ProvincialGirl and CityBoy(editing)

PART 24

___________
___________
___________

Bumalik kami dito sa sasakyan at tahimik kaming dalawa. Hindi awkward para sa akin ang senaryong ito kundi payapa.

"Cylin" panimula ulit ni Blake.

"I hope you will still be Cylin after my confession", napalunok ako dahil ngayon ay naramdaman ko ang pagkailang. Its awkward now.

Ano bang tamang sagot o tugon sa sinabi ni Blake? Ang hirap naman.

"Pero huwag mo sana akong mahalin" hindi ko na kaya. Paiba- iba siya ng sinasabi.

"Ano na naman 'to Blake? Bakit, bawal ko bang mahalin ang taong nagmamahal sa akin? This is too much para mo na akong kinokontrol", I said directly. Wala naman akong nakita sa ekspresyon niya na nagulat o nabigla sa sinabi ko kaya lalo akong nainis.

But he smiled to me.

"I know you love me. And I love you too. Pero hindi ito ang tamang panahun para malaman mo ang lahat dahil hindi ko kayang sabihin ang dahilan ng lahat", ayan na naman.

Ang puzzle na ayaw ko ng hanapan ng sagot. Nakakapagod at ayaw ko na.

"Blake.. bakit hindi mo na lang sabihin sa akin? Huwag mo na akong lituin. Ayaw ko na..." hindi ko pa natapos ang sasabihin ko ay pinahinto ako dahil sa hindi inaasahan pagbuhos ng iyak ko.
Hinayaan naman ako ni Blake..

"Ba..ba..kit ba... ang hi-hirap. Ang .. ang un..fai..fair mo Blake... Ga..go ka! Alam mo.. ba na... tina..tago ko lang ...ang sakit mu-mula nong... nagkita.. tay-tayo at....nilalampa..san mo lang..ako... na.. pa..rang wala lang..Alam... mo ba na... nahihi..rapan ako... lalo.. ng.. bigla mo..akong hahatak..in at kaka...usapin at kina... bukas-an para u-ulit akong...pa..der na lala..mpasan mo.
lang..." hirap na hirap man ako sa pagsasalita dahil pautal utal. Napapanatag ako dahil nasasabi ko ang gusto kung sabihin kay Blake.
Hindi na ulit ako nagsalita ay yumuko na lang habang umiiyak.

Hinihintay kong mag-stary ang sasakyan para makauwi na ako. Marahas kong pinahid ang mga luha ko na hindi nauubos.
Ilang minuto lamang ay biglang may dumapong kamay sa kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit.

"I will try Cylin... binabawi ko ang sinabi ko kanina na huwag mo akong mahalin. Pls, be strong and wait for me.. may kailangan akong ayusin", naguluhan ulit ako pero ngayon ay iba. He is sincere and he is trying to fix something na siya lang in order to be with me. Pero ayaw kong manghinala lamang.. Ayaw ko. Kung bukas ay kailangan ko ng kalimutan ang lahat ,.. gagawin ko.
Inalis ko ang kamay ni Blake sa kamay ko at tiningnan siya sa mata. Nagtaka na naman ako dahil sa luhaang mata ni Blake. Uniwas agad siya ng tingin pero nabasa ko siya. Nasasaktan siya at hindi ko alam kung totoo iyun.

"Pls trust me Cylin", tumingin ulit siya sa akin and then cupped my face. Binaba ko ang tingin ko dahil tila nararamdaman ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon. I was about to put off his hands on my chin when i felt the soft lips of his.

He kiss me...

My heart was exploding like it would break my ribcage but this feelin won't say it hurts because it feels so comfortable. Hanggang sa hindi ko namalayang sumasabay ako sa ka kaniyang halik.

"Wait for me Cylin", he whisper and kiss my forehead. I nod and I don't know why. Maybe giving chances is hard but it is harder to let go.

Tahimik na ulit sa loob ng sasakyan pero habang nagmamaneho sini Blake ay nakahawak siya sa aking kamay. Parang kailan lang ay gusto ko siyang kalimutan pero ngayon ay mahigpit rin akong nakahawak sa kaniyang kamay.

Hindi ml man sabihin sa akin kong anong nangyayari. Maghihintay ako. I love you Blake and I trust you.