Mercy Shawn Mendes

IX

Pov's Maddy

Stałam oparta o ścianę, wpatrując się w widok za oknem. W oczach miałam łzy. Było już późno. Los Angeles mieniło się milionem świateł. Shawn już dawno powinien być w domu. Chwila zamieniła się w kilka dobry godzin. W głowie miałam mętlik. Nie miałam już siły na nic. To czego się dowiedziałam totalnie wybiło mnie z równowagi. Nie mogłam w to uwierzyć. Shawn? Najwspanialszy facet, jakiego kiedykolwiek spotkałam. Mój Shawney? Zdradził mnie. Po prostu to zrobił.

Światła rozlewały się przed moimi oczami w kolorowe plamy. Przetarłam dłonią twarz. Ocierają spływające po moich policzkach łzy. W dłoniach trzymałam wydruk artykułu z jednej ze stron plotkarskich. Głównym tematem był nie kto inny a sam Shawn Mendes. "Wschodząca gwiazda muzyki odwozi swoja kochankę. Przed wejściem do mieszkania demonstracyjnie całując kobietę". Złość opanowała moje ciało. Nagle usłyszałam otwierane drzwi i kroki. Zanim się obejrzałam brunet stał przy mnie, obejmując moją talię.

-Przepraszam. Byłbym wcześniej ale...

-Nie tłumacz się. Nie musisz. -przerwałam mu.

-Kocham cię-przytulił mnie od tyłu.

Zamknęłam oczy pod powiekami skrywając potok łez. Ledwo powstrzymywałam się od wybuchu płaczem. Odwróciłam się. Spojrzałam prosto w oczy Shawna.

-Hej, kochanie co jest? Płakałaś?- zapytał z troską.

-Kochasz mnie?-zignorowałam jego pytanie.Powtórzyłam w myślach to jeszcze raz niczym refren jakiejś durnej piosenki.

-Kocham cię- powiedział przyciągając moje ciało do siebie.

-Kochasz mnie?-wyszeptałam. Zamykam oczy,pod powiekami skrywając potok łez.

-Tak-poprawia kosmyk włosów opadający na mój policzek - Kocham cię.

Powoli zbliżył usta do moich.

-Kocham cię-powtarza.

-Och przestań-wyrywałam się z jego uścisku, unikając pocałunku-Shawn,mam dosyć... Dosyć tych wszystkich kłamstw.

-Maddy,uspokój się-wyciąga ku mnie rękę.

-Nie dotykaj mnie- powstrzymując łzy patrze mu prosto w oczy- Pieprząc ją też myślałeś o tym,jak bardzo mnie kochasz?

Nie czekając na odpowiedź dodałam:

-Oszczędź sobie... To już koniec.

Shawn patrzył na mnie jak na wariatkę. Poszłam do sypialni. Wzięłam naszykowane walizki. Shawn szedł za mną.

-Maddy, o co ci chodzi?- podszedł do mnie-Co ty wyprawiasz?Kochanie porozmawiajmy.

-Nie mamy o czym rozmawiać-skierowałam się do wyjścia.

Brunet próbował mnie zatrzymać.

-Co ty wyprawiasz?- złapał mnie za ramię.

-Jak widzisz wyprowadzam się- odwróciłam się do niego tyłem. Zakryłam dłonią twarz, próbując się uspokoić- Zostaw mnie w spokoju.

Wyrwałam się z jego uścisku. Łzy spływała po moich policzkach. Shawn szedł za mną. Prosił. Próbował mnie zatrzymać. Ale ja nie potrafiłam. Nie mogłam mu wybaczyć. Chciałam jak najszybciej stamtąd uciec.