Nerdeyse tam 2 saatir babamdan azar işitiyordum neden mi ? Şu kızı asansörde bayılttığım için hep aynı öğütler aynı sözleri söylüyordu bana,kendisi hastanenin sahibi olduğu için bana her türlü ceza verebiliyordu hatta geçenlerde hasta falan bakmıştım.Birden sesini yükseltti
-Sana verdiğim cezalar az geldi sanırım ateş bey !
-Saçmalama baba geçen hiç tanımadığım birinin odasında kaldım.
-O ceza sayılmazdı şimdi ki daha büyük bir ceza olucak beyfendi.
Yine saçma bir şey diyecekti bu yüzden dinlememeye karar verdim.Ayağa kalktı ve yanıma geldi.
-Ateş kendini herkesten üstün görmen onları ezmen anlamına gelmez seni özel okuldan alıp devlet okuluna yazdırıcam çünkü sen en iyi orda adam olursun!
Diyerek odadan çıktı devlet okulu mu ben ve orası asla olamazdı arkasından koşup bağırmama rağmen beni dinlemedi hastaneden çıkıp gitti.
2 saat sonra çalan bir telefonla kendime geldim arayan babamdı
-Alo ateş eve gel ve yarın için hazırlan sonuçta yeni bir yere gideceksin.
Diyerek telefon suratıma kapadı arabanın direksiyonuna vurarak ağzıma gelen herşeyi babama ve o lanet kıza söve söve eve gittim.Kapıyı açan hizmetli kadına babamın nerde olduğunu sorup çalışma odasına çıktım.İçeriye bi sinirle girip
-Ya beni sen nasıl özel okuldan alırsın !
-bana sesini yükseltme ateş sadece 1 sene orda okuyacaksın adam olduğun zaman alırım
Sinirle elimi yumruk yapıp odadan çıktım.Kendi kendime söylenerek yukarıda ki çatı katına çıktım.
Ertesi gün başımda dikilen babama bakarak güne başladım
-kalk ateş kalk daha yeni okuluna gidicez
-Ciddisin sen !
-Evet kalk giyin vede lütfen sana aldığım okul formalarını giyer misin!
-Ne bide bana okul formasımı aldın ben bunları asla giymem şuan saçmaladın.
-Ateş yarım saatin var çabuk
Dedi ve kapıyı çarpıp çıktı.Kafayı yicektim.Bir an önce giyinip aşağıya indim beni dışarda bekleyen babamın yanına gidip
-Ben kendim giderim sen gelme
-İlk gün bende gelicem
Diyerek arabaya sürükledi.Bugün daha ne kadar kötü geçebilirdi ki ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın İçinden
Подростковая литература"Buz gibi soğuk olan biri nasıl olurda şuan herşey gülerek bakabiliyordu?"