Campus Love Story # 1: My Lost Valentine

Chapter Five

Nakangiting nakatingin si Trishia sa mga kaklase niyang sumasayaw sa gitna ng University Quadrangle. Nag – eenjoy siya na tignan silang nagtatawanan. Kaycee is right she should choose to be happy – that's why here she is nasa isang upuan sa paligid ng mga mesa na nakapatong ang bag ng mga kaklase niya, dahil ayaw niyang sumayaw ginawa siyang TAGA – BANTAY ng mga bags nila. Okay lang iyon – she still enjoys the music – the atmosphere – the night.

"Hi Trish!", sabay tabi sa upuan ni Trishia.

"Oh , Kaye—", unexpectedly. They haven't talked since the "minor confrontation" happened to them. Even though alam niya na alam na ni Kateleen na break na sila ni JoCris at may IBA na rin si JoCris, wala na siya balak pa sanang pag – usapan ang lahat ng nangyari.

"I know – wrong timing--, Kateleen's looked tensed.

Hinayaan niya na magpatuloy siya. Kahit siya hindi niya alam, kasi ang sasabihin. Hindi naman sa ayaw niya na kausapin si Kateleen – hindi naman sila nag – away at hindi sila magka-away. Alam naman niya na kaya nga niya ginawa na i-give – up si JoCris dahil sa respetong inilaan niya sa pagsasamahan nila. Hindi man sila yung best friend na close. For her, lahat ng kaklase niya ay kaibigan at parang kapatid na. ayaw niyang dahil lang sa lalake ay masisira iyon LALO.

"It's been a while since last tayo nagkausap", pagpapatuloy ni Kateleen. "Matagal na kitang gusto makausap – kaso I couldn't find time or maybe courage para kausapin ka".

"Well if it's about Jo, kung anuman ang naging ugnayan namin definitely tapos na", wika ni Trishia. Alam niya she sounded too defensive but yun lumabas sa bibig niya eh.

"I know – but I just want to make clear that you don't have to do it because I'm okay with it, nung sinabi ko sayo na mag – ingat ka kay JoCris I really mean't every word. Its more of concern – not thinking na baka maisip mo na mahal ko pa siya. But sa totoo lang hindi na at nais lang kita protektahan", mahabang sabi ni Kateleen.

"I know – that's why I did what I should do. Aamin ko hindi madali, gaya mo Jo became special to me – pero I ended it because I don't want to hurt you. Ayoko magkarun tayo ng "Gap". No matter how we hide it kasi nakikita natin na there's wrong. Akala ko dati hindi ko kaya – pero I think masyado ko lang inunder estimate sarili ko", she said, finally smiling at Kateleen.

"Napakabuti mo Trish – alam ko nakita iyan ni Jo, I'm so happy na kaibigan kita", she said reaching for Trish "Salamat".

"Walang anuman at salamat din", naiiyak na siya.

They hugged each other. Sa isip ni Trishia, kahit papano sulit naman ang ginawa niya. She felt eventually na TAMA ginawa niya desisyon. By that she knows another chapter in her life has closed.

Closure – everybody needs that.

"Tara!,naghihintay na ang BEED family oh",yaya niya sabay tayo habnag hawak pa kamay ni Trishia.

"Sige let's go!" tumayo na siya.

Excited na lumapit ang dalawa sa gitnang bahagi ng quadrangle kung saan andon mga kaklase nila. Obviously, they knew what happen and nakita ni Trishia ang kasiyahan sa nasaksihan nila. Nang makarating sa gitna sigawan ang buong BEED ng GROUP HUG NAMAN JAN!

Nagyakapan sila – finally the wall built by the issue collapsed and Trishia is sure ,, they are UNITED again.

Napatingin si Daniel sa grupo ng kababaihan sa gitna ng quadrangle. Sakto naman ang spotlight ay nasa tapat nila. Kita niya sina "CRUSH" iyon. Napangiti siya – somehow kahit napilitan lang siya mag – attend sa acquaintance party ay naramdaman niya sulit naman.

Atleast nakita ko si Crush. Okay na iyon.

"Bakit di mo lapitan"?, mula sa likuran ay lumapit papunta kay Daniel.

"Tey? Oh sino lalapitan"?, sabi niya as if playing safe

"Si Trishia", kindat ni Dexter

"Bakit?, nagulat siya. Ganon na ba ako ka-obvious?!

"Well – baka lang naman –it seems lagi mo siya tinitignan sa malayo. Eh pwede mo naman siya titigan sa malapitan". Sumeryoso siya.

"Okay na ko sa ganun Tey – no pressure – no worries ", bawi din niya.

"No chance either— gusto mo ba iyon? Hindi ganyan pagkakakilala ko sayo",wika ni Dexter.

"For now, okay na muna na ganito. True love can wait – I don't think tama na pilitin ang isang bagay na hindi naman napapanahon. Masaya na ko na kakilala na niya ko. Yun lang ayus na", finally nasabi niya.

"I just hope it's really worth the wait – I mean it might be too late for both of you", warned Dexter.

Hindi na sumagot pa si Daniel. Alam niyang may point ang kaibigan niya. Pero nananaig ang isip niya na dapat ay mas pagtuunan niya ang MAS importanteng bagay. At naniniwala siyang makakapaghintay ang LAHAT lalo na ang PAG – IBIG. Mas kailangan niyang ituon ang panahon at atensiyon niya sa pag- aaral. Yun ang four – year plan niya. At hindi iyon pwede masira.

Tinignan niya muli mula sa malayo si Trishia – ang CRUSH niya. Masayang nagtatawanan at nagsasayawan kasama ang mga kaklase. Napangiti siya.

Ang ganda ng view.