Love Till Death | Υπό Διόρθωση

••Κεφάλαιο 33••

Οι μέρες περνάνε γρήγορα για κάποιους μα βασανιστικα αργα για άλλους.

Ο Άρης και η Δέσποινα ούτε που πρόλαβαν να συνειδητοποιήσουν ποτέ πέρασε μια εβδομάδα.

Ειχαν μετακομίσει πλέον και ζούσαν στο νέο τους σπίτι ή αλλιώς, το σπίτι που θα μεγαλώσει ο έρωτας τους, όπως το αποκαλεί ο Άρης.

Για αυτούς,  ο χρόνος περνάει γρήγορα,  αφήνοντας όμως κάθε μέρα όμορφες στιγμές για αναμνήσεις.

Για τον Μιχάλη όμως ο χρόνος περνάει τόσο αργά,  που σχεδόν απογοητεύεται.

Θέλει να προχωρήσει επιτέλους αυτό που έχει στο μυαλό του. Θα καταστρέψει την Δέσποινα και τον Άρη.

Με τον Άρη παλιά ήταν κολλητοί φίλοι. Σαν αδέρφια. Πάντα όπου πήγαιναν προκαλούσε να τον πανικό αλλά ένιωθα χαρούμενοι να βλέπουν τους άλλους νευριασμένους και δυστυχισμένους. Ήταν τρόπος διασκέδασης για αυτούς.

Ένα βράδυ όμως σκέφτηκαν να κάνουν κάτι αρκετά βαρύ.

Πήγαν σε ένα μαγαζι με σκοπό να βιασουν μια κοπελα.

Και τα κατάφεραν. Την απομακρυναν από το μαγαζί και τον πολύ κόσμο, και έκαναν τα λόγια τους πράξη.

Μα ενώ γινόταν όλο αυτό,  σειρήνες αστυνομίας ακούστηκαν. Ο Άρης το έβαλε στα πόδια και άφησε τον Μιχάλη μόνο του.

Ο Μιχάλης πηρε μόνος του όλη την ποινή, μιας και κανένας δεν είχε δει τον Άρη εκείνο το βράδυ.

3 χρόνια φυλάκιση ήταν αρκετά για να νιώθει μισος για τον "φίλο" του.

Όταν βγήκε από την φυλακή, ο Άρης δεν ξανά επικοινώνησε μαζί του και έτσι έγινε να δύο ξένοι.

Τώρα εμφανίστηκε η Δέσποινα και αποτελεί απειλή για τα χρήματα του πατέρα του, που τα θέλει ολοκληρωτικά δικά του.

Φυσικά και τον βολεύει το γεγονός ότι ο Άρης και η Δέσποινα είναι ζευγάρι, γιατί έτσι θα γίνει πιο γρήγορα ο στόχος του πραγματικότητα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η ώρα ήταν 10 το βράδυ και η Δέσποινα ήταν μόνη της στο σπίτι.

Ο Άρης είχε βγει με κάτι φίλους. Την είχε πρήξει βέβαια να πάει μαζί του, μα εκείνη του είπε πως αν και είναι πολύ κουρασμένη, ήθελε να τον αφήσει να ξεσκασει λίγο. Να νιώσει λίγο ελεύθερος πάλι.

"Εγώ όταν είμαι μαζί σου νιώθω ελεύθερος και ευτυχισμένος" θυμήθηκε τα λόγια που της είπε πριν φύγει.

Χαμογέλασε και σηκώθηκε από τον καναπέ. Έφτιαξε έναν ζεστό καφέ και έκατσε στο ψηλό τραπέζι της κουζίνας,  ανοίγοντας την οθόνη του υπολογιστή της.

Κοιτούσε για διάφορες σχολές που την ενδιεφεραν. Ειχαν συζητήσει με τον Άρη και της πρότεινε να βρει μια σχολή που της αρέσει για να σπουδάσει.

Μέχρι στιγμής δεν την είχε ενθουσιάσει κάτι. Πήγαινε κι άλλο κάτω, όπου κάτι της τράβηξε την προσοχή.

Σχολή Φιλολογίας.

Πάντα της άρεσαν τα θεωρητικά μαθήματα,  από τότε που άρχισε το σχολείο.

Ενθουσιασμένη, μπήκε στην σελίδα και έψαχνε περαιτέρω πληροφορίες. Μα ένας ξαφνικός θόρυβος, την ανάγκασε να σταματήσει.

Κοίταξε γύρω της αλλά δεν είδε τίποτα. Ο θόρυβος επαναληφθεί και ακουστηκε από τον κήπο. Σηκώθηκε και πήγε στην μεγάλη μπαλκονόπορτα και κοίταξε.

Δεν μπορούσε όμως να δει κάτι γιατί ήταν σκοτάδι.

Έβαλε μια ζέστη ζακέτα και βγηκε εξω. Κοιτούσε γύρω της, μα ένα δυνατό χέρι την σταμάτησε.  Προσπαθούσε να ξεφύγει και να φωνάζει αλλά το μόνο που έγινε ήταν ένα χέρι να προσγειωθεί στο πρόσωπο της κα μετά σκοτάδι....

Ο Άρης ωστόσο ενώ  περνούσε καλα,  ξαφνικά ένιωθε ένα βάρος και ένα πόνο μέσα του.

Στην καρδιά του.

Πηρε τηλέφωνο της Δέσποινα αλλά δεν απάντησε. Την ξανά κάλεσε αλλά πάλι δεν απάντησε.

Σηκώθηκε, άρπαξε το σακάκι του και πήγε στο αμάξι του. Εβαλε μπροστά και άρχισε να τρέχει σαν τρελός στον δρόμο. Εκανε προσπεράσεις και περνούσε τα φανάρια με κόκκινο αλλά ήταν το τελευταίο που τον ένοιαζε.

Αυτή την στιγμή η γυναίκα του, το κοριτσάκι του κινδύνευε.

Ο άγγελος του. Το οξυγόνο του...