Love Till Death | Υπό Διόρθωση

••Κεφάλαιο 3••

~Δέσποινα ~

Βγήκα απο την έπαυλη και κατευθύνθηκα στον κεντρικό δρόμο για να βρω ταξί. Εκανε λίγο κρύο, και τα ρούχα μου δεν βοηθούσαν. Νοέμβρης μήνας και εγω κυκλοφορώ με ενα κοντό φόρεμα, διάφανο καλσόν, ψηλές γοβες και ενα απλό μαύρο δερμάτινο σακάκι.

Σταμάτησα ενα ταξί και κάθισα στο πίσω κάθισμα. Είπα τον προορισμό μου και ξεκινήσαμε. Οτάν σταματήσαμε σε ενα φανάρι, πρόσεξα μια μαμά με το παιδάκι της. Το μικρό κοριτσάκι κρατούσε στα χέρια του μια κούκλα και φίλησετην μαμα της στο μάγουλο, ενώ εκείνη έσκυψε να της κουμπωσει καλύτερα το μπουφάν της.

Χωρίς να το καταλαβω ειχα βουρκωσει. Ποτε εμενα η δικη μου μαμα δεν το εκανε αυτο. Παντα έβγαινα και πήγαινα βόλτες με τις νταντάδες μου η την κυρια Ελπίδα. Ή μονη φορα που βγήκα με τους γονεις μου ηταν πριν απο 7 χρονια, αλλα γυρίσαμε γρηγορα γιατι ετυχε εκτακτο δικαστήριο στην μαμα μου.

Ενα δάκρυ έτρεξε απο τα ματια μου και το αντιλήφθηκα οταν ξεκινησε ξανα το ταξι. Μετα απο λιγο φτασαμε στο μπαρ και αφου πλήρωσα, κατέβηκα. Απο εξω περίμεναν ήδη η Έλσα με την Αντα.

Αγκαλιαστηκαμε και μπήκαμε μεσα κουνιστες και λιγιστες. Αρκετα αντρικά βλέμματα επεσαν πανω μας, κυριως οταν βγάλαμε τα σακάκια μας. Αδιαφόρησα καθώς κανένας δεν με εξέπληξε και συνέχισα να κοιτάω τριγύρω.

Πηγα ατο μπαρ και παρήγγειλα τα ποτα μας. Κοιτούσα γυρω μεχρι να ετοιμαστούν τα ποτα μας, μεχρι που το ματι μου επεσε σε εναν αντρα που πραγματικα μου κίνησε το ενδιαφερον. Αν και τον εβλεπα απο το πλάι, τον θαύμαζα. Καποια στιγμη γύρισε το βλέμμα του προς το μερος που ημουν και μου κόπηκε ή ανασα. Ειναι σαν έλληνας θεος. Τα χαρακτηριστικά του σκληρά αλλα ταυτόχρονα γλυκα και ερωτικα. Τα μαλλια του ενα κάστανο σαν τα δικα μου και τσουλουφια έπεφταν στο προσωπο του.

Ή αποθέωση ηταν τα υπεροχα λακακια που σχηματιζονταν οταν χαμογελούσε στο πανέμορφο πρόσωπο του. Το σωμα του διαγραφοταν υπεροχα με τους κοιλιακούς και τα μπράτσα του να ξεχωρίζουν απο το άσπρο πουκάμισο του.

Κάποια στιγμη σήκωσε το ποτήρι του και με χαιρέτησε. Ηταν η πράξη - κλειδί για να ξυπνησω. Γύρισα το κεφαλι ου και πηρα τα ποτα μας που μαλλον απο ωρα ηταν ετοιμα. Πηγα στο τραπεζι και τα αφησα.

"Που χάθηκες εσυ τοση ωρα?" με ρώτησε ή Άντα με πονηρό ύφος.

"Ε? Τιποτα καλε. Απλα χάζευα και ξεχαστηκα." είπα εγώ άνετη και κοίταξα αλλού.

"Μμμ σε αυτον που καρφωνες τοση ωρα και εγω θα χάζευα." είπε ή Ελσα και ήπιε λιγο απο το ποτο της. Γαμωτο, με είχε δει.

Χαμογελασα και την μιμήθηκα. Οχι που δεν θα με έβλεπαν. Κάποια στιγμή πηγα να γυρισω με το ποτο μου, αλλα κουτουλησα πανω σε καποιον . Το αποτελεσμα? Να πέσει το ποτο του και το δικο μου πανω μου.

"Μα καλα άνθρωπε μου δεν βλέπεις που πας?" ειπα ενοχλημένη και προσπάθησανα καθαρίσω όσο γινόταν το φόρεμα μου.

"Με συγχωρείς..." άκουσα την φωνή του και και σήκωσα το πρόσωπο μου έτοιμη για καβγά. Ηταν εκείνος. Ο άντρας που με μαγνητισε στο μπαρ.

"Και εγω τωρα πως θα φυγω μου λες" του φωναξα παλι.

"ιπα ΣΥΓΓΝΏΜΗ!" φώναξε και αυτός σε εμένα με τον θυμό να διαγράφεται στα χαρακτηριστικά του.

"Δεν φτάνει που με λερωσες φωνάζεις κιολας! Βλακα!" ξανά είπα με ένταση και γύρισα να φύγω αλλά με σταμάτησε.

"Εγω βλάκας? Μιλησε και η φαντασμενη."

Με το που ακουσα την τελευταια του κουβεντα, σήκωσα το χερι μου για να τον χαστουκίσω, πραγμα που δεν εγινε ποτε.
Μου επιασε το χερι και με σταμάτησε, φέρνοντας με ταυτόχρονα πιο κοντα του.

Κοιτούσα τα ματια του και χανομουν. Γαλαζια. Σαν θάλασσες αλλα έμοιαζαν τα πιο ομορφα!

Μετά που ξυπνησα από τις σκέψεις μου, τίναξα το χερι μου και απομακρυνθηκα.

"Δέσποινα ! Ελα παμε." μου ειπε η Αντα και βγήκαμε απο το μαγαζι. Φορεσα το σακάκι μου και πηρα την τσαντα μου απο υα χερια της Αντας.

Γύρισα και τον κοίταξα πριν βγω απο το μπαρ. Με κοιτούσε με ενα χαμογελο απλωμένο στο αγγελικό προσωπο του.
Αν και μολις αποδείχθηκε πολυ βλάκας, ενα του γέλιο, αρκουσε για να με ξεσηκώσει...

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Και ναι μπηκεε!! Τα κατάφερα. Και να που συναντηθηκαν. Αχ και να ηξεραν τι τους περιμένει...