Never give up on something (a louis tomlinson fictie)

Hoofdstuk 20

* Nina POV *

"Ik denk dat ik toch ga voor.. Narieke" zei Niall. Iedereen moest lachen en ik stak mijn duim op naar Niall. "Yeah Niall, goed gedaan!"

Liam zijn teledoon ging af. Hij keek op het schermpje. "Het is Simon" zei hij, en hij nam op.

" Met Liam "

" Ja, Oh, Euhm "

" Ik zal het vragen "

" Ja dat is goed "

" okee, ik bel morgen dan "

" doei Simon. "

En hij hing weer op.

"Simon belde, hij vroeg of we op vakantie wilde met z'n alle, naar ons vakantiehuis. Als we willen moeten we dat even overleggen met wanneer we willen gaan. De meiden mogen mee, als we maar goed uitkijken voor de pappz. En ohja, Annabel mag ook mee." vertelde Liam.

Iedereen keek elkaar blij aan. Ik sprong op. "Jaa, dat is echt zo gaaf! Ik wil echt gaan! Mag het, mag het, mag het? Ah Louis toe! Gaan we? Hazzaa, please, zeg dat we gaan! Niall, dan kunnen we lekker veel gaan eten! En shoppen natuurlijk! Omg ik wil echt gaan!"

"Volgens mij heeft Nina er wel zin in." Louis moest lachen en stak zijn tong naar me uit. "Ja nou sorry, ik heb wel even vakantie nodig, en eten. Ik snap echt niet waarom ik zo'n tijd niet gegeten heb. En dat wil ik ook echt nooit meer.

Overal kwam gegiechel vandaan. "Maar ik wil wel op vakantie hoor." "Ik ook wel!"  "Jaa ik ook!"  kwam overal vandaan. "Nou, volgens mij kan ik Simon gaan vertellen dat we gaan. Maar wanneer gaan we?"

"Maakt mij niet uit" "Zo snel mogelijk" "Ik kan kan vandaag al" "Ja we gaan vandaag!" Iedereen keek Harry aan en er verschenen overal glimlachen op de gezichten.

"jaa!" riepen we allemaal.

Liam liep naar de gang om simon te bellen. Marieke en Angela gingen naar hun huis om hun spullen te pakken. De jongens wachtten op Liam en gingen daarna ook hun spullen pakken. Ik rende naar boven, naar Annabel haar kamer.

"An, we gaan straks met de jongens en Ang en Mariek op vakantie! Dus pak je koffer in en ruim ook een beetje op! " zei ik enthousiast. Er verscheen een glimlach op haar gezicht en ze klapte in haar handen. Daarna sprong ze op en ging haar koffer inpakken.

Ik liep naar mijn kamer. Eerst even een snelle douche nemen. Ik pakte kleren en liep naar de douche. Ik kleedde me uit en stapte onder de warme stralen. Na een tijdje stond ik alweer aangekleed en wel in mijn kamer. Ik pakte mijn koffer onder mijn bed vandaan en ik pakte een paar setjes kleding uit de kast. Zelf had ik een joggingsbroek en een trui aangetrokken. Dat zat veel lekkerder voor in het vliegtuig dan een spijkerbroek ofzo iets.

Toen ik bijna klaar was kwam Annabel mijn kamer ingelopen. "Nien, kan je even komen controleren of ik alles heb?" Ik liep naar haar kamer en controleerde haar koffer.

'Kleding, toilettas, ondergoed, opladers, make-up, haar spullen, handdoeken, bikini's, pyjama en nog een paar tijdschriften. Jup, ze heeft alles.'  "Helemaal compleet An!"

Ik liep weer naar mijn kamer om mijn laatste spullen erin te doen, toen ik twee armen om me heen voelde. Ik keek om, en zag dat het Louis was. "Hee, hoe kom jij hier binnen?" vroeg ik enthousiast en gaf hem een kus. "Je zusje deed de deur voor ons open. Die zat al helemaal te wachten voor het raam."  Ja, dat is echt typisch Annabel.

Ik deed mijn koffer dicht, liep naar Annabel haar kamer en pakte daar haar koffer en liep samen met Louis naar beneden. Daar stond iedereen al. "Simon komt ons over een uur ophalen, dus we kunnen nu nog even chillen, en natuurlijk even controleren of we alles hebben.

"We moeten nog even alles opruimen! Want anders komen we na vakantie in een onwijze troep terecht. En daar heb ik dus echt zo geen zin in!" riep ik naar iedereen, terwijl ik zelf al begon op te ruimen. We ging allemaal net goed. De jongens liepen natuurlijk weer te kloten met elkaar. Dus er viel bijna een vaas met bloemen om. Maar na drie kwartier was alles opgeruimd.

"Zo, dat hebben wij even goed gedaan!" riepen de jongens in koor. "Ja dacht het niet hoor! Wij hebben hier alles moeten doen!" riep Angela. Marieke en ik moesten lachen en knikten. De jongens keken allemaal nepzielig. Want nog geen vijf seconden later lagen ze allemaal al dubbel van het lachen.

Toen ging de bel. Annabel was al naar de deur gerend, en deed open. "Simon!" riep ze, en ze omhelsde hem. "Hallo jongedame" hoorde we Simon zeggen. Vlak daarna kwam hij de huiskamer binnen lopen. "Hee Simon!" riep iedereen. "Hallo allemaal. Nou kom, jullie vliegtuig vertrekt over een uur."  En dat was het startsignaal. Het startsignaal waar alle stress begon.

We waren aangekomen op het vliegveld en hadden alles al ingecheckt. Woow, wat was dat een klus zeg, tussen al die fans doorkomen. Maar gelukkig hield Louis me dicht tegen hem aan, en liepen er bodyguards.

'De vlucht naar Canarische Eilanden vertrekt over enkele minuten.'  We namen snel afscheid van Simon en we gingen naar het vliegtuig toe. We hadden onze koffers afgegeven. Ik had alleen nog maar mijn mobiel en oordopjes bij me.

Ik zat naast Louis en Liam. Annabel zat naast Harry, Angela zat naast Zayn en Marieke naast Niall. Ja, wij zaten als enige in het midden, waar je drie zitplaatsen hebt. Gelukkig is dat nu niet erg, omdat we met een oneven aantal zijn.

'Over enkele minuten gaan we opstijgen. Wij vragen u om uw riemen om te doen. Dan wensen wij u nu een hele fijne vlucht.'

Ik deed mijn riem vast. Ik sloot mijn oordopjes aan op mijn mobiel en deed ze in mijn oren. Ik zette mijn muziek aan en ging tegen Louis aan liggen. Het wordt hopelijk een leuke, veilige vlucht.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Sorry mensen, als het echt te kort en heel slecht is. Maar ik heb gewoon geen inspiratie, maar wilde toch iets updaten.