Ongeluk (one direction)

Hoofdstuk 8

Pov Emma

Waarom zegt ze zo iets ze kent hem niet eens. OK ik ken hem ook niet zo goed maar ik weet gewoon dat hij het meent. Waneer ik de hoek om kom zie ik Niall zitten op een bankje en besluit om er naast te gaan zitten. Trek het je niet aan, ik weet dat  het ongeluk was, en ik denk dat haar vader daar net het zelfde over denkt.' troost ik hen. 'Dank je, ik waardeer het echt.' zei hij. 'graag gedaan, ik ga maar eens. Ik zie je nog wel eens.' zeg ik hem voor ik vertrek. 'Ja ik zie je nog wel eens.' antwoord hij. 

Pov Niall

'Ja, ik zie je nog wel eens.' antwoord ik, en zie dat ze vertrekt. Na een poosje besluit ik om ook maar naar huis te gaan. Als ik morgen kom zorg ik er wel voor dat ik haar moeder niet meer tegen kom. Thuis aangekomen, ga ik meteen naar mijn slaapkamer. Ik wil de rest nu even niet zien. Ik doe mijn pyjama aan en ga in mijn bed liggen, en val direct in slaap.  Wanneer ik wakker wordt haar ik mijn maag grommen en besluit om naar naar beneden te gaan. Mmm, wat ruikt het hier lekker. Wanneer ik in de keuken kom zie ik Liam spek met eieren bakken. 'Moet jij ook wat hebben?' vraagt hij. 'Wat denk je zelf? Natuurlijk wil ik.' I LOVE FOOD.' roep ik door de keuken. 'Kan het niet wat stiller!' hoor ik Louis door het huis roepen. 'Roep zelf niet zo luid.' roep ik terug, en dan komt Louis binnen. 'Jij bent begonnen.' roept hij en ik begin achtter hem aan. Zo lopen we wel een tijdje rond de keukentafel, tot Liam ons tegen houdt. 'Stop jongens, ga gewoon aan tafel zitten en begin te eten.' beveelde hij ons. Ik schepten mijn bord vol en begon te eten. 'Hoe gaat het nou met je?' vraagt Liam. 'Het gaat wel, maar ik blijf er maar aan denken. Het blijft me maar achtervolgen in mijn droom. Maar ik zal er wel overleven zeker?' vraag ik hem. 'Ik hoop het voor jou.' zegt hij en zie hem de keuken uitlopen. Nadat ik klaar ben met eten ga ik terug naar mijn kamer. Ik doe mijn kleren aan en ga weer naar het ziekenhuis. Ik had belooft om elke dag te komen en die belofte ga ik niet breken. Ik zie dat er geen fans voor de deur staan, dus kan ik de gewone ingang gebruiken. Wanneer ik bijna bij haar kamer ben, komt er een dokter.'Bent u Niall?' vraagt hij 'Euh, ja dat ben ik.' antwoord ik beleefd. 'Ik moet iets met je bespreken, volg mij maar naar mijn burea.' En ik volg hem. Hij biedt me een stoel aan en gaat dan zelf op zijn eigen stoel zitten. 'Het is in verbandt met Emily. Ze ligt nu al een paar dagen in coma, maar wel willen testen of ze nog wel hersenactiviteit heeft anders heeft het geen zin om haar nog langer in leven te houden. Wanneer ze nog wel hersenactiviteit heeft houden we ze gewoon in coma en zien we wanneer ze wakker wordt. Dat kan nog een week duren of een maand, maar ook een jaar.' Legde hij uit. Hij leide mij uit en besluit om Emma maar te  bellen.

Pov Emma

Ik voelde iets trillen en mijn broekzak, ik  nam mijn gsm eruit. Ik zag dat het Naill was en nam op.

Emma: Hallo met Emma.

Niall: Hey Emma, Niall hier. Ik heb juist met de dokter gepraat en hij had niet zo een goed nieuws. 

Emma: Vertel het maar gewoon ik kan er wel tegen.

Niall: oke, hij vertelde dat ze gaan kijken of ze nog hersenactiviteit heeft. Als ze dat niet meer heeft gaan ze de machines afzetten. Als ze nog gewoon hersenactivitiet heeft, laten ze haar in coma. Dat dan een week duren maar het kan ook maanden of zelfs jaren duren voordat ze wakker wordt.

Emma: Dank je, om het te melden. Ben je nog in het ziekenhuis?

Niall: Ja ik ben er nog.

Emma: oke dan kom ik eraan blijf daar.

Naill: Oke zie je zodadelijk.

Emma: Tot zodadelijk, dag Niall.

Ik hang op en vertrek direct.