'Anladın mı Deniz?" dedi Berke son notu da kitabın köşesine yazarken.
Deniz "Sanırım evet biraz anladım" dedi. Berke "Aptal değilsen anlamışsındır" dedi alaycı bakışlarla.
Odanın kapısı çaldı Berke kapıya baktı. Babası elindeki tepsiyle odaya girdi. "Size portakal suyu getirdim gençler" dedi masaya tepsiyi koyarak. Berke "Zaten çalışmamız bitmişti baba iyi yapmışsın ben bir lavaboya gidiyim" deyip odadan çıktı. Deniz önünde ki deftere bakıyordu.
Berkenin babası Ahmet Bey Denize baktı. Yanına gidip oturdu. "Deniz di değil mi?" dedi. Deniz evet anlamında başını salladı. Ahmet Bey "Berkeyle okuldan mı arkadaşsınız?" diye sordu. "Evet üniversiteden arkadaşız" diye cevap verdi Deniz. Berkenin babası "İremi de tanıyorsundur o zaman" dedi gülümseyerek. Deniz "Evet en yakın arkadaşım olur kendisi" diye cevap verdi.
Deniz çok gerilmişti konuşmanın sonu nereye gidecekti merak ediyordu. Ahmet Bey "İrem çok tatlı güzel kız" dedi. "Öyledir" dedi Deniz. "Normalde bizim Berke kolay kolay eve arkadaş getirmez. İlk defa İremi getirdi. Sonra da seni.." dedi Ahmet Bey.
Deniz durakladı. Mutlu mu olsa üzülse mi bilemedi. "İlk İremi getirdi sonra da seni.." ne demekti bu? Berke için Deniz özel birimiydi. Peki İrem o da mı özeldi. Kafası karışmış şekilde Berkenin babasına baktı.
Berkenin Babası "Yanlış anlama beni. Kapımız size hep açık.Berkenin Annesi yani eşim vefat ettikten sonra.. Berke çok değişmişti. Sanırım artık eski haline dönüyor bunu demek istedim" dedi.
Deniz o an anladı. Bu evde bir eksiklik vardı. Berke Annesizdi. Üzülerek başını eğdi "Ben bilmiyordum. Yani Berkenin Annesi olmadığını.." Ahmet Bey Denizin sözünü keserek "Üzülmen için söylemedim Deniz.Yani hep Berkenin yanında olun. Onun sevgiye ihtiyacı var" dedi. Denizin gözleri sulanmıştı Ahmet Beye sarıldı "Merak etmeyin hep onun yanında olacağız" dedi. Ahmet Bey "Biliyorum bundan şüphem yok" dedi.
Berke kapıdan içeri girdi "Ne konuşuyorsun siz?" diye sordu. Deniz gözlerini silerek "Hiiç" diye cevap verdi. Berkenin Babası "Çok iyi arkadaşların var oğlum" dedi gülümseyerek. Berke güldü ve başını salladı.
Deniz ayağa kalktı montonu giyip "Ben artık gidiyim" dedi. Ahmet bey "Yine beklerim Deniz kızım" dedi. Deniz gülümseyip odadan çıktı. Berke de arkasından gitti.
Dışarısı çok soğuktu hava epey kararmıştı. Berke "İstersen bırakıyım seni" dedi. Deniz soğumuş ellerini ovuşturarak "Gerek yok. Ben şuradan otobüse binerim. Herşey için teşekkür ederim" dedi. Berke "Rica ederim. Bence İreme teşekkür et.. Yani o söylemese ben tamam demezdim. Onun hatrı için yani..." dedi.
Deniz Berkenin gözlerine baktı gözleri sulu şekilde. "Onun hatrı için öylemi.." diye mırıldandı. Berke "Gel bırakıyım ben seni eve" dedi tekrar. Deniz sert şekilde "Hayır. Gerek yok dedim. Kendim giderim. İyi geceler.." dedi ve berkenin konuşmasına fırsat vermeden bahçeden çıktı.
Berke şaşkın şekilde arkasından bakıp içeri girdi.
Deniz kendi kendine konuşuyordu durakta; "İreme teşekkür edicekmişim öylemi. Onun hatrı varmış. Aptalım ben! Ahmet amcanın sözlerine kendi kendime gelin güvey oluyorum.. Aptal Deniz Aptal!!... Ama Annesi de yokmuş yazık..."
Durakta sağa sola bakıp "Bu dolmuş neden hala gelmiyor dondum!" dedi. Yanında ki Amca "Kızım dolmuş geçmez burdan saatleri bitti" diye cevap verdi. Deniz şaşkınlıkla amcaya bakıp "Hadi ya! Ben burda boşuna mı bekliyorum amca?". Adam "Valla boşuna bekliyorsun. Söyleyecektim sana ama kendi kendine konuşunca sustum bende kızım.." dedi. Deniz utanarak "Tamam amca saol. Ben taksi buluyum bali.." deyip yürümeye başladı.
Tuna üstünde ki monto ve mavi beresiyle parkta dolaşıyordu. Ev ona çok boğucu gelmişti. Bir banka oturup ellerini cebine koydu. "Acaba hala dersmi çalışıyorlardır.." diye düşünerek başını havaya kaldırdı.Gözlerini kapatıp denizi düşünmeye başladı.
