Story of My Life

1.Bölüm

MULTİMEDYA ELENA'NIN GİYDİĞİ KIYAFETLER.

Kazadan 2 yıl sonra..

  "Elena..Elena hadi kalk." Ah bu sesi tanıyorum.Bu teyzem Amanda.

"Ah hadi ama teyze.Beş dakika daha." İki yıldır teyzem Amandayla yaşıyorum,yani kazadan beri.

"Elena hadi kalk bugün okul başlıyor."

"İyi de banane bundan.Uyumak istiyorum.." Kazadan sonra tedavi sürecim neredeyse bir yılı aşmıştı.Bu durumda psikolojik durumum da normal değildi.Bu nedenlerden dolayı 2 yıldır okula gidememiştim.

"Bilirsin okul öğrenciler içindir,biz öğrenci kavramını senin yaşındaki bireyler için kullanıyoruz.Yani bu demek oluyor ki hemen hazırlanıp okula gidiyorsun." Hey bunu söylerken ciddimiydi ?

"Oraya gitmek istemediğimi biliyorsun." Beni duymazdan gelerek devam etti.

"Şimdi aşağıya iniyorum.Eğer 5 dakika içerisinde kalkmış olmazsan başka yöntemler kullanmak zorunda kalabilirim."

  Gelen seslerden Amandanın aşağıya indiğini anladım.Tam kendimi yeniden rüyalar aleminde bulacakken kafama gelen yastıkla uyandım.Sanırım bu sefer gerçekten uyanmıştım. "Tamam,tamam kalktım." Ben yataktan kalkarken o da dışarı çıkmak için kapıya doğru yöneldi.

"Buna sevindim" diyerek odadan dışarı çıktı.Teyzemi seviyorum ama bazen çok gıcık davranıyor.

  Yatağımdan kalktıktan sonra duşa girdim.Her sabah böyle yaparım.Bir nevi gelenek gibi bir şey."Ross geleneği" doğrusu kulağa komik geliyor.Duştan çıktıktan sonra kıyafet dolabıma yöneldim. Hmm..Bakalım bugün ne giyebilirim..Biraz düşünmeden sonra şort-bluz ikilisinde karar kıldım. Hafif bir makyaj yaparak saçlarımı açık bıraktım.Hafif makyajdan kastım eyeliner-rimel-ruj.Okulun ilk gününden abartmaya gerek yoktu değil mi? Sonuçta bugün hayatımın aşkıyla tanışmayacaktım.

Yazarın Ağzından.

  Elena yanılıyordu. Yaşadığı kazadan sonra hayatının bittiğini düşündü.Anne ve babasını kaybetmişti.Kız kardeşi.. Bir de o vardı değil mi? Elena onu çok aradı ama bulamadı.Tüm bunlardan sonra nasıl mutlu olabilirdi ki ? Ailesi onun herşeyiydi. Onları kaybetmişti.Okula da gitmek istemiyordu.Bunun sebebi dersleri sevmemesi değildi.Okulda her zaman başarılı olmuştu.Bunun sebebi okulda hiç arkadaşı olmamasıydı.Arkadaşları geçen sene mezun olmuştu.Yani kendini yalnız hissediyordu.Yapayalnız.Ama yanılıyordu.Belki de hayatının en mutlu yıllarını yaşayacaktı bu okulda.Uğruna her şeyini verebileceği insanlar tanıyacaktı..

Elena'nın Ağzından.

 Evden çıkarak okula doğru ilerlemeye başladım.Bugün hava oldukça güzeldi ve ben de yürüyerek havanın tadını çıkarmak istedim.Okula yaklaştıkça kötü hissediyordum,sanki kötü şeyler olacakmış gibi...

  Her şey aynıydı,eskisi gibi.Bu sefer farklı bir şey vardı.Bu sefer yalnızdım.Düşüncelerimden arınarak ders programımı almak için müdürün odasına yöneldim.Kapıyı tıklattım ve içeriden gelen "Gir" sesiyle odaya girdim.

"Merhaba Bayan Goodwin. Ben ders programımı almak için gelmiştim."

"Merhaba Elena. Seni yeniden aramızda görmek ne güzel." dedi ders programını bana uzatarak.

"Teşekkür ederim Bayan Goodwin." ders programını aldım.

   Dışarı çıkmak için adım atmamla yere kapaklanmam bir oldu. Hey bu muz kabuğu da neyin nesiydi?

"Aramıza hoşgeldin prenses seni özledim." Bu çocuk mezun olmamış mıydı? Ahh hadi ama,şimdi bir de Drew manyağıyla mı uğraşacaktım.

"Sen ne halt ettiğini sanıyorsun!" Yavaşça bana yaklaşmaya başladı.

"Hadi ama Elena bu senin bana yaptıklarının yanında ne ki" dedi imalı bir şekilde.Bunu söylerken aramızdaki mesafeyi kapatarak yüzüme yaklaşmıştı.Cevap vermeme fırsat vermeden devam etti."Benden kurtulamayacağını söylemiştim Elena. Bana yaptıklarını ödeyeceksin teker teker."

"Böyle bir şeyin olamayacağını ikimiz de biliyoruz değil mi Drew" Hareketlerinden sinirlendiğini anlayabiliyordum.Hızla elini kaldırdı,tam bana vuracakken tanımadığım bir ses duydum.

"Hey Drew.Kızı rahat bırak"

Hızlıca ona döndü ve cevap verdi. "Sen karışma Harold! Karşımda nasıl bir sürtük olduğunu bilseydin asla araya girmezdin."

Bir dakika..Bir dakika.Drew bana sürtük mü demişti.Hem de bağırarak.Hem de tenefüste.Hem de herkesin gözü bizim üzerimizdeyken!!

"Ben miyim sürtük! 2 yıl önce seninle yatmadığım için ben sürtük oluyorum öyle mi seni adi piç kurusu!!" Drew bana cevap verecekken o Harold dediği çocuk araya girerek beni koridorun öbür tarafına götürdü.

  Tamamen sakinleştiğimde kolumu bıraktı ve yüksek bir şekilde konuşmaya başladı.

"Aklın varsa Drew'e bulaşma.Bulaşırsan ondan kurtulamazsın." şakamı bu ya ?

"Emin ol onu senden iyi tanıyorum.O yüzden bana onun hakkında bilgi vermek için çabalama." Söylediğim karşısında afallamış görünüyordu.

"Ben sadece sana yardım etmek istemiştim.Her neyse ne halt edersen et beni ilgilendirmez" dedi ve ışık hızıyla yanımdan gitti.Anlaşılan bu sene bana bu okulda rahat yoktu...

 HİKAYEMİN İLK BÖLÜMÜYLE KARŞINIZDAYIM.SINAVLARIMIN VE TESLİM ETMEM GEREKEN ÖDEVLERİM VAR O YÜZDEN ARAYI ÇOK AÇARSAM BANA KIZMAYIN.TABİ EĞER OKUYAN OLURSA ..

   YORUM VE DEĞERLENDİRMELERİNİZİ BEKLİYORUM.HİKAYEMİ BEĞENEN HERKESE BENDEN KOCAMAAN ÖPÜCÜKLER -ZEYNEP