Played by Cupid AGAIN

◾[26] Flashback◾

A/N: Dahil may writer's block ako at wala akong maisip na susunod na mangyayare sa story na to ay Flashbacks muna ang gagawin ko. HAHAHA atleast may nagawa ako diba? Sa susunod na chapter nalang yung susunod na mangyayare💯.

Bea's POV

Nagkakilala kami nang dahil sa nakita ko sya noon sa isang playground dito sa States which is actually ung place na lagi kong pinupuntahan.

Sya ung taong kayang magtago ng sakit na nararamdaman nya sa ibang tao. Pero dahil syempre ay napupuno rin naman sya, ay kailangan nya rin ng taong dadamayan sya sa gantong sitwasyon....

At ako yun....

Hindi ako nagsisising ako ang lagi nyang pinaglalabasan ng sama ng loob, at yung lagi nyang dinadramahan dahil hindi sya mahirap maging kaibigan...

Mas matanda ako sakanya ng dalawang taon.

Lagi nya kong sinusungitan at sinasabihan ng masasakit na salita pero dahil naabutan ko ang 'dating' Aira ay iniitindi ko nalang

Sa halos sampu na taon na  magkakilala at magkaibigan kami ay alam na alam ko na ang ugali nya. At ang mga sikreto nya na tanging ako at ang mga magulang lang nya ang nakakaalam. Isama na rin sila Xander at Miguel.

At dahil sa siyam na taon na kaming magkaibigan ay alam ko rin ang tungkol sa kanila ni Kyden. At alam ko rin ang bawat kilos na tinatahak ni Aira.

--------

Isang linggo palang sya sa Amerika ay gusto na nya agad na makita si Kyden at gusto na nya itong bisitahin sa Pilipinas. At dahil sa mabait akong kaibigan ay hinayaan ko syang gawin yun. Pero syempre ay kasama ako.

Nagulat kami ng makita si Kyden at Kyra na kumakain sa school nila banda sa soccer field. Syempre, nasaktan si Aira. Pero dahil bulag-bulagan lang ang peg nya ay hindi nya 'yon binigyan ng malisya.

Isang araw ang lumipas at agad kaming umuwi ng Amerika. Bago kami umalis ay dinaanan pa ni Aira ang school nila at nanlaki ang mata nya tulad ko nang makita namin si Kyra at Kyden na magkayakap sa ilalim ng ulan.

Di namin alam pero parang nakikiramay ang ulan sa kaibigan ko.

Umiyak.

Wala syang ibang ginawa kundi ang umiyak.

Kahit na nang makarating kami sa Amerika ay umiiyak parin sya.

"Isang linggo lang kaming hindi nagkita, Bea, pero bakit ganun? Nakalimutan na nya ako agad?" Sabi nya habang iyak ng iyak.

Wala na akong ibang nagawa kundi ang haplusin ang likod nya.

"Aira naman..." Un nalang ang nasabe ko at sya naman ay nagtakip na ng muka nya gamit ang dalawa nyang palad.

"Muka na kong tanga noh?" Sabi nya habang iyak parin ng iyak. "Iniiyakan ko sya kahit na ang gago gago nya. How can I be so stupid?"

"Aira.. Baka naman magkaibigan lang sila? Ang magkaibigan ba bawal magkayakapan?" Sabi ko naman sakanya.

"Bea ayokong maniwala sa mga hindi sigurado-----"

"Hindi rin naman sigurado yung nakita natin eh. Yakap ng magkaibigan. Hindi ba pwede yun?"

At dun na sya nanahimik.

"P-pero... Ano yung mga sinesend saking picture ni Joseph Reyes?"

"Aira.... Wag kang maghinala sakanya. Sabe nga nila diba? 'Marami ang namamatay sa maling akala'" sabi ko and then I hugged her. "Dont cry bestfriend. Magiging okay din ang lahat"