Campus Love Story # 1: My Lost Valentine

Chapter Seventeen

Napabuntung – hininga si Daniel nang Makita ang oras sa kanyang cellphone. Ala – una na nang hapon, halus tatlung oras na siya naghihintay sa mall para kay Trishia. Finally nakauwi na siya sa Pilipinas after 4 months galling sa Singapore to take some rest. Although he's enjoying his work, hindi naman makakaila na mahirap talaga malayo sa pamilya at sa mga bagay na nakasanayan dito. It really feels home. Masaya n asana ang lahat dahil unti unti may nagagawa na sa mga plano niya. Sa 10 – year strategic planning niya, kung hindi lang sana sa isang bagay na napabayaan niya – si Trishia.

He contacted her through Kaycee last week, it was 3 days after Christmas, tinawagan niya ito at luckily Kaycee gave Trish's number although ramdam niya na parang nagdadalawang isip pa ito na ibigay sa kanya. Nakiusap lang ito na for the last time ay pagbigyan siya na makausap at Makita si Trishia. Then, he called Trishia who was a bit surprised ( sa tingin nga niya hindi sineryoso ni Trishia ang pangako niya – na babalik siya after 4 months)

However, Trishia did not say yes or no either, he was just hoping for the word "I'll try" na tinext ni Trishia sa kanya after niyang ipaalam sa dalaga na nakareserve sila sa isang Asian cuisine restaurant sa mall na malapit lang kina Trishia. Now, he is waiting... patiently... slowly...

Naisip niya ganito pala ang pakiramdam ng naghihintay.. naghihintay nang wala kasiguraduhan. Naisip pa nga niya maybe this is how Trish felt before, nang iniwan niya ito sa ere. Ang sakit pala! Dati alam niya na masakit talaga ginawa niya pero hindi niya ramdam , parang nasa isip lang niya – this time maybe fate wanted him to feel it anyway that's his Karma.

Muli na naman siya tumingin sa relo, hanggang kalian siya maghihintay? or worse may hinihintay ba siya. Nag miscall siya. Nag ring naman ang cellphone ng dalaga. Another sigh, actually alam naman niya na walang kasiguraduhan ang ginawa niya , but ofcourse a part of him will be disappointed pag hindi talaga sisipot si Trishia. Sabagay, sino ba siya para mag demand? eh siya nga ang unang nang –iwan at nanakit, kaya okay lang kung eto ang magiging desisyun ni Trishia. He will totally understand.

"Daniel", tawag iyon mula sa likuran niya.

Gulat na lumingon si Daniel, nakita niya si Kaycee, paupo na sa harapang upuan niya.

"Hi!", tanong ni Kaycee na pinilit ngumiti. Mukha siyang tensyonado. "I know you didn't expect me to see here at this moment, me either", dagdag pa nito kahit hindi pa sumasagot ang kausap.

"Ahhmm,,", honestly hindi alam ni Daniel ang sasagot niya, hindi niya talag expect ang nakita at kasama niya.

"Actually, this is out of plan, I just can't refuse Trish, I mean you know how persistent she is when she want to", sabi niya sabay kibitz - balikat.

"C – Can I order y- you something?", anang pilit makabawi sa pagkagulat. He really didn't expect to see Kaycee. Bigla pa nga siyang nakaramdaman ng 'hiya'.

"No, I mean, nagmamadali rin kasi ako – besides I just want to go to straight Dan, kung hindi lang ako naawa sa "best friend" ko, I wouldn't be here", tapatang sagot ni Kaycee sa kanya.

Napatigil si Daniel, as if his heart beats faster than the usual. He can sense Trish won't really come.

"She's not coming, that's why I'm here", agarang sabi ni Kaycee.

Daniel kept silent, actually he doesn't know what to say or what to answer.

"Unlike you, she doesn't want you to be left hanging, she wanted me to give you this", sabay ng lapag ng papel sa table.

Napatingin si Daniel sa nakalapag na papel, thinking what to say – ewan ba niya, he is offguarded with Kaycee's words and appearance.

"She also told me to say to you not to wait for her", tapatang sabi ulit ni Kaycee, although it's an obvious message thinking Kaycee is her not Trish.