HELP (complete)

gevonden?

pov Emma

Er word opgenomen "Met Maria" hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Hey, met Emma. Is Lina thuis?" Ik hoor wat gesnik aan de andere kant van de lijn. "Wat is er?"vraag ik aan Maria. "Ze is ontvoerd door een of andere proffessor Noordermen, we zijn zo bezorgd."huilt ze nu. "Ik weet waar ze is..." zeg ik voorzichtig. "WAT! WAAR IS ZE!" ik begin te vertellen. Even later ben ik klaar. "We komen nu meteen naar Londen toe." zei Maria. Toen hingen we op. Ze komen hier heen. Dan komt de dokter binnen "Het boezoekuur is voorbij, julie moeten gaan slapen." We zeggen de jongens gedag en vallen even later in slaap. Ik word wakker als het al helemaal donker is. Ik zie dat Harry ook wakker is en ik laat hem merken dat ik ook wakker ben door zijn hand te pakken. Hij kijkt me aan en ik zie dat hij huilt. "Wat is er?"vraag ik aan hem. "Hij wijst naar zijn buik "Het doet heel erg zeer en ik kan er niet van slapen." ik ga rechtop zitten in mijn bed en geef hem een grote knuffel. Ik sta op, maar ik was voor de zoveelste keer vergeten dat mijn benen in het gips zitten. Ik val dus weer op de grond. Harry helpt me overeind en ik ga naast hem liggen. Zo vallen we even later samen in slaap. We worden de volgende dag wakker gemaakt door de dokter die komt vertellen dat ze mijn gips eraf gaan halen. Eindelijk! En hij vertelde ook dat Harry en ik morgen naar huis mogen. We smsen meteen iedereen dat we morgen weg mogen. We krijgen meteen allemaal blije smiley's terug. Ik word naar de gipskamer gebracht en ze halen het gips eraf. Ik voel allemaal tintelingen in mijn been. De dokter zei ineens dat ik wel opnieuw moest leren lopen. "Maar ik zat toch helemaal niet lang in het gips?" vraag ik. De dokter knikt en zegt dat ik maar moet proberen te staan. Ik sta op, maar val meteen weer op de grond ALWEER. Ik word door de dokter geholpen en ga weer op het bed zitten. Ik vraag waarom ik niet kan lopen terwijl ik niet lang in het gips zat. Hij zegt dat er een gevoelig evenwichtsspiertje is geraakt ergens door en dat er morgen iemand komt helpen te leren lopen. Mijn telefoon gaat. Ik kijk of ik het nummer ken maar het is onbekend. Ik neem op. "Spreek ik met Emma, dit is de politie."  "Ja, ik ben Emma." " Oke, ik wil je vragen of je naar het bureau komt met Harry." "Ja tuurlijk, we komen eraan. Mag ik ook wat anderen meenemen die alles al weten, het zijn hele goede vrienden van me." "Jahoor maar ze moeten het wel bij zich houden het is namelijk niet bedoeld voor de pers enzo." "Ze zullen niks zeggen." "Oke, tot straks." ze hing op. Ik rij in mijn rolstoel naar Harry en vertel hem dat we naar het politiebureau moeten komen. We smsen de rest dat ze mogen komen,  Een half uur later zijn we bij het politiebureau. De agente die onze zaak behandeld komt aangelopen en vraagt ons mee te lopen naar de verhoorkamer. Als we binnen komen zit Lina daar met de andere man van de foto aan de andere kant van het glas. Lina heeft de band niet meer om haar nek. De vrouw heeft de stoelen uit de hoek gehaald en zet ze aan de andere kant van de tafel. Als we allemaal zitten begint de vrouw te vertellen "We hebben ze uitgehoord en de proffessor heeft wel toegegeven dat hij de dader was en dat hij Lina heeft gehypnotiseerd, de band om heeft gedaan en haar die lenzen heeft ingedaan. Alles heeft hij bekend en nu gaan we hem voor de rechter slepen, zodat hij achter slot en grendel blijft." ik vraag waarom LIna er dan nog naast zit en de vrouw loopt weg. Ik zie haar de andere kamer inlopen, ze zegt wat tegen Lina die begint te lachen en te huilen. De vrouw neemt haar me en ze komt de kamer weer in met Lina. LIna rent naar me toe en geeft me een hele grote knuffel. We huilen en dan ziet Lina dat One Direction in de kamer zit. Ze droogt snel haar tranen, Niall loopt op haar af en geeft haar een knuffel. Lina glundert helemaal, want ze is verliefd op Niall. Ik kijk naar ze en volgens mij vind Niall Lina ook leuk. Ze knuffelen nu al vijf minuten en Louis vind het genoeg, hij trekt ze uit elkaar. "Zo is het wel genoeg tortelduifjes." zegt hij lachend. Niall en Lina beginnen te blozen. We lachen allemaal en Louis trekt me mee naar de hoek van de kamer. "We moeten ze koppelen. De agente kucht ineens hard en we kijken op, iedereen lacht weer hard ook de vrouw lacht mee. Dan gaan we naar het ziekenhuis, we vragen de dokter of we niet nu al weg mogen, maar het mag nog niet, morgen pas. We vragen ook of we dan naar het huis van de jongens mogen en dan na het avondeten naar het ziekenhuis worden gebracht. Na veel gezeur mag dat wel.