ProvincialGirl and CityBoy(editing)

Part 3

______
______
______

"Kailan daw babalik si Aleng Conchita?", tanong ni papa kay Blake habang nag-aagahan kaming apat nina Kim.

"Hindi ko po alam tito, pero sinabi niyang tatlong araw lang daw siya sa siyudad", simpleng sabi ni Blake kay itay.

Hindi na ako nakinig sa kanilang usapan dahil natapos ko naman agad ang pagkain ko.

I was thinking if magso-sorry ako kay Blake. Para kasing tahimik siya ngayon at naninibago naman ako dun.
He used to tease me even in front of my parents or his. Nakakamiss ata ang mga panahon na mga yun.
Hindi ako makatulog kakaisip sa kaniya kahit katabi ko lang siya ng kwarto. Iniisip ko rin kung ba't naman ako magsosorry, as far as i know wala naman ata akong kasalanan. Kung tungkol naman sa nangyari kahapon na sinabihan pa niya akong bastos sa kausap niyang babae, nagsorry naman agad ako. So tell me, ano bang dahilan para magsorry ako?

"Okay", buntong hininga ko and tried to pull the sleeping dreams.

I think 10 minutes na ang lumipas, ... see, di talaga akoang makatulog, nabilang ko pa nga kung ilang minuto ng gising ang diwa ko.

"Kainis ka Blake", bulong ko before going out my room.

Nakakailang katok na ako sa pintuan na natutulugan ni Blake. Nawawalan nana ako ng lakas ng loob na humingi ng tawad sa kanya pero wala pa rin akong naririnig na pagswitch man lang ng ilaw sa loob.

Oh my gosh Blake, baka mapapagalitan ako ng papa ko nito. Hindi naman siya maaring tulog kasi 8:30 pa lang.

"Ate, anong ginagawa mo diyan?", bigla akong nanlamig dahil sa gulat.

"BWISIT KA! Huwag ka ngang bigla-biglang nagsasalita sa likuran ko!", suway ko kay Kim.

"Ikaw kasi para kang ewan. Nasa baba naman si Kuya Blake ,kasam si Papa na nanonood ng madugong labanan.", sabi ni Kim bago pumasom sa kwarto naming dalawa.

"Ha", nakakailang buntong hininga na ako ngayon. Naku naman, tsk..

Totally, nawalan na ang lakas ng loob kong magsorry sa lalaking yun kung kasama niya ang Itay.

Bumababa pa rin ako ,total hindi ako makatulog.

Nadatnan ko sina Papa at Blake na nanonood nga ng madugong labanan na sabi ni Kim. Ang UFC, sakto namang Team Lakay ang lalaban kaya nakinood na ako.

Nakakapagpigil hininga ang labanan lalo na ng biglang sinuntok ng kalaban ang fighter ng Team Lakay.

Hohoho, kawawa ito pero nakalaban naman sa next round.

Go go , team Lakay!, pagcheer ng isipan ko ng bigla niya itong henead lock ang kalaban..

"YAHOO!!! Yan ang PINOY!", malakas kong bigkas kasama ang pagturo sa screen ng t.v namin ng nag give up ang kalaban dahil sa ginawang head lock sa kanya.
Tatayo na sana ako at pumalakpak ng maianunsong panalo ang Pinoy pero daglian akong nakaramdam ng hiya ng matantong may kasama pala ako.

Yikes!

Dali-dali akong tumayo at dumiretso na sa kuwarto.

"Ano ba yan!", umiiling kong turan.

Ba't nakaramdam ata ako ngayon ng hiya kay Blake.

Naku naman ang loko! Baka bukas pagtatawanan ako nun!
Alam ko na, isa siyang BIPOLAR! Baka ngayong gabi lang siya tahimik kuno, tapos bukas pangalawa aasarin naman ako niyan..

Che!! Para sa loko. Makatulog na nga, kung ano anong pinaggagawa ng presenya ng Blake na yan sa sistema ko.

Kinaumagahan.....