Hoofdstuk 7

532 21 2
                                    

Ik werd wakker van mijn mobiel. Ik kreeg een smsje.

Onbekend

Kom om 8 uur naar het speeltuintje. Ik zal daar op je wachten, en kom alleen. En trek iets leuks aan.

"Euhm, oke, dit is best wel eng. Wie is dit?" dacht ik bij mezelf. Ik negeerde het bericht en keek nog een beetje op mijn mobiel.

Ik besloot om ontbijt voor Annabel en mezelf te maken. Ik liep naar de keuken en pakte 2 bordjes en glazen. Ik smeerde broodjes en schonk sinaasappelsap in de glazen.

Ik klopte op Annabel's deur. Ik had haar bord en glas op een dienblad gezet. Ik deed de deur open en zag dat ze nog sliep. Ik zette het dienblad op haat bureau en liep weer naar beneden.

Toen ik me helemaal had aangekleed deed ik nog snel even mijn haar en make-up. Ik liep naar Annabel er zei dat ik even boodschappen ging doen.

Ik pakte het boodschappen briefje dat ik gemaakt had en liep naar de kapstok. Ik deed mijn jas aan en liep daarna de deur uit. Het was fris buiten.

Toen ik bij de supermarkt aankwam, kwam er opeens iemand op me af lopen. "Hee, jij bent, euhm, Nina, toch?" zei de jongen. Ik bekeek hem eens goed.

"Jaa, ik ben Nina, van gister." zei ik toen ik de jongen herkende. Het was Louis. Louis Tomlinson. Tommo Tomlinson. De carrotking. En hij praat gewoon tegen me.

"Sorry, ik moet weer verder, voordat mensen mij hier herkennen, doei!" zei hij en liep weg. Ik zwaaide hem nog na en ging daarna mijn boodschappen doen.

Toen ik thuis kwam liep ik gelijk naar boven en vertelde Annabel dat ik Louis tegen was gekomen. Ze werd gelijk weer helemaal enthousiast.

"Zie je wel, jullie zijn gewoon voorbestemd voor elkaar! Daarom komen jullie elkaar zo vaak tegen!" zei Annabel.

Ik moest lachen en aaide over haar hoofd. Ik liep naar mijn kamer en pakte mijn mobiel. Ik opende het smsje nog een keer en bekeek hem goed. Zou het Louis zijn? Nee, die is veel te beroemd, die wil mij niet. En hoe komt hij aan mijn nummer?

Mijn kamerdeur ging open en Annabel kwam naar binnen gelopen en zei: "Owja, gisteren toen jij drinken aan het halen was vroeg Louis om jou nummer, ik heb hem aan hem gegeven, vind je niet erg toch?"

"Oh nee, is goed" probeerde ik zo kalm mogelijk te zeggen. Oke, dat is een punt minder. Maar hij is alsnog veel te knap voor mij. Die mooie ogen. Zijn haren die zo prachtig zitten. Hoe hij zo lief lacht!

"Nina, hou je hoofd erbij" zei ik tegen mezelf. "Nien, wat zeg je allemaal?" vroeg Annabel.

Shit, Annabel stond er nog. Helemaal vergeten. "Oh niks hoor, ik was even in gedachten verzonken." Oke, ik lieg niet, ik wás in gedachten verzonken. Maar ze hoeft niet te weten over wie of wat.

"Waarover?" vroeg Annabel, alsof ze mijn gedachten kon lezen. "Oh, niks bijzonders hoor" zei ik. "Ga maar weer naar je kamer." Annabel draaide zich om en liep terug naar haar kamer.

Mijn mobiel ging weer af. Ik kreeg een sms:

Onbekend

Je zag er zo mooi uit vandaag. Ik zie je vanavond. En als je er niet bent, dan zul je dat merken ook..

-------------------------------------
Pam Pam Pam..
Wie zou het zijn? Hebben jullie een idee? Comment het :)

Vinden jullie dat er iets aan veranderd moet worden of hebben jullie tips; Comment

Vinden jullie het leuk; Like en Share dan even :)

Is een kleine moeite, maar maakt mij erg blij! :)

En lees de fantastische boeken van @xAlive_ even :)

Love you all!

Never give up on something (a louis tomlinson fictie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu