three • meanie

SPECIAL CHAPTER (dora)

“BABY?!”

Iyon ang una kong naisigaw pagbukas palang ng mga mata ko. Nanlaki ang mga mata ko nang ang unang bumungad sa paningin ko ay ang lalaking ito.

Mabilis na napaatras ako ngunit hindi ko nagawa dahil nakatali pala ako sa isang upuan. Sinubukan kong kumalas pero mahigpit masyado ang pagkakatali sa akin kaya naman wala akong nagawa kundi bumuntong-hininga at isipin kung ano na bang nangyayari sa mundo.

We were kidnapped. Ng mga familiar na tao.

Agad na tumalim ang mga mata ko ng maalala ko kung sino ang mga iyon. Akala ba nila hindi ko sila makikilala? Humanda sila sa akin paglabas ko dito. Mga walang utang na loob! Sa akin nanggagaling mga ina-update nila noon!

"Alice is fine."

Napatingin ako sa gawi ng nagsalita. Kahit na nanginginig na ay di ako nagpatinag, pinanatili ko ang sama ng tingin ko sa kanya.

Damn this man. May kinalaman siya sa mga nangyari? Wow, ah. Ano naman kayang balak niya ngayon? Hindi na lang rape ang pwede kong ikaso sa kanya ngayon, this is kidnapping kaya kaso din ito. I'll sue him.

Can you?

No. Tsk.

"Anong kailangan mo sa akin? Wala ka ng kukunin sa akin kasi kinuha mo na lahat!," sigaw ko.

Upon saying that, I felt that pain again. The wound I tried healing reopened and my memories just poured a handful of salt on it. It was painful.

His face remained stoic and his eyes remained staring at me. Tila ba hindi niya ako naririnig, nalulunod siya sa pag-iisip.
Ano namang iniisip niya ngayon?

"Damn it, DK! Kung hindi mo ako pakikinggan, pakawalan mo na ako at ibalik mo na sa akin ang anak ko!," sigaw ko.

He flinched. Pagkuwan ay nagsalubong ang mga kilay niya.
"No. Hindi ka aalis dito hanggang gusto ko," masungit na sagot niya.

I rolled my eyes.
Hanggang ngayon ba naman ganto kasama ang ugali niya pagdating sa akin? God, malaki na ang anak ko pero ang ugali ng ama niya ay mukhang pang mas bata sa kanya!

"Ano ba talagang kailangan mo sa akin?," halos patili kong tanong. Sobrang lakas na ng boses ko para magising na siya ng tuluyan dahil mukhang malulunod na naman siya sa pag-iisip.

Nagdekwatro siya at sumandal sa kinauupuan niya. Parang haring itiniklop ang mga braso niya sa dibdib at saka ako tinitigan ng mataman ulit.

Ano bang itinitingin tingin niya? Akala ba niya makukuha niya ulit ako sa titig titig na yan?! Nasaktan na ako ng ilang beses! Kainis! Bakit ba ang pogi niya?!

I mentally slapped myself. Wtf was I thinking? Heto na nga at naninikip na ang dibdib ko sa sakit, galit at pag-aalala nagawa pa rin ng puso kong kiligin sa kagwapuhan niya. Tsk.

"Ang sabi mo nga nakuha ko na lahat sayo. You're already mine from the start, our daughter and everything about you. Wala na akong makukuha pa. I just want to take you back and keep you since you slipped out of my hold before," seryosong sagot niya.

My heart beat loud. Parang alam ko ang ipinapahiwatig ng mga salitang iyon. Pero si DK ang kaharap ko at nagsasabi, hindi ko maiwasang magduda.

Ganyan ang mga salita niya noon  maniniwala ba ako ngayon kahit na nasaktan na ako noon?

I bit my lip.

I thought, asking that was a big mistake. I shouldn't have asked that.

Sighs. Wala ng magliligtas sa akin ngayon. Wala si Mingyu. Sana dumating siya. Kailangan ko siya.