitor-Gaze|

Άρτεμις POV

"Οπωσδήποτε θα βγούμε το βράδυ! Είναι Σάββατο.. Μην μας κλεισεις μέσα όπως εχθες που δεν ξέραμε αν άξιζε κιόλας..." ειρωνεύτηκε η Παναγιώτα.

"Ναι ρε! Εννοειται.." απαντησω εγώ χαλαρά.

"Ωραία, πείτε που θέλετε." είπε η Όλγα η οποία ως συνήθως βαριοταν να σκεφτεί μονη της.

"Παραλία πήγαμε την προηγούμενη βδομάδα.. Και δεν κατέληξε καλά.." είπε η Παναγιώτα με νόημα κοιτώντας με έντονα.

Εγώ έχασα λίγο τη γη κάτω απο τα πόδια μου αλλά της απάντησα με οτι μου ήρθε πρόχειρο στο μυαλό: "Τι λέτε για Μοναστηράκι;"

Ναι, είμαι γνωστή λάτρης του κέντρου, τι θέτε;

"Ναι αμε! Καιρό έχουμε να πάμε.." συμφώνησε η Όλγα.

"Why not?" είπε η Παναγιώτα με ενα μικρο γελάκι.

"Να πούμε και στα αγόρια μας." είπε η Όλγα και ένας κόμπος δημιουργήθηκε στον λαιμό μου.

Παιζει να χλωμιασα.

Είδα τα κορίτσια να με κοιτούν περίεργα αλλά προσπάθησα να μην αντιδρασω.

Η Όλγα έπιασε το κινητό της και πήρε τηλέφωνο τον Πέτρο και η Παναγιώτα την μιμήθηκε παίρνοντας τον Δημήτρη.

"Ελα μωρακιιι.." είπε η Όλγα στην γραμμή και χαμογέλασε χαζα.

"Ελα αγάπη, να σου πω.." είπε η Παναγιώτα και ξεκίνησαν διάλογο με τα αγόρια τους.

Χτύπησε ενα μήνυμα στο κινητό μου. Εσυρα το δάχτυλο μου σχηματίζοντας τον κωδικό και πήγα στο Messenger.

Ηταν μήνυμα απο τον Στράτο. Περιμενα να φορτώσει η φωτογραφία που μου έστειλε.

Όταν επιτέλους τελείωσε, τον είδα καθρεπτιζομενο, με μια πετσέτα γύρω από τη μέση του να χαμογελάει αυτάρεσκα.

Πωπωωω, μου έφυγε το σαγόνι.. Κοιλιακούς.. Μπράτσα.. Χαμόγελο.. Ματια.. Κορμοστασιά..

Θεός.. Διαβασα την λεζάντα: "Θες να έρθεις να δροσιστουμε; Η ΕΥΔΑΠ έρχεται φτηνά."

Ομγ, είναι για γέλια το άτομο. Κρατήθηκα να μην ξεσπασω.

Πληκτρολογησα γρήγορα μια απάντηση: "Θα έρθω αργότερα, τώρα είναι εδώ τα κορίτσια για ανάκριση.."