ProvincialGirl and CityBoy(editing)

Part 5

_________
_________
_________

Sinamahan ko si Blake na pumunta dito sa hospital. Hindi ko alam kung bakit pero ayaw kong magtanong at baka banggitin niya ang nangyari kaninang umaga.

"Anong ginawa mo sa akin?", nakapikit na saad ni Blake. Hindi ko naman alam kong sino ang tinutukoy kaya di ko pinansin.

"Haha, that was the funniest scene I've ever seen.... Cylin"

.....
.....

....
....
....
....

HIYAness overload..
toot toot toot

"Hahahahahahahahahahaha, I will not forget that.... hahahahahahahahahahahahahahhahhahahahhahaha "

Sabi n nga eh...

"Sir" lumapit sa amin ang isang matandang nurse.

"Shhh", pagkumpas ng matanda kay Blake at tumahimik naman.

Buti nga.

"Hahaha", may last laugh pa ha.

"Pasensya po.. meron po kasi itong split personality. Pasensya po... mas bata pa kasi ang isip nito kesa sa kapatid ko na apat na taong gulang", paumanhin ko sa mga katabi naming nakapila dito sa bench.

"Ah... naku iha, ganun ba? Dapat nga'y alagaan mo ang guwapong batang yan.",

"Oo, kanina ko dapat yan sinapak dahil mas malakas ang tawa kesa sa asawa ko. Buti na nga lang at may problema pala sa pag-iisip", natawa ako sa sinabi ng mama na katapat kang namin.

"Oo eh.. pasensya po talaga at baka mamaya naman po ay nagagalit.", paumanhin ko sa mga katabi naming pasyente.

Ngumisi ako Blake na nakatiim baga.

Better hahaha...

Sampung minuto ang lumipas bago tinawag ang pangalan ni Blake. Hindi ko siya sinamahan sa loob dahil ayaw niyang magpasama.

Ano palang ginagawa ko dito?

Lumabas ako para kumuha ng snack namin ni Blake ng may makabangga akong isang lalaking sugatan na sinusundan ng isang nurse.

"Sir, kailangan mo pang makapag vital check ups", sabi ng nurse pro hindi pa rin ito nililingon ng lalaki.

Naka-gray shirt ito at may punit sa may manggas. Dumudugo pa ang kaliwa niyang braso at marami siyang galos sa kanang kamay.

"Look, im in a hurry.. okay, its nothing to worrh, ang bata nalang ang pagtuunan niyo", supladong sabi ng lalaki.

Medyo napaatras ang nurse dahil mukhang magagalit ang pasyente. Wala nga itong nagawa at nasabi pa dahil tumango siya bago talikuran ang supladong pasyente.

Dahil nasa hindi kalayuang gilid ako ay napansin ako ng lalaki. Binigyan ko lang siya ng kunot ng noo at dinaanan siya. Palabas rin kasi ito.

"Ba't hindi nalang nagpa-first aid kit? Siguro'y bakla. Haha, mukha pa namang matapang.", komento ko ng makalabas ako sa sliding door.

"Excuse me?", tumigil ako sa paglalakad at muntikan pa akong madapa ng matantong narinig ako ng lalaking tinutukoy ko.

"Yes?", saad ko. I act normal.

"Sinabi mo bang bakla ako?", tanong niya. Hindi ko mawari kong galit siya o hindi. Basta, parang seryoso eh.

"Bakla ka.
. Anong sinasabi mo?", ngumisi siya ng walang gatol kong sinabi ng diretso ang bakla ka sa kaniya. Medyo naasar kasi ako eh, parang bastos kasi ang dating ng lalaki sa matandang nurse kanina. Tutulungan na nga siya, aayawan pa. Kita na ngang, kailangan niya ng tulong kanina eh.. at ano pa ba ang silbi ng mga nurses ng isang hospital kung hindi naman nila gagamutin ang mga pasyente, diba?

"Dahan dahan Miss, hindi magandang biro yan", nakangisi pa niyang sabi. Medyo kinabahan naman ako sa kaniya, ang lapit rin kasi ng mukha niya sa akin.

"Okay", mahina kung sambit at tinulak ko siya ng bahagya.

"Haha, whats your name?", natawa siya sa ginawa kong pagtulak .

"Bakit?", pabalik kong tanong. Nawala na rin kaba ko, hindi ko alam kunh bakit pero balik normal na ulit.

"Bakit, yan ang pangalan mo?", nakangisis niyanh saad. Pero ag ngising yun ay tila natatawa.

"Excuse me ha, hindi tun ang pangalan ko. Ikaw anong pangalan mo?", tanong ko sa kaniya.

"Bitiwan mo ako!", nabigla ako sa ginawa niyang paghawak sa kamay ko kaya nagpahila na ako.

"Dito tayo, its too hot out there", saad niya ,tinulak ko ulit siya.

"Tinakot mo ako, alam mo ba yun. Hindi pa nga tayo magkakilala, hinila mo pa ako.", reklamo ko.

"Easy... okay sorry for that", natatawang saad niya.
Pareho lang sila ni Blake..

BLAKE!

"Hala ,kailangan ko ng umalis", nagmamadali kong saad.
Hindi ko pa hinintay ang sasabihin ng lalaki.

Muntik ko namang kalimutan ang isip batang yun... Baka mamaya galit na talaga siya.

"Nakita niyo ba ang kasama kong babae kanina?", hinanap ko kung saaan nanggaling ang boses.

"CYLIN!", pagtawag ni Blake pero hindi ko pa siya nakita.
Napalingon lang ako sa likod ng marinig ang tunog ng tungkod na papalapit sa akin.

"BLAKE!"

Oh my gosh..

Wala sa sarili ko siyanh linapitan at yinakap ng mahigpit.

"Sorry, haist.. matagal ba ako ?", tanong ko sa kaniya.

"Do you need to hug me in front of the adults?" , napayuko ako dahil sa ginawa ko. Baka iniisip nilang naglalandian kami. Dito pa naman sa Pilipinas ay maraming hindi open
minded.

"Haha, huwag mo ng ikahiya ang ginawa mo. Theirs nothing to worry about that. Let me hug you", hindi pa pumasok lahay ng sinabi niya ay niyakap niya nga ako ng mas mahigpit.

"Naadik na ata ako sa yakap mo Cylin", saad niya.

"Tama na nga yan!", sabi ko at kumalas sa yakap. Mahilig talagang magpaikot ng isipan si Blake. Parang hindi naman tugma ang sinabi niya sa akin noong journalism competition : "And Cylin, stop acting something i really hate to doubt"

O baka, pareho lang kaming naguguluhan sa isa't isa?

Why do i care about him by the way? Does he also care about me?

_______
_______