Hoofdstuk 24

358 15 0
                                    

* Zayn POV. *

De heletijd zit er een gozer naar me te kijken. Ik mag hem niet. Hij werkt me echt op mijn zenuwen, wat moet die gozer van me? Ik loop naar buiten om frisse lucht te halen. Even later komt die jongen ook al naar buiten. Ik word er echt boos om. "Waarom zit je me de heletijd aan te staren en te stalken?" vraag ik aan hem.

Hij zegt niks, loopt naar me toe en begint me te slaan. Dit laat ik niet gebeuren. Ik begin terug te slaan. Ik zie Louis naar buiten komen en rent dan weer naar binnen. Even later komen Angela en Nina ook naar buiten. Angela fluisterd wat, maar ik versta het niet. Opeens voel ik een harde klap tegen mijn hoofd en ik val neer. Angela komt naar me toe gerend en zegt wat. Ik hoor niks meer en ik voel me wegzakken.

-------------------------------------

* Angela POV, 2 weken later. *

Zayn is net terug uit het ziekenhuis. Zijn verwondingen waren allemaal niet meer zo hevig, en mocht dus gisteren naar huis. Ik ben de heletijd bij hem, voor als er maar iets gebeurd. Hij vindt me te overbezorgt, ik noem het liever zorgzaam.

Maar ik heb ander nieuws voor hem, alleen ik durf het hem niet te vertellen. Ik heb het Nina al verteld, en Annabel. De jongens heb ik het ook nog niet verteld, want ik ben bang dat ze het niet geheim kunnen houden. Ik denk dat ik het maar aan iedereen tegenlijk vertel, vanmiddag.

Ik ben nu met Nina en Annabel in de stad. "Kom, we gaan hier in! Kom mee! Kom!" roept Annabel elke keer enthousiast. Dat kind heeft echt veel te veel energie en is veel te snel enthousiast. We lopen een winkel in, maar ik let niet echt op welke winkel het is. Als we binnen zijn zie ik dat we in een babywinkel staan. "Ahw wat schattig!" roept Nina, en pakt een klein, roze jurkje.

-------------------------------------

We lopen weer richting huis. We hebben alle drie 2 tassen vol geshopt. Als we bij het huis zijn aangekomen, doe ik de sleutel in het slot en doe de deur open. "We zijn thuis!" roepen we alle drie tegelijk. Gelijk komen Louis en Harry aangerend. Louis tilt Nina op en geeft haar een kus, Harry tilt Annabel op en begint haar te kietelen en ik, ik ren gelijk naar Zayn toe, die op de bank tv ligt te kijken.

"Hee beautiful."  "Hello handsome!" Ik geef hem een kus en ga naast hem liggen. Zayn legt zijn hand op mijn buik en ik maak een klein sprongetje met mijn lichaam. Zayn kijkt me bezorgt aan. "An, ehm, je buik is wat dikker geworden, misschien moet je even wat opletten." Ik word rood. Moet ik het hem nu vertellen? Nee, ik wacht tot straks.

Ik besluit om alleen maar te knikken, en ik begraaf mijn hoofd in zijn trui. "Ik ga me even douchen" mompel ik in zijn trui. Ik loop naar boven, pak een joggingbroek en een hoodie, ondergoed en kleed me uit. Ik douche me en droog me af. Ik trek de klaargelegde kleding aan en loop weer langzaam naar beneden.

Iedereen zit beneden. Ik ga naast Nina zitten. Na een kwartiertje besluit ik het te gaan zeggen.

"Jongens, ik moet even wat vertellen." ze kijken me allemaal aan. Oke, het gaat nu gebeuren.

"Ik, euhm, Ik ben zwanger."

"Wat leuk!"  "gefeliciteerd!"  "ahww!"  "is het een jongen of een meisje, of weet je dat nog niet?  "hoe lang al?"

Ik kijk Zayn aan, hij ziet er trots uit. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Hij legt zijn hand op mijn buik en geeft me een kus.

"Ik ben nu 3 maanden zwanger en ik weet nog niet wat het is, maar ik denk dat het een meisje is."  Annabel komt naar ons toe gelopen en geeft ons allebei een knuffel. De rest volgt haar voorbeeld en zo zijn we nog even aan het knuffelen met iedereen.

Eindelijk wordt het plaatje compleet!

Never give up on something (a louis tomlinson fictie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu