As Long as You LOVE Me [Completed]

Ch.42: Breathless

NOTE: Guys, may nilagay akong song for this FINAL chapter you can find it on the right side para may back ground music while you’re reading this. It’s acoustic version of “As Long as You Love Me” by Justin Bieber :)

------------------------------------- 

Ch.42: Breathless

-FINALE-

Kylie’s POV:

3 days had already passed ng gabing nalaman kong ang pinuntahan ko pa palang party ay “Engagement Party” naming dalawa ni Jean. Na set-up nila ako sila Mr.&Mrs.Li, si Jean… pati si daddy. Silang apat yung nagset-up at nagplano ng lahat ng iyon. Naiwan akong walang kaalam-alam na  ako pala yung isa sa mga main reasons kung bakit may party na naganap nung Saturday.

Ano ba ang mga plano nila ngayon?

Sunod-sunuran  na lang ako sa gusto nilang mangyare.

Puro “oo” na lang ba ang parati kong isasagot?

Ayoko na.

Ayoko ng feeling na parati akong sumusunod as gusto nila na para na akong robot kumilos. Ayoko nan g feeling na may nagcocontrol sa sarili kong katawan na halos bawat kilos ko may matang nakatingin.

Ayoko na…

Ilang months na  from… ikakasal na ako sa taong hindi ko mahal at alam kong kahit kalian hindi ko matututunang mahalin.

Hindi ko kaya.

Hindi ko kayang humarap sa pari habang sinasabi yung word na “I do” dahil alam kong pagsisisihan ko ng sobra iyon sa huli.

Ayoko…

Ayoko na.

Sawang-sawa na ako.

Kailangang gumawa ako ng paraan para maka-alis dito. Hindi ako papaya na mangayre pa ang gusto nila ang pagpakasal ako kay Jean para sa kumpanya. Siguro naman tama ng nasacrifice ko yung relationship naming ni Bryan diba? Siguro naman sa pagkakataon na ito maintindihan ni daddy na hindi ko na kaya ang gusto niyang mangayare.

Nagawa ko na ang part ko sa kumpanya nagawa ko ng i-solve kahit papaano ang financial need ng Lopez Industries.

Enough na yung ginawa ko.

Kailangan maka-isip ako ng way para makatakas at hinding-hindi na ako babalaik.

Si Bryan…

Kailangan kong makausap si Bryan pero paano ko siya macocontact kung wala akong cellphone lahat ng gadgets ko kinuha ni daddy until now grounded pa din ako.

Si Yaya…

Bumaba ako at pumunta sa kitchen nakita ko agad yung mga maids na busy sa paglilinis. Nagkaroon ako ng pag-asa ng makita siya si ate Madel. Lumapit ako agad at naupo sa isa sa mga stools na nandoon.

“May gusto ka bang kainin?” nakita ko kung paano naglight-up yung mukha ni ate Madel ng makita niya ako. Ngumiti siya sa akin dahil siguro bihira lang akong lumalabas ng kwarto at ito siguro yung ‘rare’ na pagakakataon na makita niya ako dito.

“No ate…. Glass of water na lang po” kinuha niya ako agad ng maiinon.

“Thanks”

Simula ng tumira ako dito sa Manila si ate Madel na yungnaging personal yaya ko. Siya yung nagtyagang pilitin akong kumain o di kaya kumausap sa akin sa kwarto hanggang sa makita ko yung sincerity sa mukha niyang gusto niya akong tulungan by listening sa sasabihin ko at doon na ako nagsimula na magopen-up sa kanya.