Never give up on something (a louis tomlinson fictie)

Hoofdstuk 9

Ik keek recht in 2 grote blauwe ogen. Daar achter zag ik nog 2 andere mensen staan, maar ik kon niet goed zien wie dat waren.

Ik bekeek de gedaante voor me nu heel goed. Wacht, ik ken het ergens van. Ik prikte in zijn buik. Hij begon te lachen. Ik herkende die lach uit duizende.

"HEE MARK!" riep ik. Ik sprong uit de auto en omhelsde hem. "Hee kleine meid, wat heb ik jou een tijd niet meer gezien zeg!". Ik knikte en moest lachen.

Mark is de beste vriend van Angela en mij. Al vanaf de kleuterschool. Toen we vriendinnen werden met Marieke klikte het ook heel goed tussen Mark en haar.

Zo waren we altijd met z'n vieren. We gingen overal samen heen. Maar twee jaar geleden is hij verhuisd naar een andere stad en zien we hem niet zo vaak meer.

Ik liet Mark los en keek naar wie er achter hem stonden. Toen ik zag wie het waren, rende ik naar ze toe en gaf hun ook een knuffel. Het waren Marieke en Angela.

"M-maar waarom deden jullie dit? Waarom kwamen jullie niet gewoon naar mijn huis? Ik schrok me dood. Ik dacht dat ik een stalker had en dat ik vermoord zou worden." zei ik.

Mark moest lachen en zei: "Het moest wel echt lijken. Want anders zou jij niet meekomen. Maar waarom we dit deden is omdat ik jullie meeneem uit eten. Omdat ik jullie eindelijk weer eens zie, mooie dames."

"Je bent echt gek, waarom doe je dit?" vroeg Marieke. "You crazy, dat is geweldig!" riep Angela. "Dat is zoo lief van je Mark!" riep ik nu dit keer en omhelsde hem weer.

"Jup, jullie zijn niks veranders" zei Mark lachend. Hij haalde zijn hand door mijn haar en maakte het daarna in de war. "Maa-haaaark!" riep ik. "Nu zit mijn haar niet meer, bedankt.."

Mark begon te lachen. Nadat hij was uitgelachen zei hij: "Hmm, wat maakt dat uit. Alsof het ooit goed zit." en hij stak zijn tong naar me uit.

Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en probeerde boos te kijken. Maar na 10 seconden faalde ik alweer en schoot in de lach. "Jupp, niet veranderd." zei Mark.

*Na het eten, thuis*

"Pff Mark, het was echt heel gezellig en lekker, maar ik zit vol!" zei ik. Angela en Marieke waren al naar huis gegaan en Mark zat nog hier.

"Blijf je anders slapen? Mijn moeder is toch niet thuis. Die komt overmorgen weer thuis." zei ik.

"Ja, is goed, kleine" zei Mark en hij aaide zachtjes over mijn hoofd.

Mark is een hele aardige jongen. Hij is een kop groter dan ik ben. Hij heeft bruin haar en blauwe ogen. En hij is gespierd. Er kwam spontaan een glimlach op mijn gezicht. Soms vind ik het jammer dat we zulke goede vrienden zijn, want anders wilde ik wel dat hij mijn vriendje was.

Opeens pakte Mark mij op en droeg me mee naar boven. Hij gooide me op mijn bed en draaide zich om. "Slaaplekker kleine!" zei hij en hij wilde de deur uitlopen. "Mark, wil je alsjeblieft bij mij slapen? Ik heb je zo lang al niet meer gezien." zei ik zacht.

Ik vond het fijn als ik bij Mark lag. Vroeger lagen we altijd met z'n vieren in een tweepersoons bed te slapen. Dat was altijd erg gezellig. Ik kroop dan ook altijd tegen Mark aan en voelde me veilig.

Er kwam een glimlach op Mark's gezicht en hij deed de deur dicht. Hij liep naar me toe en deed zijn shirt uit. Ik begon te lachen en liep naar de badkamer.

"JE WEET WAT JE NU MIST!" riep Mark naar me toe. "MAAR JIJ MIST ANDERS NU OOK WAT!" riep ik naar hem toe en deed snel de deur op slot. Ik douchte me snel en trok mijn pyjama aan.

Mark lag al in mijn bed en schoof op toen die mij zag, zodat ik erbij kon. "Je wordt met de minuut knapper en aardiger, schat" zei Mark. Ik stak mijn tong naar hem uit en kroop tegen hem aan.

"Welterusten Mark" zei ik snel, voordat ik in slaap viel. "Welterusten Nien" zei Mark, en hij gaf me een kus op mn hoofd. Ik voelde de kus maar vaag, en ik viel al in slaap.

-------------------------------------
Hello people.
Weer een nieuw hoofdstukje! :)

Hij is niet zo lang, maar ik heb echt geen goeie inspiratie. Ik vind het boek zelf niet zo heel leuk.

Maar na de laatste twee hoofdstukken heb ik onwijs veel reads erbij gehad :)

I LIKE THAT! ♡

Please;
Comment ♡
Vote ☆
Share →

That makes me happy! :)