three • meanie

013

"APPA!!!! Nandito na tayo!"

Napangiti ako nang maluwang nang marinig ko ang boses ng batang kasama ko. Ngumiti rin siya nang sobrang luwang. Yung kita lahat ng ngipin tulad nang pagngiti ng nanay niya. Lumuhod ako sa harapan niya para pantayan ang height niya.

"Mag-iingat ka, ha?"

"Yes, appa."

"At saka kapag may problem, ask Teacher, okay?"

"Opo."

I smiled at her. I kissed her forehead and fixed her hair. "Arisu," I called.

She raised her chin and beamed a sweet smile. Labas ang dalawang pangil niya at talagang napakacute nang anak kong ito sa paningin ko.

"Pa?"

"Susunduin ka namin mamaya ng mommy mo. Okay?"

She nodded her head. Inayos ko ang suot niyang bag at saka tumayo sa pagkakaluhod ko.
"Pasok ka na, baby. Mag-ingat ka!"

She chuckled and stuck her tounge at me. Natawa ako, lalo na nang marealize kong magkamukha nga silang dalawa ng pinakamamahal kong ina niya. Yes, kamukha nga niya. Sobra.

Buti na lang at matangkad siya. Katamtaman lang din ang kutis at medyo maputi. Alam na kung kanino nagmana. Kanino pa ba?

"Sige po! Hihintayin ko kayo mamaya!," she said while already walking towards the school's gate. She was waving her hands at paatras na naglalakad.

Napailing na lang ako. Ganun din kasi ang mommy niya.

NAPATITIG ako sa magazine sa gilid nang mahagip iyon ng mata ko.

StarWeek Mag.

Nakagat ko ang labi ko at nag-iwas ng tingin. Pero bumabalik pa rin ang mga mata ko sa cover nang magazine.

Jeon Wonwoo...

Kamusta na kaya siya? Ang huli kong balita ay ang lielow niya pagkatapos ng album promotion niya three yars ago. Hindi ko na inalam pa ang mga nangyari after that. I tried to forget.

Minsan kasi ay napapanaginipan ko siya tuwing nakikita ko ang mukha niya. Then L hears me, kaya naaalala niya rin ang ex-boss niya. She cried, got stressed and sad kaya iniwasan ko nang manood ng TV at magbasa ng magazines noon. Ayoko namang mapahamak siya at si Arisu that time.

Nilapitan ko ang magazine at kinuha iyon. Tinitigan ko ang mukha niyang tila hindi nagbago kahit na halos mag-aapat na taon na ang lumipas.

"Boss..."

My heart skipped a beat kaya binitawan ko ang magazine at ibinalik sa rack. I held my hand and moved backwards. Para akong natakot bigla.

Hindi pwede. Hindi pwedeng buhay pa rin ang bagay na yun. Shit.

Hinawakan ko ang singsing sa daliri ko. Pumikit ako at inalala ko si L at Arisu. Hindi. Hindi ko sila sasaktan.

Pagmulat ko ng mata ay saktong tumunog ang cellphone ko. I frowned when I saw L's name on the screen. Ang aga naman niya tumawag. A weird feeling started to build in my gut and I got goosebumps.

"Hello?"

I heard her wailing. Nanginginig ang boses niya. Maingay sa paligid niya at ang lakas ng iyak niya. Bigla akong kinabahan. Jinojoke na naman ba niya ako? Hidni ito nakakatuwa!

"L? Anong nangyayari? Okay ka lang ba? L?"

She was crying. And I felt this wasn't one of her jokes anymore.
"My Alice..my baby...Gyu...my baby..."

My eyes watered at para na rin akong maiiyak dahil sa boses niya. She was crying hard at nanginginig ang boses niya. And I suddenly felt fear when I heard the ambulance on the other line.

"L! What happened? What's with Arisu?! Why is there an ambulance? What's happening?"

Hindi ko mapigilang mataranta. Tumatakbo ako palabas ng mall at naghahanap ng taxi. Madaming napapatingin sa akin at nagtataka. And I am crying already.

"God, my Alice...Gyu, our Alice.."

My heart tore. "Nasaan ka? Pupunta ko kayo!"

"Hospital...hospital.."

Shit!

-