Never give up on something (a louis tomlinson fictie)

Hoofdstuk 8

Ik stapte onder de douche. Hmm aardbeien shampoo. Ik ben daar echt dol op. Ik waste mijn haren ermee en waste mezelf daarna met mijn aardbeien douchegel. Ik bleef nog heel even staan en zette daarna de douche uit.

Ik droogde me af en deed mijn kleren aan. Ik moest me mooi kleden, maar daar had ik dus echt geen zin in. Toch deed ik het maar, dus had ik mijn jurk aangedaan.

Ik föhnde mijn haren en deed mijn make-up op. Ik vond mezelf niet bepaald knap. Maar van veel vriendinnen van mij, en van mijn moeder, hoor ik dat ik een mooie meid ben.

Ik vond het maar raar. Volgensmij moeten die allemaal maar eens hun ogen laten testen. Ik pakte mijn krultang uit mijn la en stopte hem in het stopcontact.

Ik wachtte totdat hij warm was en pakte hem op. "Auwww!" riep ik. Ik verbrandde mijn vinger. Ik liep naar de badkamer en deed hem onder de kraan.

Een paar minuutjes later liep ik weer naar mijn kamer. Ik pakte mijn krultang weer en dit keer met succes. Ik ging mijn haren krullen.

Ik krulde net de laatste pluk van mijn haar toen Annabel binnenkwam. "Wat ga je doen?" vroeg ze. "Oh niks, ik ga zo even weg, vind je dat goed? Ik ben over een uur weer terug" zei ik.

"Bij best" zei Annabel. Ze draaide zich om en liep de deur uit.

Ik deed mijn make-up nog even goed en liep daarna naar beneden. Het was kwart voor 8. Ik zou over 5 minuten naar het speeltuintje gaan.

"Het is vast een grap. Vast een sms van Angela of Marieke. Of van Louis." dacht ik bij mezelf, terwijl ik cola in een glas schonk.

"Annabel vertelde me wel dat ze mijn nummer had gegeven. Maar waarom zou hij dit dan doen."

Ik probeerde het uit mijn hoofd te zetten. "Het is gewoon een grap. Maar waarom vind ik dan dat ik erheen moét? Iets in mij zegt dat dit toch waar is.."

Ik dronk mijn glas leeg en ik deed mijn jas aan. "Doei An, tot straks!" riep ik naar boven. Ik hoorde niks terug. Of ze hoorde mij niet, of ze zei het te zacht. Naja ze weet dat ik om 8 uur weg zou gaan.

Ik deed de deur dicht en ik liep naar het speeltuintje. Toen ik daar was aangekomen zag ik niemand staan. Ik pakte mijn mobiel en ging op de schommel zitten.

Ik kreeg een sms.

Onbekend

Draai je om. En schreeuw niet, of anders gebeurt er iets!

Ik deed wat er stond. Ik stapte van de schommel af en ik draaide me langzaam om.

Ik keek rond, maar zag niemand staan. Ik deed een paar stappen naar voren om nog beter te kijken, maar weer zag ik niemand.

Opeens voelde ik twee armen om me heen slaan. Vanaf dat moment gebeurde alles heel snel.

De twee armen grepen mij vast en probeerde mij op te tillen. Ik verzette me maar dat hielp niet echt. Hij droeg me naar een busje en zette me erin. Hij deed de deur dicht en daar zat ik dan.

Het duurde 5 minuten voordat ik diezelfde man weer zag. Naja voor zo ver ik hem net gezien had.

Ik keek eens goed naar hem, maar kon niet zien wie het was. Ik vroeg voorzichtig aan hem: "W-Wie ben jij? e-en w-wat ga je met me doen?"

Ik vond het best wel eng worden nu. En toen schoot er iets in mijn gedachten. Annabel.

"Laat me eruit!" schreeuwe ik. "Ik moet naar mijn zusje toe! De man begon te lachen. Het was eerst een zware lach, maar die lach ging over in een hele vrouwelijke lach.

Ik raakte verward. "Wie ben je, en wat moet je van me!" riep ik nog een keer. De gedaante, ik weet nu niet meer zo zeker of het een man is" Stapte uit het busje en even later ging mijn deur open.

En wie stonden daar?..

------------------------------------
Oeeh, wie zullen het zijn, en wat gaan ze doen?

Vote, Comment en Like , daar word ik gelukkig van :)

Woow op mijn vorige hoofdstuk heb ik best wel veel reads en votes gehad! :D Bedankt allemaal!!

Allemaal alvast een Gelukkig Nieuwjaar! :)

En lees de verhalen van @xAlive_ :D

Love You All!