Never give up on something (a louis tomlinson fictie)

Hoofdstuk 11

*Nina POV*

'Shit..' dat is het eerst wat er door mijn gedachten raasd. 'shit shit shit' 

'Waarom moet ik nu uiteraard weer mijn beste vriend zoenen? Waarom?'

'Maar opzich was het niet verkeerd.'

'Oke Nina, stop met zo te denken, zeg iets.'

Ik kijk Mark aan. Ik ben zo rood als een tomaat. Dat voel ik aan me. En dat heb ik altijd op awkward moments..

Ik kijk Mark nog eens aan. Zag ik het nou net goed? Er is iets mis met hem. Shit..

"E-Euhm.. Mark?" vraag ik zacht. Hij kijkt onverschillig op. "Betekend dit dat ik de vriendschap heb verpest nu?"

'Als dat zo is, dan heb ik geen ene boy best friend meer. Mark was echt mijn boy best friend. Ik kon hem altijd alles vertellen.'

Mark staat op en loopt naar de deur.

"I-Ik weet het niet, Nina." zegt hij, en hij loopt de deur uit.

Ik val huilend neer op mijn bed. Ik luister goed of ik de deur dicht hoor gaan beneden, maar dat is niet het geval.

Ik draai me om en verstop mijn hoofd onder de dekens en ik val in slaap.

*Mark POV.*

Nina zoende mij. Mijn nina, mijn beste vriendin sinds de kleuterschool. Ik heb haar altijd al leuk gevonden. Totdat ze een vriendje kreeg, toen ben ik mijn gevoelens gaan wegproppen.

En dat is dus de reden waarom ik me er geen raad mee weet. Het is inmiddels al 4 jaar geleden dat ik niet meer continue aan Nina denk. Maar nu zoent ze me weer.

Wil ik dit, of wil ik dit niet?

Ik loop weer naar Nina's kamer en doe de deur open. Ik zie haar met haar rug naar me toe liggen. Ik besluit om naast haar te gaan liggen.

Ik ga met mijn hand door haar haar en geef haar een kus in haar nek. Ze is zo schattig als ze slaapt.

Ik wilde haar net weer een kus in haar nek gaan geven, toen de deur open vloog. Ik schrok en deinze achteruit.

Maar ik besefde dat dat niet goed lukte, aangezien ik op een bed lag. Dus ik viel uit het bed. Lekker, heb ik weer.

"Oh hee Mark!" zei de persoon die de deur opensloeg.

*Nina POV *

Ik werd wakker van een deur die opensloeg en een bonk. Ik draaide me met een ruk om en zag Annabel verward in de deuropening naar mijn grond staren.

"Euhm An, ik weet dat je raar ben, maar waarom sta je zo stom te kijken naar mijn vloer?" vroeg ik aan Annabel.

"Ten eerste, bedankt. En ten tweede, Ik kom weer thuis van 2 dagen weggeweest, er is niemand in de huiskamer. Ik loop naar jou kamer en opeens valt er een Mark uit je bed." zei Annabel heel droog.

Ik keek naar mijn grond. Daar zag ik Mark nog steeds liggen.

"Ik denk dat ik liever even beneden wacht." zei Annabel en ze liep de trap af.

"W-Wat? Mark? Ik dacht dat je weg was gegaan!" vroeg ik aan hem.

"Nee, ik wil jou niet kwijt. Ik hou al zo lang van je en het moet nu een keer eruit komen. Ik heb alles weggepropt toen jij iets met Justin kreeg." zei Mark.

Ik kon hem alleen maar stom verbaasd aankijken.

"En nu, door die kus, besef ik dat ik toch nog wél van je hou, Nina. Ik hou van je!" zei Mark dit keer iets luider.

Ik stond op en ging naast hem op de grond liggen. Mark keek me raar aan en ik schoot in de lach.

"Ik ook van jou Mark" zei ik, en ik gaf hem een kus.

* Volgende dag *

Vandaag komt mijn moeder eindelijk weer thuis. Mark ik vanochtend vroeg weer weg gegaan.

En morgen hebben we het concert. Ik heb er stiekem toch wel zin in. Sinds ik ze heb ontmoet ben ik ze veel leuker gaan vinden.

'Ding, Dong.'  De bel gaat. Ik loop naar de deur en doe hem open. Daar staat mijn moeder. Ze loopt naar binnen en zet haar koffers neer.

"Hee meis! Hoe is het? En met Annabel? Waar is Annabel eigenlijk? Ben je goed uitgekomen met het geld? Heb je alles goed opgeruimd?"

ratelt mijn moeder aan een stuk door.

"Hee mam, ook leuk om u weer te zien. Hoe was het bij oma? En Annabel is boven, ik haal der wel even".

Maar in plaats van Annabel te halen, roep ik naar boven: "Annabel, Mama is weer thuis!"

We horen gestommel boven en dan komt Annabel de trap af gestormd. Ze vliegt bij mijn moeder is haar armen.

"Hee Meis, alles goed?" vraagt mijn moeder. Ik pak mijn moeders koffers en breng ze naar boven. Als ik weer beneden kom zijn mijn moeder en zusje druk in gesprek. Ik hoor dat het over Mark gaat.

"Annabel, wil je even naar boven gaan?" vraagt mijn moeder. Ze knikt en loopt dan naar boven.

"Zo volgensmij heb jij mij het één en ander uit te leggen dametje" zegt mijn moeder en ze geeft me een knipoog.

Ik moet lachen, wat is mijn moeder toch raar.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Helloo People!

Ik heb niet veel te zeggen, aangezien het toch altijd hetzelfde is en ik er zelf al gek van wordt, laat staan jullie.

Ik heb wel een paar aanraders voor jullie, een paar lieve mensjes waarvan jullie hun geweldige boeken echt móéten lezen :

♡ Sophtijs
♡ xCrazyDirectionerx3
♡ xAlive_
♡ LotsOfLove1D_

Love You All' ♥

Vote, Comment, Like
And Make Me Happy! ♡