YENİ OKULUM (ARA VERİLDİ)

Şok

- İyi Okumalar :*

Herkes dağılmaya başlamıştı.Kalbim yavaş yavaş eski haline dönerken hemen elimi urasın elinden çektim.Buda neyin nesiydi böyle? başlarda kötü olan çocuk ne ara iyimser olmuştu.Kafasına futbol topumu çarptı acaba?Her ne olduysa garipti.Bir insan kısa sürede nasıl değişebilirdi ki.Kafama takılan soruları yine es geçmek zorundaydım nasıl olsa bir gün kokusu çıkardı.

 Urasın yanından hızlı adımlarla ayrılıp şevvalin yanına gittim.Beni izlemeye oda gelmişti.Sıkıca sarılıp beni tebrik etti.Bende kısa bir teşekkür edip ayrıldım. Uras sahnede görünmüyordu,sanırım üstünü değiştirmeye gitmişti.Benimde aklıma hala kostümle olduğum gelince yüzümü buruşturdum.Kıyafetler rahattı fakat oyun bitmişti.Beni izlemeye gelmeyen biri bu kılıkta görürse,alay edeceğinden emindim.

"Sanırım üstümü değiştirsem iyi olacak,şu halime bak ya hala inanamıyorum."dedim şevvale bakarak.

"Kızım ne güzel işte seni zayıf göstermiş."dedi gülerek.Ben kilolu değildim bir kere.Şevvale dil çıkartıp sahneye doğru ilerledim.Arkamı dönüp şevvale el sallayarak çalışma alanına doğru yürüdüm.İşin kötü tarafı konferans salonun dışına çıkarak okula girmekti ve okulda sinir bozucu,beyinsiz çocuklar eminim bana güleceklerdi.Her şeyi göze alarak kapıdan çıkacağım sırada kapı açıldı ve tam burnumu buldu.Acıyla inleyerek burnumu tuttum ve refleks olarak eğildim.Kapı hızlı açılmamıştı ama yavaşta sayılmazdı ,kapının tam dibinde olduğum için kötü vurmuştu.Sol elimi burnumdan çektim.Küçük bir damla kan vardı.Kafamı daha fazla kan akmasını önlemek için hafif yukarı kaldırdım.Canım yanıyordu ama daha kötülerini de gördüm diyerek kendimi sakinleştirmeye çalıştım.Ama olmuyordu.Kapıya doğru bakınca şaşkınlık ve kızgınlık bedenimi esir aldı.

Uras. Şu çocuk bir gün beni katil edecekti.Yine ne olmuştu.Bir rahat bırakmadı yahu!Sol elimdeki nokta kadardan biraz daha büyük olan kanı kostümün alt tarafına sürdüm ve doğruldum.

"Yine ne var be.Cani insan.Kapıyı tıkla'sana önce!"dedim sinirle.Burnum aklıma geldikçe sinirim dahada artıyordu.Uras sadece burnuma bakıyordu, kaşları çatıktı.Şu çocuğun kaşlarıyla ne alıp veremediği vardı.

"Ben mi dedim kapının dibine kadar gir diye?Ne yapayım kapının içerisini görme gibi bir özelliğim yok ve kapıyı tıklama gibi bir adetim'de yok."Ellerini muhtar ağa gibi arkadan bağlamıştı ve çatık kaşları hala düzelmemişti.Daha da sinirlenmiştim en azından özür dileyebilirdi ama değil mi ?

"Özür dilesene gerizekalı!" diye bağırdım.Burnum daha çok acıyordu.Gözlerim dolmaya başlamıştı.Gerçekten canım çok yanmış olmalıydı.

"Bana bak laflarına dikkat et.Özür dilenecek bir şey yapmadım.Ben kapının arkasında olduğunu nereden tahmin edebilirim."dedi.Birde suçunu kabul etmiyordu.Kolay sinirlenen biri değildim fakat biri suçunu kabul etmiyorsa ve canım yanıyorsa,ağlardım.Canım yanıyor ne yapayım, kavga mı edeyim.

Sağ elimi yumruk yapıp yere oturdum ve döşemelere vurmaya başladım.Tabi ağlayarak saydırmayı da ihmal etmiyordum.Uras anında yanıma gelip ellerini yüzme koydu.Onun üzerine atlayıp, kavga edeceğimi zannediyordu herhalde çünkü gözleri anlamsızca bana bakıyordu.Kafamı aşağıya eğdim.Elleri yüzüm'deyken sakinleşmeye başlamıştım.Sinirim azalmaya başlamıştı.Dudağıma değen metalik tat ile sağ elimi dudağıma götürdüm.Kan.Burnum kanıyordu,bu sefer cidden şelale gibi kan akıyordu ve başımı aşağıya eğdiğim için dudağıma kadar ilerlemişti.Kan fazla olduğu başımı döndürmüştü,görüşüm bulanıklaşıyordu. Uras bunu fark etmiş olmalı ki hemen beni kucağına alıp dışarı çıkardı.Ben şok olmuş vaziyette urasa bakıyordum.Arada gözüm çevreye kayıyordu ve şu sesleri işitiyordum.'Oha ya ne ara ?,'şu kızdan şimdiden nefret etmeye başladım','la bunlar ne ayak oğlum','ayıp ayıp okul var burada'deyip gülüşme sesleri de geliyordu kulağıma.Görüş alanıma beyaz bir kapı girince kendime geldim ve urasın boynunu ısırdım.Neden yaptım bilmiyorum,canım istedi herhalde.Canı yanmış olmalı ki küfür edip beni kucağından indirdi.Ona 'terbiyesiz olma çocuk'bakışımı atarak revir diye tahmin ettiğim odaya girdim.Bana iyilik yapmıştı,ona teşekkür etmem gerekiyordu fakat o benden daha özür bile dilememişken ben ne diye teşekkür edecektim ki.