Chapter 17: Runaway and Fall

89 5 0
                                    

Tulala lang si Lorie. She can't hear anything. She's standing numb and unconciously alive. Walang ni-isang pumapasok sa utak niya kundi ang pagsusuntukan ni Kael at Torres. No, scratch that. Si Kael lang sumusntok habang si Toress ay nakahiga sa sahig at hindi iniinda ang mga suntok ng malapit na kaibigan, he's even smirking like a devil.

Shania helplessly shouted. "Shocks! Kael quit punching him! My God!" Sabay yakap kay Torres na ngayon ay nakaupo na sa sahig.

Hindi mapigilang mapailing ni Kael. Seeing her girlfriend hugging and guarding his bestfriend from his punch. WTF! Isama mo pa sa senaryo na ang girlfriend niya at bestfriend niya ay iniiputan na siya! Tangina lang!

"Seriously, Shane?!" Nanggigigil na utas ni Kael. "Puta! Mga Puta kayo!" The he walked out.

"P-PJ..." Nanginginig na sabit ni Shania.

"Bitiwan mo ko." Malamig ngunit may diin na sabi ni Torres.

Kaya naman tulalang napaupo nalang si Shania at hinayaang umalis si Torres na agad namang sinundan ni Lorie. She roamed her eyes around and see the disgust written on everyone's face. Nakakahiya siya. Yan ang unang pumasok sa isipan niya. Everyone looks at her as if she's a whore, which proves tonight. Namangka siya sa dalwang ilog. Fishing Kael and Torres ng sabay, now everyone knows. Ano nang mangyayari sa kanya ngayon? The Campus babe is totally doomed.

"You btch!" Felicity slapped Shania hard."How dare you! Malandi ka! Pinagsabay mo pa talaga yung dalawa! You're nothing but a whore!"

"Fei, stop it." Pigil sa kanya ni Audrey.

"No! Let me slap her hard na magising siya sa kalandian niya!" Nanggigigil na sigaw ni Felicity.

"Kahit sampalin mo pa siya, wala ng mangyayari, Fei." mahinahon na sabi ni Audrey kay Felicity. "Everything's done. Everything's ruined. All we need to do now is to fix this."

"Everything's gone." Bulong ni Charly.

*

Hinihingal man ay pilit hinanap ni Lorie si Torres. Wishing she could see him and comfort him. Ironically speaking, si Torres ba ang dapat i-comfort niya?

Kaibigan niya rin si Kael. Si Kael na ngayon ay lumong-lumong dahil sa nalaman niya. Pero heto siya't si Torres ang pinuntahan.

Narating niya ang parking lot at dahan-dahang lumapit kay Torres na ngayon ay nakaupo sa semento at nakayuko while leaning on his car. Mabilis at malalim ang paghinga nito. Mula sa liwanag ng buwan ay kitang-kita ni Lorie ang makikislap na mata nito na nagpapahiwatig ng mga luhang pinipigilang lumabas.

Lorie found herself hugging Torres. "Just cry, let it out." Mahinang sambit niya rito.

Gulat man ay pilit na itinulak ni Torres si Lorie mula sa pagkakayakap nito. But he feel so weak at hindi niya maitulak ng tuluyan ang dalaga. Hindi niya alam kung nanghihina ba siya dahil sa nagyari o dahil sa mainit na yakap nito sa kanya?

"Kahit itulak mo ko, hindi kita papayagan. L-Lalo na ngayong alam ko, alam kong... alam kong kailangan mo ko."

Napapikit nalang si Torres at hinayaan ang mga yakap nitong magpahupa ng nararamdaan niya. He can feel it again. It's like a nostalgia. Pero gaya ng mga yakap ni Lorie, hinayaang niya rin ang lumabas ang nararamdaan niyang matagal na niyang pinipigilan.

At kasabay ng pagpikit ng mga mata niya ay pagkayakap niya pabalik sa dalaga. "Let's runaway."

*

"Alam kong ginawa mo ang lahat ng ito to save Kael from Shane." Nanatiling nakatingin si Lorie sa langit habang sinasabi ang mga linyang ito.

Malamig ang panahon at madilim ang kalangitan, tanging bilog na buwan lamang ang nagsisilbing liwanag nila. But Lorie feels so comfortable and happy, walang halong takot at pag-aalala. The setting is so perfect. Nasa baywalk sila at nasa ilalim ng maliwanag na buwan.

"You dont' know what you're talking." Torres coldly said. Ramdam ni Lorie ang mga titig nito sa kanya kaya naman hinarap niya ito ng nakangiti. Torres felt unconcious kaya naman umiwas siya sa titig ng dalaga.

Kung dati ay si Lorie ang di makatagal sa titig ng binata. But now, that table has been turned.

"I know what I'm talking. You want people to see your malevolent side, devil Torres. But the reality is, you're kindhearted at nararamdaman ko yun." Nanigas si Torres sa pagkakatayo ng hawakan ni Lorie ang dibdib niya. "Alam kong may nagtatago kabutihan dito. And you unconciously doing the act."

Tinitigan ni Torres ang mga nakangiting mukha ni Lorie. His heart soften while looking at her angelic face. Nakikita niya sa mukha nito na magiging maayos din ang lahat. That everything will be turned back on it's proper ways. That all he need to do is to close his eyes and enjoy the moment with her.

Unti-unti ay hinawakan ni Torres ang mga kamay ni Lorie. He lower his face to close the space between the two of them. His lips touch hers and the world stops.

"I want to fall so hard, Lorie... fall so hard."

Suntok sa Buwan (to be edited)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon