three • meanie

01

"BOSS, may bashers na naman ako!"

He didn't even spare me glance. Nakatutok lang ang atensiyon niya sa mga papel na hawak niya, sa mga kantang sinusulat niya. Naiinis na napakamot ako ng ulo.

Sinasabi ko na nga ba. Titigilan nga siya ng mga stalkers at suitors niya. Pero ako, sa akin naman sila mapupunta lahat, bilang mga stalker at suitor na may halong pagbabanta.

Okay lang sana kung pinagtatanggol ako ng gwapong boss ko, pero hindi! Sa loob nang dalawang buwan at tatlong linggo, wala man lang siyang ginawa kundi panoorin akong maghirap at matakot!

At itong mga bashers na to, bakit di nila matanggap na boyfriend talaga ako ng isang Jeon Wonwoo?! Aba, diba nila alam na may forever ang Meanie?! Joshko, nakakahighblood sila!

"Boss naman, magpainterview ka na kasi," suggest ko ulit sa kanya.

Pero wa epek!
Letse. Minsan ang sarap batukan ng emoboi na to. Minsan lang naman. Minsan kasi ang bait niyan. Binilhan pa ako ng IPhone nung last month, kita kasi niyang lumang keypad ang gamit ko.

Oo, mabait yan. Pasimpleng sweet pa. Binili ba naman yung condo sa tabi ng condo niya pagkatapos ay binigay sa akin! Gahd! Minsan naiisip ko, type ako nito! May MU kami ng boyfriend ko, mga bes! #MayForeverSaMeanie

Pero snob pa rin siya. :((

"Jeon Wonwoo! Ano na? Hoy! Magtatatlong buwan na tayo, ganyan ka pa rin? Alam mo bang kapag umalis na ako sa tabi mo ay saka nila ako papatayin? Paano na ang magiging buhay ko? Gusto ko pang mag-asawa, gusto ko pang magkaanak! Papakasalan ko pa si—"

"Kim Mingyu."

Tiningnan ko siya. Wala pa ring emosyon sa mukha niya at nakatitig siya ng matiim sa akin. Napalunok ako. Yung puso ko, hala, mamatay matay na sa sobrang paghihingalo.

Gahd, tinititigan niya ako. Tinititigan na naman niya ako, mga bes.

"A-Ano?," utal kong tanong.

He gestured me to come near him. Lumapit naman ako kahit na parang bigla yatang nanghina ang mga tuhod ko. Letseng, Wonu epek na diz.

Nang makalapit ako ay bigla na lang niya ako hinila paupo sa tabi niya. Halos mapugto ang hininga ko nang pumalibot ang mga kamay niya sa katawan ko at sumubsob sa dibdib ko. Maririnig niya. Maririnig niya.

"Boss—"

"Kalma ka lang, Mr. PA. Don't worry, ikakasal ka pa..," he said, emotionlessly.

Gahd, his voice. Nagbavibrate pa sa dibdib ko dahil pagsasalita niya. Hindi ba niya alam na pinapalala niya lang ang nararamdaman ko?!

"Boss naman, eh," reklamo ko.

He gripped my shirt tight. Then, he raised his head to look at me. My heart gone kablag-kablag again at halos mangisay na ako sa kilig. Letse talaga.

"Ikakasal ka pa at magkakaanak...,"he paused and tilted his head, "Bakit mo nabanggit ang mga bagay na yun? May naisip ka na bang pakasalan, Kim Mingyu?," he asked.

Nahigit ko ang hininga ko. Meron na nga ba? At habang nakatitig ako sa kanya ay unti-unti kong naisip kung meron na nga ba. Base sa tibok ng puso ko, meron na.

"Meron na."

Medyo nanliit ang mga mata niya, o imahinasyon ko lang. Pero ang paghigpit nang yakap niya sa akin ay hindi na imahinasyon. Sumubsob ulit siya sa dibdib ko.

"He or she?"

"He."

"Then he have to wait five more days before you two will start your forever," he said.

Ikaw ang tinutukoy ko. Pero hindi naman ganun ang mangyayari pagkatapos nito. Tapos na ang forever natin after five days.

Napakagat-labi ako. I returned his embrace and buried my face in his hair.

"Sasabihin ko sa kanya," bulong ko.

-
Ran

:">