Hoofdstuk 19

444 14 3
                                    

*Louis POV*

Er zijn al een paar weken voorbij en het gaat steeds beter met Nina. Ze eet weer goed en is ook weer aangekomen. Als er verder niks gebeurd mag ze over een paar dagen weer terug naar huis.

Natuurlijk is Nina ook nog steeds mijn meisje. De anderen vonden het eindelijk tijd worden. Mark was het er ook mee eens. Ik dacht echt dat hij dit niet goed zou vinden. En Annabel is echt een schat. Ze is heel erg zorgzaam voor Nina. Ze helpt haar met het dieet, en ze is er gewoon elke keer voor haar.

Maar met mij,  met mij gaat het niet zo goed. Ik ben elke dag in het ziekenhuis geweest als ik kon. Uit interviews vandaan. En als ik een fotoshoot had kwam ik zo snel mogelijk weer naar haar toe. Nina zei zelf dat ze het niet erg vond, maar dat betwijfel ik.

Vandaag gaan ze Nina weer controleren. Ze moet weer sterker worden in haar spieren, want die waren wat verslapt doordat ze geen stoffen binnenkreeg doordat ze niks at. Dit doet ze al een week, dat 'sporten', en het gaat steeds al beter.

-------------------------------------

"Nien, kom, we kunnen weer naar je kamer."  Ik hielp haar met opstaan en naar haar kamer lopen. In haar kamer loopt ze wel elke keer rond, maar op de gang vindt ze het niks. Het niet niet dat ze het niet kan, er moet iets anders zijn, maar wat.

"Joehoe, Lou, ik vroeg wat aan je. " zei Nina, terwijl ze met haar hand voor mijn ogen zwaaide. " Weten ze al wanneer ik naar huis mag? " 

Ik moest lachen en haalde een hand door haar haren. " Lieve, ongeduldige, maar vooral lieve Nina, als jij dat niet weet, dan weet ik dat toch ook niet. " zei ik plagerig tegen haar. Ze stak haar tong naar me uit en prikte me in mijn zij, waardoor ik een hele rare beweging maakte.

"Ooh Louis! Je kan niet tegen prikken! "  Ik prikte Nina terug en ook zij maakte een hele rare beweging. "Ooh Nina! Je kan niet tegen prikken!" zei ik dit keer. Weer stak ze haar tong naar me uit.

Ze wilde me net weer gaan prikken toen de dokter binnenkwam. "Nina, ik heb goed nieuws voor je. Je mag morgen naar huis. Het gaat met de dag beter. Vandaag willen we je dan nog wel even onder controle houden, en vanaf morgen moet je één keer per week langskomen."

Ik gaf Nina een kus. "Nien, je mag morgen naar huis." Nina begon te lachen en de dokter keek me raar aan. "Ze vroeg net aan me of ik al wist wanneer ze naar huis mocht." legde ik de dokter uit. Er verscheen een glimlach op zijn monden en toen liep hij weg. "Bedankt dokter!" riep Nina er nog achteraan.

-------------------------------------

* Nina POV *

Liam kwam naar binnen lopen. Ik deed net de laatste spullen in mijn tas. Ik mocht eindelijk weer naar huis. En het klinkt misschien gek, voor iemand die net van anorexia af is, maar ik heb honger. Jup, Niall is echt mijn foodbuddy.

"Hee Nien" ze Liam, en gaf me een kus op mijn wang. Daarna begroette hij Louis en gaf hem een mannelijke knuffel. We pakten de spullen en liepen naar beneden. Liam hielp mij, terwijl Louis mijn ontslag ging doorgeven. Yes, eindelijk weg, ik haat ziekenhuizen. Ze zijn erg zorgzaam voor je, maar die lucht en alles zo wit. En dan die dokters die er allemaal hetzelfde uitzien, en al die patienten. Al die enge ziekten. Ik rilde even.

We liepen naar de auto toe, en gelijk kwamen overal papz vandaan. Ze maakten foto's van ons drieën. Liam gaf mij over aan Louis en hij nam me heel dicht tegen hem aan, terwijl Liam als een soort bodyguard bij ons liep. Oke, er liepen zelf ook bodyguards bij, maar het idee was lief.

We zaten in de auto en Liam startte de motor. Ik ging tegen Louis liggen en viel al snel in slaap.

"Wakker worden beauty, we zijn thuis." fluisterde Louis in mijn oor. Ik werd wakker en keek in de mooie ogen van Louis. Ik gaf hem een kus en liep toen de auto uit. Toen in het huis naar binnen stapte zag ik allemaal - Welkom Thuis - slingers hangen, en overal ballonnen liggen. De jongens kwamen allemaal op me afgerend en gaven me een groupshug. Angela en Marieke kwamen daarna. En toen kwam Annabel. Ze zag er echt heel leuk uit.

"Laat me raden, Zayn heeft je opgemaakt, Harry heeft je haren gedaan en Niall heeft kleren voor je uitgezocht." zei ik met een plagerige blik naar de jongens. "Nee dat hebben Angela en Marieke gedaan! Ze kunnen het echt goed!" riep Annabel enthousiast. Ik moest lachen en schudde mijn hoofd. Ik plofte op de bank neer. "Niall, ik heb honger! Mag ik eten, of is dat al allemaal op door jou?" riep ik naar Niall. "Jahoor mensen, Nina is weer thuis hoor, en beter! " riep Niall. Hij liep naar de keuken en kwam terug met eten.

"Foooooooood!" riep ik, en iedereen schoot in de lach. "Wat nou? Ik wil gewoon eten oke." zei ik en begon te eten. "Veel beter dan dat ziekenhuis eten, bleh!"

-------------------------------------

Het is avond en we hebben alle matrassen op de grond gelegt. Ik ben zo blij dat de jongens drie maanden vrij hebben nu. Dan kunnen ze nog hier blijven. We wonen dus tijdelijk met zijn alle bij mij in huis. Angela en Marieke gingen af en toe nog wel thuis slapen. Maar we hebben allemaal een jaar tussenstop met school, en de jongens nu even geen optredens. Alleen Annabel moet weer naar school.

We zitten dus met zijn alle op de matrassen in de kamer. Ik zie angela bij Zayn liggen. "Moeten jullie mij soms iets vertellen?" vraag ik aan ze. Ze worden allebij rood en ik schiet in de lach. "Ja , ook wij hebben iets, Nien. " zegt Zayn. "Ahww wat lieef! En Niall en Marieke? " "Ja Nien, wij ook." zegt Niall verlegen. "Ah Niall niet blozen!" ik ren naar hem toe en duik bovenop hem. "Mijn kleine foodbuddy wordt groot!" roep ik.

"Nien, doe jij nou maar gewoon rustig. Je moest rusten van de dokter, wist je nog." zei Liam dit keer. "Ja Ja Daddy Direction." zei ik lachend tegen hem en ging weer bij Louis liggen.

"Louna!" riep Niall opeens. "Niall wtf, wat schreeuw jij nou weer dan? Moeten we je naar een gesticht brengen?" zei ik lachend tegen hem. "Nee, He dat is niet aardig, maar dat is jullie naam. Louis en Nina, Louna! "  "Aah ja boks Niall!" zei ik en hielt mijn vuist voor hem.

"En dan zijn Angela en Zayn, Zayla. En Marieke en Niall, euhm, ja jongens verzin is iets" zei ik.

"Narieke!"  "Miall!"  "Nirieke" 

"Nou keuze zat, euhm, naja jullie mogen zelf verzinnen" zei ik tegen Niall en Marieke.

Niall keek Marieke aan en ze lachtte. "Ik denk toch dat ik ga voor.."

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Hellooo Peoplee!
Ugh, wat een bagger hoofdstuk..
Weten jullie nog een leuke shipnaam voor Marieke en Niall, of welke vinden jullie het leukst?  Comment het en misschien beïnvloed het de keuze van Niall en Marieke ^^

Loveyouall!

Vote ♥
Comment ★
Share →

Never give up on something (a louis tomlinson fictie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu