His Unmarked Territory (Nederlandse vertaling)

6.1 - 'De onbekende bezoeker'

Het is laaaaaaaaaaaaaaaat. Als je een typ- schrijf- of grammaticafout of iets anders tegenkomt, zeg het vooral!

----------------

Copyright © 2011 Lauren Tricksey

Stem, reageer en lees vooral verder..

Hoofdstuk zes (Deel Één)

'De onbekende bezoeker'

- Een week later -

Ik had zowaar het gevoel gekregen dat ik hier thuis hoor. Ik bedoel, ik kreeg nog steeds de blikken en de bitchy opmerkingen van random meisjes die ik niet eens ken, en perverse jongens wiens namen ik veel liever zou vergeten, maar over het algemeen, was ik begonnen het hier naar mijn zin te hebben. Ik was makkelijk in een routine gekomen, welke er ongeveer zo uitzag:

1) Wakker worden

2) Ontbijten met oma

3) Een lift krijgen naar school van de lieftallige Wesley Iverson

4) Blij stelletje spelen met Wesley bij zijn auto (ik kon het niet laten om op te merken dat Wesley dit deel van de dag erg leuk leek te vinden en dat terwijl we besproken hadden dat het alleen voor de show was)

5) De eerste paar lessen verdragen en het perverse commentaar van mijn mannelijke, menselijke medeleerlingen ('menselijk' omdat de meeste wolvenjongens dachten dat ik permanent bezet was door Wes, hoewel als ze goed zouden kijken, ze best duidelijk zouden zien dat ik niet Wesleys mark had en dat ik dat ook nooit zou hebben)

6) Met de roedel aan onze lunchtafel zitten (ja, ik was nu een permanent lid van de roedel en ik hou ervan!)

7) Me klaar maken voor totale marteling, terwijl ik naar gym loop

8) De rest van de laatste paar lessen doorbrengen in een gruwelijke twee uur durende gymles met mijn nog ergere docent meneer Lee terwijl ik me extreem hard inhoud om Gianna niet midden op het cheerleading veld aan te vallen.

9) Teruggaan naar Wesley's huis en rond hangen met de rest van de roedel

10) Dan mijn favoriete deel van de dag, in onze wolvenvorm gaan met de roedel!

Het was nu nummer vijf op mijn lijst, betekenend dat ik in mijn wiskunde les naar de klok zat te staren welke stil leek te staan. Ik bedoel serieus, ik zweer dat het echt al een uur 12:32 is! Chase zat naast me. Hij leunde achterover op zijn stoel met zijn capuchon op om zijn de blèrende muziek uit zijn oortjes te bedekken, terwijl hij naar het meisje voor zich keek. Wie of hield van het gevoel van de wind die langs haar blote huid waait, of niet had gerealiseerd dat haar spijkerbroek laag genoeg hing om de rest van ons uitzicht te geven op haar nep gebruinde, tentoongestelde, bilspleet. Eww!!!!!

Brody zat aan mijn andere kant. Hij was niet veel beter. Toegegeven dat hij niet daar het meisje haar kont zat te staren, in plaats daarvan leek hij een volledig sms gesprek te hebben met June.

AWW wanneer was deze les afgelopen! Was de lerares nog steeds Engels aan het praten? Ik weet het niet!

"Oi! Meneer Glyder!" nou dat was Engels, mijn aandacht ging terug naar de lerares terwijl ze Brody betrapte op sms'en. "Ben je alweer aan het sms'en in mijn les?" schreeuwde ze ervoor zorgend dat Chase naast me opsprong.

"Nee, ik keek gewoon random naar beneden naar mijn lul en begon te glimlachen," grijnsde hij naar haar. Wacht! Zij hij dat nou echt tegen een leraar? Haha, hij heeft lef. Ik lachte met de rest van de klas, nou iedereen behalve Chase, die naar ons keek alsof we gek waren.

Dat is wat je krijgt voor luisteren op je I-Pod in de les, Chase lachte ik naar hem in mijn gedachten. O, hoe ik hou van dit gedachten lezen ding. Het was best wel cool, -nou ja, met de kleine uitzondering van je jezelf naakt zien in de extreem levendige fantasie van Chase, en af en toe Wes, wat ik toegeef, best ongemakkelijk is.

----

"Dus, we willen jullie wat laten zien," grijnsden de jongens naar June en mij, toen we eindelijk aan onze lunchtafel zaten.

"Wat is het?" June rolde haar ogen. Ze hield niet van het idee om een wolf te zijn, maar Brody was in staat geweest om haar over te halen om weer opnieuw haar wolf te worden en bij Wesley's roedel te komen net als de rest van ons.  Ondanks dat ze eerst wat onwillig was aan het beging, vermoedde ik dat ze het het echt leuk begon te vinden.

"Het is een verrassing," straalde Wes.

"Ja, maar wel zolang het niet te lang is want ik heb mijn moeder beloofd dat Brody en ik terug zullen zijn voor een 'familie'diner." Ze rolde haar ogen bij het familie gedeelte. Gezien de manier waarop ze zich de hele week er al zogen over maakte, maakte het hele 'ontmoet de ouders' haar een stuk banger dan Brody. Blijkbaar kent haar vader Brody een beetje te goed en had June gewaarschuwd, gedurende haar jeugd, om 'weg te blijven van kinderen zoals Brody Glyder'. Ik moest toegeven, het was geen gemakkelijke maaltijd waar ik deel van zou willen zijn.

"Oké, dus we pikken jullie om 7 uur op," grijnsde Quin terwijl hij een arm om mijn schouders sloeg, waarna hij wegsprong bij me toen hij een bijna dodelijk blik kreeg van Wes. Sky, Ik denk dat hij je leuker begint te vinden dan hij zou moeten.... Mijn geweten viel me de hele week al lastig. Ik denk niet dat Wesley me leuker vindt dan een tiener crush omdat, laten we eerlijk zijn, we allebei in het zelfde bootje zitten. We kunnen nooit van iemand houden, alleen van onze mate, maar toch. Ik denk dat hij misschien iets te dichtbij aan het komen is voor comfort, en de manier waarop hij zo beschermend over me is, is een klein beetje te veel soms, maar over het algemeen op een grote broer manier, in plaats van een vriendjes manier.

"Hey, oma," riep ik toen we weer bij mijn huis aankwamen.

"Hey meiden!" riep ze terug en ik realiseerde me dat ze in de woonkamer was, waarschijnlijk aan het breien.

"Hey mevrouw Lakeland," riep June terug.

"O hallo June, en Sky liefje, iemand zocht je vandaag, een of andere jongen. Hij wilde je zien."

"Wat? Wie was hij?" vroeg ik, besluitend om naar de zithoek te gaan en met haar te praten.

"O, dat zei hij niet, hij vroeg alleen of je hier woonde," zei ze schouderophalend. Ze keek niet op van haar breien, alsof het niets bijzonders was.

"Um, dus wat gebeurde er?" vroeg ik nieuwsgierig. Wie zou er nou weer voor mij aankloppen midden op de dag?

"Nou hij klopte op de deur en vroeg me of een Skylar Evans hier woonde."

"En je zei?" drong ik aan. Wie was deze gast? Ik kende niemand hier behalve oma, een paar van haar vrienden en de mensen van school - welke niet hier zouden komen aankloppen voor mij tijdens schooluren op een doordeweekse dag.

"Ik vertelde hem dat niemand bij die naam hier woont."

"Echt waar?" Ik glimlachte verrast. "Maar waarom?"

"Kijk liefje, ik mag dan misschien oud zijn, maar ik ben niet gek. Waarom zou ik verblijfplaats van mijn enigste klein dochter bevestigen voor iemand die ik nog nooit ontmoet heb?" glimlachte ze.

"Ehm, bedankt." zei ik. Ik sloeg wat oma mij zojuist had verteld op achterin mijn hoofd, klaar om er op een later moment over na te denken, omdat momenteel, June en ik ons klaar moesten gaan maken  voor de 'verrassing' die de jongens ons zouden gaan laten zien vandaag.

---------------------

Volgende hoofdstuk begint het verhaal pas echt..... :D