My famous life

Hoofdstuk 9

Pretpark
We parkeren de auto en stappen uit. "Heb je, je pen bij de hand?" Lach ik. Mam knikt en stapt de auto uit. Er kijken gelijk al allemaal mensen onze kant op. "Moet ik nu beginnen?" Vraagt mam. "Nee, we gaan eerst het pretpark in dan tellen we af." Zeg ik en sleur mam mee.

Er staan al duizenden fans en gewoon mensen die ons willen zien om ons heen. Sommigen mensen hebben serieus een pen mee zie ik! Oké, laten we aftellen. Ik kijk naar pap die knikt. "3.......2........1...........start!" Roepen Vaal, Davin, pap en ik allemaal tegelijk. Iedereen kijkt ons verbaast aan. Mam rent naar een groep fans toe. "BEYONCÉ, BEYONCÉ, BEYONCÉ!!!" Schreeuwen ze allemaal. "Hey, mag ik jullie handtekening?" Roept mam. "Waarom?! Wij zijn niet bekend." Zegt een jongen. "Geef het gewoon, anders wordt ik vermoord!" Lacht mam. Er komen al meer mensen onze kant op. "We hadden echt security mee moeten nemen." Roept pap boven het geschreeuw uit. "Zeker." Zeg ik.

45 minuten later

Mam komt naar ons toe gerend met duizenden fans achter haar aan. "Het schrift zit vol!" Lacht ze buiten adem. "Hier, ik wist dat het zou gaan gebeuren." Grijnst pap en geeft de schrift. "Serieus?! Vind je niet dat ik genoeg handtekeningen heb?" Roept mam boos. Pap en ik schudde bijde ons hoofd. "Best!" Roept mam en begint weer verder met rennen. Zover ze niet tegengehouden wordt door haar fans.
Ik kijk in het boekje en zie duizenden handtekeningen staan allemaal door elkaar. Eigelijk is het 'Een kleuter die probeert te tekenen'. Je ziet namelijk niet meer dat een wit vel met gekleurde lijntjes. "Pap kijk!" Lach ik en probeer hem aan te stoten, maar val bijna om. Ik kijk naast me maar zie pap nergens, ook mam is nergens te zien. Waar zijn ze?! En waar zijn Vaal en Davin?! Wacht ff, waar zijn ze?! Ik probeer langs al die gillende mensen te komen. "Hy, pas ff op." Roept een jonge boos en duwt me naar achteren. "Au!" Roep ik boos. Die is zo te zien niet een fan, anders had hij wel gezien dat ik BlUE IVY ben! Ik probeer weer tussen iedereen door te wurmen, maar het lukt voor geen meter. F*cking k*t mensen. Waarom ziet niemand dar ik BlUE IVY ben! Dit zijn echt geen fans. Ik word echt duizelig van al dat geduw, getrek en dat geschreeuw, mijn oren worden straks nog doof. Ik ben ook gelukkig niet de langste... voel de sarcasme. Wacht, ik heb een muts op met 'lemonade' misschien denkt iedereen dat ik een fan ben, ik heb namelijk ook nog een zonnebril op dus mijn gezicht kunnen ze niet goed zien. Ik doe alles af en begin weer door de mensen heen te wurmen. "Hy, pas ff op?! Je bent niet de enige die Beyoncé en Jay Z willen zien!" Roept dezelfde jongen weer boos. "Ja, maar ik ben wel de enige die MIJN FUCKING OUDERS WILT ZIEN!!" Roep ik boos. "OMG, jij bent BlUE IVY!" Roept een tiener. Eindelijk herkent iemand me. "OMG, AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!" Gillen er allemaal meiden en jongens. "Nou mag ik er nu door dan!" Roep ik boos naar die jongen. "Wie ben jij dan? En waarom ben je zo bijzonder?! Ik vindt het maar ene gekke naam." Zegt de jongens. "OMG, ROT LEKKER OP JÒH, ALS JE GEEN FAN BENT VAN BEYONCÉ, WAT DOE JE HIER DAN?!" Roepen er allemaal fans. "LAAT HAAR ER F*CKING DOOR!" "WIE DENK JE WEL DAT JE BENT?" "FLIKKER EEN EIND OP, HATERS HOREN HIER NIET BOOOOEEE!!!!" "WEG MET DE HATERS, WEG MET DE HATERS!!" Schreeuwen ze nu allemaal. De jongen wordt heen en weer geduwd door allemaal fans van m'n ouders. "Stop sorry, ik weet niet wie je bent oké." Zegt hij en kijkt boos naar iedereen. "BOEEE JE BENT GEEN FAN, GA WEG, WEG MET DE HATERS!!" "YEAHH..........!!!!"
Oké, dit was ook niet de bedoeling, maar hij heeft het verdiend! "Mag ik voor de zoveelste keer nu er langs?" Vraag ik. Hij gaat gelijk opzij de rest volgt gelijk zijn beweging. Mooi zo! Nu nog opzoek naar mam. "MAG IK EEN SELFIE MET JE?!" "MAG IK EEN HANDTEKENING?!" Vragen allemaal mensen. Ik ben het wel verplicht ze hielpen om die kak jongen opzij te laten gaan. Ik kras maar wat een beetje op 'mijn handtekening' moet lijken en maak ook snel wat selfie's.
Nu nog kijken waar mam en pap zijn. "Weten jullie waar mijn ouders zijn?! En m'n broertje en zusje?" Roep ik. "Nee natuurlijk niet, niemand weet wie je ouders zijn." Zegt een meisje bitchey die zich omdraait naar me. Ik geloof dat ze rond de 18 is. Oké, nu ben ik het echt zat. "IK BEN FUCKING BLUE IVY CARTER, DE DOCHTER VAN BEYONCÉ KNOWLES- CARTER EN JAY Z!!! JE BENT ECHT GEEN FAN!! NU JE EINDELIJK WEET WIE IK BEN EN WIE MIJN OUDERS ZIJN, ZOU JE ZO VRIENDELIJK ZIJN OM ME MEE TE HELPEN WAAR ZE FUCKING ZIJN?!" Schreeuw ik naar haar. Ik heb het echt gehad. Het hele pretpark staat bom vol met mensen die alleen maar staan te schreeuwen. Soms zou ik echt wensen om een 'normaal' leven te hebben. Vooral op dit soort momenten. Je hoort politie sirenes omroepen dat we weg moeten gaan, maar goed. Wie luistert er nou, als je idool zowat naast je kan komen staan?!