Yetimhanede büyüyen iki genç kız eğitimleri için geldikleri yeni şehirleri izmir'de olaylar direk üstlerine çullanıyor bazı yanlış anlaşılmalardan dolayı olan hayal kırıklıkları ve üzüntüler gerçeklerle yüzleşiyor hayat onların yüzüne hiç gülmüyor...
Bulunduğum yerde hareketlilik olunca irkilip gözlerimi açtım.İlk karşılaştığım şevvalin o iri,mavi gözleriydi.Başka bir yatakta yatıyordum.Gözlerimle etrafı taradığımda burasının benim odam olmadığını anladım.Başıma ani bir ağrının girmesiyle işaret ve orta parmağımı şakaklarıma götürdüm ve daireler çizmeye başladım.Neden bu kadar ağrıyordu ki ?
"Başın ağrıyor dimi.Oh olsun sana,ne diye içersin ki o pis şeyi,"dedi şevval.Başımı hemen ona çevirdim.
"Ben...içkimi içtim,?"dedim şaşırdığımı gizlemeden.Şevval kafasını evet anlamında salladı.
"Ne zaman?,nerede?,ben niye bir şey hatırlamıyorum ya,"dedim yakınarak.Hala başımı tutuyordum.
"Demek ki içki, adamı mal yapıyormuş,şuan bu kanıtlanmış oldu,"dedi şevval.Ona çatık kaşlarla baktığımda düşünceli halinden çıkıp yatağın köşesine oturdu.
"Dün masadan kalkıp bahçeye gitmiştin, birkaç dakika sonra urasda peşinden gitti.Baya oyalandınız orada sonra uras içeri geldi, mutfağa gitti,elinde cam şişe vardı iki tane, sonra tekrar bahçeye çıktı ve bir daha dönmediniz.Bizde meraklanıp bahçeye çıktığımızda seni salıncakta uyurken bulduk ama uras yoktu,"dediğinde şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilemiyordum.Gerçekten bunlar olmuş muydu ? Ben neden hatırlamıyordum.O geceyi düşünmeye çalıştım fakat başıma daha çok ağrı girince vazgeçtim.
Yataktan kalkıp banyoya girdim.Saçım birbirine girmişti.Elbisem iyice kırışmıştı.Sanki savaştan çıkmıştım.Musluğu açtım ve iki elimi birleştirip avuç içime su doldurdum ardından, yüzümün her karışını ısladım,aynı işlemi bir defa daha yaptığımda kendime gelmiştim.Aynadan kendime tekrar baktığımda dudağıma sürdüğüm parlatıcının dışarı taştığını farkettim ve elimi o noktaya değdirdim.Biranda gözüme bir görüntü geldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önümde duran içki bardağını sinirle ağzıma götürüp içiyordum.Dün gece yaşadığım olaylardan biri olmalıydı.Hala çok iyi hatırlayamıyordum.Gittikçe merakım artmaya başlıyordu ve bana yardım edecek tek bir kişi vardı.Uras. Onu bulmalıydım. Tahminime göre bünyesi benimki kadar hafif değildi.Banyodan çıkıp yatağa oturdum.Başımın ağrısı hala devam ediyordu.Biranda midemden genzime doğru çıkan suyla hemen banyoya tekrar gidip klozete eğildim ve kusmaya başladım.Birkaç defada öksürdükten sonra lavaboda ağzımı çalkaladım.
Şevvalin aşağıdan bağırmasıyla hemen havluyla ağzımı kuruladım ve aşağıya indim.Yeşim teyze ve şevval beni kapıda bekliyorlardı.Utanmıştım.Normalde utanmayan ben yeşim teyzeyi görünce gerçekten utanmıştım.Onun yüzüne bakamadan direk şevvale baktım ve hadi gidelim anlamında kafamla kapıyı gösterdim.Şevvalde bana yeşim teyzeyi gösterince mecburen yüzüne bakmak zorunda kaldım.Yine güler yüzlü haliyle bana bakıyordu.Sanki dün olaylar hiç yaşanmamış gibi davranması hoşuma gitmişti.Harbi kadındı.
Bana doğru kollarını açınca hiç beklemeden sarıldım,oda bana sarılınca kulağıma eğildi.
"Utanmana gerek yok kızım,yabancı biri değilsin.Seni anlayabiliyorum,benden çekinmene hiç gerek yok.Ne zaman istersen sana kapım açık,"dedi ve güzelce gülümsedi.Bende ona içten bir şekilde gülümseyip ayrıldım.İçim rahatlamıştı azda olsa.Şevvalde yeşim teyzeye sarılınca evden çıktık.Şoför bize arabanın kapısını açınca şevvalle ikimize baktık.Bu duruma hala alışamamıştık.Arkaya döndüğümüzde kapıda yeşim teyze bize el sallıyordu.Ona tekrar gülümseyip arabaya bindik.
