My famous life

Hoofdstuk 49

We zitten ze allen aan tafel in de woonkamer. Vraag me niet waarom we gewoon lekker op de grote zachte bank gaan zitten, maar goed. Mam, Vaal en Dav zitten alle drie op hun telefoon, pap zit voor het eerst de krant te lezen en ik zit weer lekker me te vervelen. "Sinds wanneer lees jij de krant?" Vraag ik om de stilte te verbreken en mijn verveeldheid. "Pap!" Roep ik. Hij schrikt op. "Wat?" Vraagt hij en kijkt om zich heen. Tenminste heb ik mam, Vaal en Dav uit hun gedachtes gehaald, aangezien ik ze hoor grinniken. "Wat?" Vraagt pap nep- boos. "Ik vroeg, sinds wanneer lees jij de krant?" Vraag ik. Pap haalt z'n schouders op. "Sinds ik er tijd voor hebt." Antwoordt hij kalmpjes. "Wel doe dat nooit meer." Zeg ik vastbesloten wachtend tot dat hij de vraag 'waarom niet?' Gaat stellen. "Why not?" Vraagt hij. Ik rol met m'n ogen en kijk naar mam, die me ook niet begrijpend aan kijkt. "Ik verveel me dood! Jullie zitten alleen maar op je telefoon te grijnzen en jij zit voor het eerst in je leven een krantewurm uit te hangen." Zeg ik en maak zo'n 'duh' beweging. Iedereen staart me aan of als ik een mega spin heb op m'n hoofd die wordt geplet door een dinosauriër. "Wel te eerste is het een boekenw-." "Zie jij een boek?" Onderbreek ik mam en wijs naar paps krant. Mam rolt met haar ogen en loopt dan van tafel. "Hé! Waar ga je naartoe?" Vraag ik. "Je kan niet zomaar weglopen." Voeg ik eraan toe. "Wie zegt dat?" Vraagt ze en stopt voor de deuropening. "Ik zeg dat! Pap zeg dat het zo is." Zeg ik en vorm m'n puppy ogen op. "Ehh... Ik zie het punt er niet van, maar ehh-." "Fijn, jij helpt ook zeg." Zeg ik boos en loop via een andere deur de kamer uit. Ik hoor Vaal en Dav in de lach schieten. Ik kijk ze snel boos aan en loop dan de kamer echt uit. Oké, iets doen met m'n ouders kan niet. Die zijn namelijk 'zo druk' bezig... Met Vaal en Dav gaat ook niet. Nu moet ik iets zelf gaan verzinnen. Ik heb een interview vanavond. Het is nu 11.00uur. Ik heb nog ongeveer 4 uur om te bedenken waarmee ik m'n tijd ga doden. Ik kan gaan afspreken, maar met wie? Met m'n basisschool vrienden? Nee, dat gaat moeilijk, aangezien ik zo dom ben geweest om m'n contacten te wissen. Ik deukte op een verkeerd knopje, je weet wel van dat soort tijden. M'n middelbare school vrienden? Nope, ook niet. Die hebben vast allemaal andere dingen te doen. Pfff, waarom heb ik niet gewoon een normaal leven? Dat zou soms zo makkelijk zijn. Ik kan dan gewoon ergens naartoe ga-. Dat is het! Ik pak m'n telefoon en ga naar twitter.

@BlueIvy: Zin om te gaan shoppen? Of een film te gaan kijken? Dan zie ik je over 10 minuten in de stad! (Neem 💸 mee en een 🎼box!) Dat maakt het lopen/rennen leuker!

Ik grinnik. Is kijken hoeveel mensen er gaan komen.... Ik loop naar een badkamer en maak me wat op. Moet er wel een beetje mooi uitzien toch? En dat schilt weer met het klaar maken van de interview.

"BLUE IVY CARTER!" Roept mam vanuit de gang. Oeps.... Ik spring van de bank en loop naar de opening toe. Ja, ik ging naar een andere woonkamer toe, toe ik klaar was. Daar gaat m'n momentje rust. "Whats upp?" Vraag ik alsof er niks aan de hand is. Nu zou ik ook niet weten wat ik fout heb gedaan, maar ja. "Waarom tweet je dat?" Vraagt mam boos. "Wat?" Vraag ik niet begrijpend. "O, kom op." Zegt mam en haalt haar telefoon te voorschijn ze ontgrendelt haar telefoon met haar vingerscan en duwt het beeldscherm in m'n neus. "O Dat! Wat is daar erg aan?" Vraag ik en kantel m'n hoofd een beetje. "Wat is daar erg aan? Vraag je dat echt?" Vraagt mam onbegrijpelijk. "Denk het wel." Grinnik ik. "Blue! Dit is serieus!" Roept mam boos. "Wat is er mis mee? Ik moet toch ergens m'n tijd mee doden?! Aangezien ik nadat niet met jullie kan doen!" Zeg ik. "Ja, dat kan ook zonder dat je de hele wereld erin betrekt!" Zegt mam nog steeds boos. "Ik betrek niet de hele wereld erin." Zeg ik en kijk mam vragend grijnzend aan. "Nee, laat ik wat specifieker zijn. 89,568 MILJOEN MENSEN!" Roept ze. "Hoe wil je ooit een stap uit je auto gaan zetten, als er honderden mensen om je auto staan te schreeuwen?!" Vraagt ze geïrriteerd. Ik schud m'n hoofd en wil de deur opening uit lopen, maar wordt geblokkeerd door mam die recht voor de deuropening staat en me naar achteren duwt. "Hé, je wilt niet dat ik weer een gebroken arm krijg zoals in Ibiza." Zeg ik boos en krabbel overeind. "Ja, maar nu ben ik niet dronken." Zegt ze en slaat haar armen over elkaar heen. "Weet je het zeker?" Vraag ik grinnikend. Mam kijkt me woedend aan. "Positive." Zegt mam vastbesloten en laat een diepe zucht. "Nou, mag ik dan gaan? Ik ben al laat." Zeg ik en probeer weer weg te gaan maar wordt weer tegengehouden door mam. "Mam!" Roep ik boos en duw haar opzij, maar dat lukt niet want ze verdedigd zich zelf en trekt me in een soort van verdedigings greep. "Au! Sinds wanneer kan jij karate?" Vraag ik geïrriteerd en probeer me los te rukken, wat niet zo soepeltjes gaat. Nee, mam verstevigd juist meer haar greep. "Au! Mam! M'n armen hoeven niet uit de kom!" Roep ik en probeer mam te schoppen. "Au!" Roept mam en laat me los. "Komt ervan. Je bent niet de enige die vechtsporten heeft gedaan." Grinnik ik en ga in zo'n start houding staan. Mam kijkt me boos aan, maar begint dan te grijnzen. "You don't want to do this honey." (Je wilt dit niet doen lieverd). Zegt ze waarschuwend en doet mij na. Ik spleet m'n ogen en kijk mam geheimzinnig aan. Mam doet het zelfde en grijnst geheimzinnig. Dat is altijd zo eng als ze dat doet. Je weet dan dat ze iets van plan is en dat je er altijd in trapt. Goed opletten dus. We lopen steeds rondje om elkaar, net als je in films ziet zoals karate kid. "Gaan jullie nog iets doen of wat?" Grijnst een zware stem. Ik kijk geschrokken opzij en zie pap, Dav en Vaal in de deur opening staan te grijnzen. "Wat?" Vraag ik geïrriteerd en loop snel de woonkamer uit. "Moest dat? Ik had bijna m'n prooi te pakken." Roept mam boos naar ze. Ik kijk snel achterom en kijk mam nep- boos aan. Ik sprint snel naar m'n auto en doe de poort open. Gelukkig is het mooi weer, dus hoef ik geen jas aan. Schilt ook weer tijd!