Ένα μοιραίο βράδυ... η αιτία που η ζωή της Δέσποινας θα γίνει ένας εφιάλτης χωρίς όρια. Θα πρέπει να κάνει ότι της επιβάλλουν. Ο έρωτας όμως είναι πιο δυνατός από οτιδήποτε λένε. Και η Δέσποινα με τον Άρη το έμαθαν καλά αυτό. Ένας γάμος... μια δολο...
Είμαι στο δωμάτιο μου και χαζεύω στο κινητό μου. Τιποτα το ιδιαίτερό για άλλη μια μέρα. Βαρετά για άλλη μια μέρα. Ξεφυσιξα και πέταξα το κινητό μου στην άκρη.
Σηκώθηκα και πηγα ατο μπάνιο με βαριεστημενα βηματα. Έβγαλα τις πιτζάμες μου και μπήκα κατω απο το ζεστό νερό. Έκανα ενα γρήγορο ντουζ, για να ξυπνήσω και αφου βγήκα στεγνωσα πρώτα τα μαλλια μου. Τα αφησα στο φυσικο τους, εβαλα μια φόρμα με ενα απλό μπλουζάκι και από πάνω την ζακετα μου και κατέβηκα στην κουζινα.
"καλημέρα κυρία Ελπιδα." ειπα στην οικονομο του σπιτιού και της έδωσα ενα φιλί στο μάγουλο
"καλημέρα κορίτσι μου. Ελα να φάς το πρωινό σου." απάντησε και μου εφερε εναν δίσκο μπροστα μου. Έκατσα σε ενα απο τα ψηλα σκαμπό και αρχισα να τρώω.
"οι γονεις μου να φανταστω λείπουν;" Ρώτησα ενω ήξερα την απάντηση.
"ναι κοριτσι μου... είναι στην δουλειά. Ξερεις το προγραμμα τους." απάντησε η κυρία Ελπίδα κάπως δειλά. Φυσικά και ήξερα.
Μάλιστα. Αυτό συμβαίνει όταν έχεις ευκαταστατους και γεμάτους κύρους γονείς. Τους βλέπω μόνο κάθε βράδυ που γυρνάνε ή αν ερθουν και κανένα μεσημέρι. Βλέπετε η μητέρα μου ειναι απο τις πιο ξαλουστες και φημισμενες δικηγόρους και ο πατέρας μου... Υπουργός Άμυνας της χώρας, όλη η χώρα στα πόδια του!
Αφού τελείωσα το πρωινό μου πήγα και κάθισα στον γωνιακό καναπέ, ανοίγοντας την τηλεόραση για να χαζέψω λιγο. Τίποτα το ιδιαίτερο δεν ειχε οποτε αποφάσισα να δω κινούμενα σχέδια. Ολόκληρη γυναίκα και βλέπω καρτούν. Αρχισα να γελαω με αυτά που έβλεπα σαν πέντε χρόνων παιδί, όταν χτύπησε το κινητό μου.
"Παρακαλώ;" απάντησα ευγενικά παντα.
"Ελα Δεσποινάκι μου. Τι κανεις;" αχ η Αντα μου, μια απο τις καλύτερες φίλες μου.
"Οχι βρε. Σε πήρα να δω αν θες να βγούμε απόψε." μου είπε όλο νόημα. Καταλάβαινα οτι είχε όρεξη απόψε να ρίξει τα δίχτυα της στα ελεύθερα και γεμάτα θέληση αρσενικά της πόλης
"Φυσικά δεν έχω θέμα. Πάρε και την άλλη την τρελή τηλεφωνο καιστείλε μου μήνυμα για την ώρα και το μέρος " απάντησα γελώντας.
Ή τρελή που ανέφερα, ειναι η Ελσα, η τρίτη της παρέας.
Αφού έκλεισα το τηλέφωνό μου, ανέβηκα στο δωματιο μου, καθώς πλέον δεν μου τραβούσαν το ενδιαφέρον ούτε τα καρτούν απέναντι μου.
Μετά απο μια ώρα μου ήρθε μήνυμα.
*Θα κατέβουμε στις 11 σε ενα μπαρ κοντα στην πλατεία. Ιδεα τις τρελής: )
Άντα*
Το διαβασα και κοίταξα την ωρα. Είχε πάει ήδη πέντε το απόγευμα. Είχα όμως ακόμη ώρα για να ετοιμαστω.
Ακουσα την εξοπορτα να ανοίγει και κατέβηκα κατω στο σαλόνι. Ηρθαν οι γονείς μου; Παράξενο... είναι νωρίς ακόμα για τα δικά τους δεδομένα!
"Κοριτσάκι μου έλα να σε αγκαλιασω!" μου είπε η μαμά μου και με φίλησε στο κεφάλι, όπως έκανε και ο μπαμπάς μου.
"Καλώς ήρθατε. Α! Αποψε το βράδυ θα βγω." είπα επιτόπου γιατί ήξερα πως το επόμενο λεπτό θα κλείνονταν και οι δύο στα γραφεία τους.
"Εντάξει κορίτσι μου. Να προσέχεις και εάν θέλεις χρήματα ξέρεις που εχει ή ζήτα μου" μου ειπε ο μπαμπάς μου κλείνοντας το μάτι. Λες και το μοναδικό μου πρόβλημα ηταν τα λεφτά.
Μακάρι να μου έδιναν περισσότερη σημασία. Πολλές φορές ζηλευω τα άλλα κορίτσια που οι γονείς τους δεν τα αφήνουν να βγουν και τους βάζουν όρια. Τουλαχιστον αυτοί οι γονεις νοιάζονται και δείχνουν αγάπη στα παιδιά τους με πράξεις ουσίας.
Πήγα και εβαλα να δω μια ταινια για να περάσει γρήγορα η ωρα. Μετά απο ώρες που είχα ήδη δει ταινιες, η ώρα ηταν εννιά το βράδυ. Ανέβηκα και πηγα στην ντουλάπα μου για να αποφασίσω τι θα φορέσω.
Διάλεξα ενα κοκκινο κοντό φορεμα στενό με ελάχιστα ανοιχτό ντεκολτέ και ενα ζευγάρι μαύρες γόβες. Εφτιαξα τα μαλλια μου μπούκλες και μετά βαφτικα ελαφρά.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Κατέβηκα κάτω και είδα τους γονείς μου με μια βαλίτσα στο χέρι ο καθένας τους.
"Κοριτσι μου εγώ και ο μπαμπάς έχουμε ένα επαγγελματικό ταξιδι και θα λειψουμε για μια εβδομαδα." είπε γλυκά η μητέρα μου. Συνηθισμένα πράγματα.
"Εεε εντάξει έχω συνηθίσει.." είπα και αφου τους χαιρέτησα βγηκα με προορισμό το μπαρ... Γιατί έπρεπε να είναι έτσι η ζωή μου;;
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Να το και το πρωτο κεφαλαιο. Ελπιζω να σας αρεσει!
