Üzerinde yaşadığımız 4,56 milyar yıllık yaşlı gezegen, dünyamız. Gün geçtikçe değişiyor,artık biz teknolojiyi kontrol altına alamıyoruz, teknoloji bizi kontrol altına alıyor. Bizi kabullenmeyip yok etmeye çalışıyor.
Yıl 2185, burada herşey değişti...
Ertesi sabah ilk işim, dünden beri guruldayan karnımı doyurmak olmuştu. Fakat bu pek de kolay olmamıştı, önümde sırada bekleyen uzun bir kuyruk vardı.
Kuyruk oldukça yavaş ilerliyordu fakat bu durumdan, benim dışımda ki herkes memnun görünüyordu, buraya alıştıklarından dolayı olduğunu düşünüyordum.
"Merhaba"
Arkamda duyduğum sesle bir anda kafamdaki düşüncelerin hepsi uçup gitmişti. Başımı yavaşça arkamda duran kişiye çevirdim, bu kızı tanımıyordum.
"Merhaba" diye cevap verdim.
Ellerini hafif dalgalı saçlarının arasından geçirerek "beni tanımıyor olman çok normal" deyip gülümsedi. Daha sonra, saçlarının arasına daldırdığı elini bana uzatıp "ben anya, yani oda arkadaşın. Dün geldiğimde uyuyordun, o yüzden tanışmaya fırsat olmadı"
Hafifçe tebessüm edip, uzattığı elini sıktım.
"Ben de henry"
Karşımdaki kız yani Anya tekrar elini cebine koyup benimle konuşmaya başladı, "buraya geldiğimden beri yemekhane hep böyle kalabalık olmuştur" deyip gülümsedi.
Yüzümde ki bakışı fark edince"yani zamanla buraya alışırsın" dedi.
Söylediği şeye tebessüm edip "öyle mi dersin?" dedim çünkü şu an ki durumuma bakılacak olursa buraya alışmam belki yıllarımı alacak.
"Yani..." deyip sırıttı.
Önümüzde ki kuyruk iyice azalıp sıra bize geldiğinde, yemeklerimizi alıp bulduğumuz yerden, gözden uzak bir yere oturduk. Uzak bir yere oturmayı ben istemiştim, çünkü hiçbir zaman kalabalık bir yerde yemek yemezdim bu biraz benim asosyal olmamdan kaynaklanıyordu.
Elimdeki tabağı önüme indirip, sandalyeme kurulduktan sonra yemeğimi yemeye başladım. Yemeklerin tadı iğrençti, ama bunları yemekten başka bir seçeneğim de yoktu.
Önümdeki yemekten bir kaşık alıp, "Neden seni buraya getirdiler?" diye sordum.
"Emin ol bunu öğrenmek istemezsin" dedi Anya. Ağzındaki yemeği henüz yutmamıştı.
Artık bıkmışcasına "Ne yani, buradaki herkes katil falan mı?" dedim.
Anya aniden beni şaşırtacak derecede gülmeye başladı. Bu gülümseme biraz çekinmeme neden olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Farkındaysan şu an sende cinayetten buradasın"
"Ben hiçbirşey yapmadım, sadece edward'ı koruduğum için buradayım"
"Bu yaptığın aptallıktan başka birşey değil, hiçkimse için hayatını tehlikeye atmaya değmez. Hem buradaki herkes birşey yapmadığını söylüyor, ama burdalar"
