Kiana's POV
*brzzzt brzzzt*
Hmm, may something na nagvibrate ata sa tabi ko.
Agad ko namang kinuha yung bagay na yun.
1 new message received...
Owen Clinton: Hey, Kiana. Can I talk to you?
Me: Hmmm, about what?
Owen Clinton: About what happened earlier. I'm really sorry.
Tss. Yun lang pala. 'Di na ako nagreply at pinatay nalang yung phone ko.
"Oh Kiana! Gising ka na pala, hindi ka man lang nagsasabi." Si Mitch?!
"Anong ginagawa mo dito Mitch?" Nagtataka kong tanong.
"Malamang, eh bahay ko ito eh." Huh? Nilibot ko yung paningin ko sa bahay at sakanya nga to!
"Ayy, sorry Mitch! Akala ko nasa bahay ako eh."
"It's okay, namamahay ka nanaman. Hahaha."
"By the way, mauuna na ako." Sabi ko.
"Okay, ingat ka ah?"
"Thanks! Bye." At lumakad na palayo.
Hayys, sa wakas. Nakarating na rin ako sa bahay.
Paakyat na sana ako sa kwarto ko nang tawagin ako ni Kuya.
"Kiana?!"
"Oh Kuya?"
"May pumunta dito kanina, hinahanap ka." Huh? Sino naman?
"Si Owen! Hinahanap ka." Tss, siya lang pala.
"Okay. Akyat na ako, kuya. Good night. Mwa!"
"Kiana, may pinapasabi siya say---!" Hindi ko na pinatapos yung sinasabi ni kuya, pumasok na ako sa kwarto at sinara ang pinto.
So what naman kung may pinapasabi yun? Tsss. Makatulog na nga.
BINABASA MO ANG
My Forever (On- hold)
Novela JuvenilOnce upon a time, i've met a guy who named Owen Clinton. He is my classmate since I transferred at my former school. Sabi nga nila, so near yet so far. Ganun kami, papaano naman kaya ako mapapansin kung isa lang akong nobody sa school at siya ay isa...
