Letter A-Z

Letter J

Jason,

The first time we've met is just an accident. I've never been known you everytime that I saw you in hallway. It seems to me the best accident but now I knew this is the worst thing in my life.

How can I resist for something that I have no clue if your love is true.

Everyday when I went to school I saw you always in the Science Bldg. I always gazed in your handsome and horrible looks. As in sobrang-sobra akong titig na titig sayo!

Bakit pa ako nag-iiba ng lenggwahe? Kung marunong ka namang magtagalog o umintindi kahit konti.

Sana nauunawaan mo 'to habang binabasa mo.

I'm never expect that you'll notice me. Sino ba ako para mapansin? Sa totoo lang, noong nakikita kita sa Science Building ng school, ikaw ang kapansin-pansin. 

Paano? 

Dahil sa suot mo. 

You always wear a jacket kahit na sobrang init sa Pinas! 

Pakiramdam ko tuloy 'di ka naliligo, sabagay kahit hindi bawi ka naman sa mukha kaya okay na.

Gusto kitang maging kaibigan. Ramdam ko sayo ang pagiging mabait mo kaya lang nakakatakot ako kasi parang hindi ka marunong ngumiti. Minsan ko na ring inakala na hindi ka marunong magsalita.

Sobra akong natatawa sayo n'ong sinitsitan mo ako sa may hallway. You need help? Tapos, sasabihin mo kailangan kong patayin yung multo? 

Patay na papatayin ko pa? 

Patawa ka rin ano? 

Nagtago ka pa sa likod ko habang tinuturo mo sa akin yung lalaking nakabalot ng tela na halatang-halata na hindi naman multo 'yon.

Habang tumatawa yung kaibigan mo. Hindi ko rin mapigilang hindi tumawa. 5'8 ang height. Fil-Am ang lahi pero duwag sa multo! Slow clap sayo. Ibang-iba ka.

Natatakot ka sa ganon? Pero hindi ka natatakot na makasakit ng ibang tao.

Anyway, I want to thank you for being another "history" in my life. This is the purpose why I wrote you this non-sense letter.

We have memories to share. 

Isa na dun ang multo-factor mo at kung paano tayo nagsimula magkakilanlan at MAGKAIBIGAN.

Akala ko, matatapos na yung pag-uusap natin sa nakakatakot mong karanasan pero, hindi ko akalain na tatabihan mo ko sa library para magtanong kung kilala ko ba yung isang guro sa Physics na sobra ang pagka-terror sa klase. 

Akala ko, hindi ka marunong magtagalog pero kahit na panay Ingles ka naiintindihan ko mga sinasabi mo. 

Medyo slang pero pinipilit mo.

You're handsome and I can't deny it, pero hindi ko rin aakalain na isa ka sa muling aantig sa puso ko.

Paulit-ulit mo kong kinukwentuhan sa family background mo. About your status in life. What's your hobbies, your favorite dishes here and even the girl you like most. 

Sabay sabi ng pangalan ko.

Three days talking about something but I never told you my real name. Nickname ko lang ang binibigay ko sayo. Akala ko nagbibiro ka lang o kaya kinukuha mo yung atensyon ko dahil napapansin mo na hindi ako interesado sa mga sinasabi mo.

Habang nakatitig ka sa akin at nakangiti hindi ko alam ang magiging reaksyon ko. Mas lalo na nang ibigay mo sa akin yung sinasabi mong "three words" letter mo.