HELP (complete)

de zoektocht

Emma pov

Harry en ik zitten op mijn bed. We hebben de briefjes naast elkaar gelegd. De politie zei dat ze de echte briefjes wilde houden en we hebben ze gekopieerd. Ik kijk naar Harry en zie dat hij verdrietig voor zich uitkijkt. '' Wat is er lieverd?'' vraag ik aan hem. Hij reageerd niet en zuchte diep. '' Ik weet dat er iets met je is.'' zeg ik. Hij zegt nog steeds niks. ''Zullen we anders een rondje gaan lopen in het park?'' vraag ik. Hij knikt en we lopen naar beneden om onze jassen en schoenen aan te trekken. Als we vijf minuten later in het park lopen, hebben we allebei nog niks gezegd. Harry staat ineens stil en pakt mijn hand. '' Ik weet wie het is.'' zegt hij. Ik kijk hem even aan en vraag dan '' Wie?'' Hij schud zijn hoofd '' Als ik het zeg vermoord ze mij en nog erger, JOU!'' er loopt een traan over zijn gezicht. Doordat ik hem zo verdrietig zie moet ik ook huilen. We geven elkaar een knuffel en lopen naar een bankje aan het einde van het parkje waar nooit iemand komt en gaan daar zitten. Ik kijk Harry  bang aan. Hij ziet het en pakt me in een knuffel. We huilen allebei hard en dan zegt hij'' Ik ben zo bang dat ze nog meer schade aanricht.'' Het is dus een meisje of vrouw. Harry gaatverder met zijn verhaal maar komt niet veel verder dan wat gestotter en gehuil. Ik kijk hem doordringend aan ''Je kunt me ALLES vertellen schat, dat weet je toch?'' Harry knikt en kijkt me nog een keer aan met een blik van : ik vertel het je later wel. Ik snap het en  ik geef hem weer een knuffel en een kus. 

harry pov

ik voel me zo schuldig dat ik niet tegen Emma kan zeggen wie die briefjes stuurd, maar het is gewoon een te groot risico. Ik moest huilen toen ik zei dat ik wist wie het was en toen ze het vroeg werd het alleen maar erger, want ik wil het zo graag kwijt. 

** weer bij Emma thuis**

Emma pov

Ik snap wel dat Harry het niet kan vertellen. Het voelt zo raar als je vriendje zo verdrietig is en daardoor word ik ook verdrietig. We komen er hopelijk snel vanaf.

** een dag later bij Emma thuis**

Harry is blijven slapen. We hebben 's avonds nog even gepraat, maar Harry wilde niet zeggen wie de schrijfster was. Het maakt me nu ook niet echt uit. Het maakt me meer uit hoe is Harry weer vrolijk krijg. '' Zullen we gaan zwemmen, misschien  vergeten we dan even deze klotesituatie en kunnen we weer lol maken,'' vraag ik aan Harry, Hij knikt en vraagt of we de andere jongens en en meiden dan ook mee vragen. Dat lijkt me een goed idee dus we bellen de rest. We spreken af bij de parkeerplaats van de ducky's, zo heet het zwembad. Als we daar een half uur later aankomen is de rest al achter elkaar aan aan het rennen, omdat Liam de tas van Louis had afgepakt. Toen de rest ons aan zag komen renden ze naar ons toe. Daar kwam een groepsknuffel aan. En jahoor, Louis kwam aanrennen en gaf ons een knuffel. De rest kwam er bij en toen we bijna vielen van het lachen, kwam er een meisje aan dat me heel bekend voorkwam...

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

heey weer een hoofdstukje erbij. Het is niet zo lang sorryy. Ik wil jullie een gelukkig 2014 wensen, want ik weet niet of ik voor de jaarwisseling nog ga uploaden. thanks for reading xoxo