My famous life

Hoofdstuk 33

Ik loop het school gebouw in. Vandaag heb ik letterlijk maar 1 uur les. Nou ja, eigenlijk 3 uur, maar die vakken zijn niet verplicht. Daar mag je naartoe gaan, maar dat doe ik bijna nooit. Alleen wanner ik iets niet begrijp, maar ik begrijp alles wel. Denk ik dan. Dat is wel chill aan studeren. Hier ben je echt heel zelfstandig. Ik loop het klaslokaal in. "Hey." Zeg ik tegen een groepje meiden en ga naast hun op de bank zitten. Ik ken ze echt niet, maar anders ben ik zo loner. "Ehh... Hai." Zeggen een paar en verwisselen wat blikken met elkaar. Alsof ik het niet zie... "Ik ben Blue Ivy." Zeg ik glimlachend en steek m'n hand uit. "Pippa." Zegt een meisje. "Florence." Zegt een ander meisje. "Giselle." Zegt weer een ander meisje. "Maar noem me maar Carla." Grinnikt ze. Ik knik m'n hoofd. "Doe ik." Lach ik. "Ik heb nog nooit iemand ontmoet die Blue Ivy heet." Zegt Carla. Ik grinnik. "Ja, het is orgineel i know." Lach ik. "Maar hoe moeten we je noemen? Blue of Ivy?" Zegt Pippa. "Maakt niet uit." Glimlach ik. "Oké dan noem ik je Ivy." Zegt ze. "Wat jij wilt. Kan ik hier zitten." Zeg ik. "Je zit er al." Glimlacht Florence. "Anyway straks komen Mila en Milan dat zijn tweelingen. Maak geen ruzie met Mila. Ze lijkt heel aardig door haar naam, maar ze is echt een bitch." Zegt Florence waarschuwend. Ik knik. Oké, fijn. Ik pak m'n spullen. Ik praat nog wat met de meiden tot dat er een meisje aan komt lopen. De hele klas is meteen stil. Oké, het is een meisje met donker haar. Ze is ook donker getint. Haar gezicht uitdrukking: Bitchy en grijnzend. Ze kijkt mijn kant kant op. Ze loopt naar me toe. "Mijn plaats." Zegt ze. Wow, ik zie mezelf echt hier in, toen ik zo deed tegen Karin. "Hallo, ik praat tegen je." Roept een stem. Er komt een docent aangelopen. "Fijn, dat jullie allemaal zitten. Ik zou verwachten dat jullie een beetje zelfstandig zijn geworden. Mila nu zitten." Zegt de docent streng. Ze zucht en kijkt me boos aan. Ze gaat naast me zitten. Dit wordt een leuke les...

De bel gaat. Ik pak snel m'n spullen in. "Doei Ivy!" Roepen Florence, Clara en Pippa. "Doei!" Roep ik terug en loop weg. Ik loop naar m'n auto doe. "Gave bak hoor." Hoor ik een stem roepen. Ik kijk achter me. Er staat een jongen. "Het maakt je toch niet uit dat ik een foto van je auto heb genomen?" Vraagt hij grijnzend. Er komen meer jongens naast hem staan. "Nee gebeurt vaker." Glimlach ik en stap in. Ik start de moter en rij naar achter. Dan weer naar voren en weer naar achter en weer naar voren. Wat een lastige parkeerplekken zijn dit altijd. Ik wil op m'n gas trappen als iemand voor m'n auto staat. Ik doe m'n raam open. "Wat wil je?" Vraag ik geïrriteerd. "Wat is je naam." Zegt die jongen. Ik kijk hem vragend aan. "Wie ben je?" Vraag ik. "Milan. De Badboy van de school." Zegt hij alsof hij alles is. Ik moet zeggen hij is knap. Wacht ff. Milan. "O, dus Mila is je tweelingzus?" Vraag ik grijnzend. "Waarom zegt iedereen dat steeds." Roept hij boos. "Omdat het zo is. " Zeg ik op zo'n 'duh' toon. Hij kijkt me boos aan. Ik doe het raampje dicht en druk om het gaspedaal. "Sukkels." Grijns ik.

Thuis
Ik trek m'n schoenen uit en loop naar de keuken. Ik pak wat drinken en een koekje. Ik kijk uit het grote raam naar buiten. Vanaf hier kan ik de stad zien. Zo mooi.

*Ding dong*

Ik zucht wie dat nou? Ik doe de deur open. "Ha-" Zeg ik maar stop gelijk. "Wat moet je." Zeg ik ongeïnteresseerd en leun tegen de deur aan. "Jou." Grijns hij en loopt naar binnen.  "Tuurlijk loop maar naar binnen." Zeg ik sarcastisch en sla de deur dicht.  Ik loop achter hem aan naar de woonkamer. "Kan ik je met iets helpen?" Vraag ik. "Nee, wilde alleen kijken waar je woonde." Zegt Milan. "Nou hier ben leef ik bijzonder hè?! Kan je nu weer gaan? Heb dingen te doen!" Zeg ik geïrriteerd en duw naar de gang. "Waarom heb je zo'n grote appartement?" Vraagt hij. "Omdat het kan nou goed?!" Zeg ik en rol met m'n ogen. "Kan ik hier blijven?" Vraagt hij en houd me zonder moeite me tegen. "Nee!" Roep ik en probeer hem weer verder de gang mee te sleuren, wat me natuurlijk niet lukt. "Ha- Ha- Ha! Lach maar, weetje je zus mag me niet, dus ze gaat me nog meer haatte als ze weet dat ik met haar broer chill, dus oprotten." Zeg ik en open de deur en gebaar dat hij weg moet gaan. "Je moet niet naar m'n zus luisteren. Ze vindt zich heel wat." Grinnikt Milan. "Jij namelijk niet." Zeg ik en rol met m'n ogen. Hij grinnikt en loopt naar de bank toe. "Tuurlijk plet m'n bank maar." Grijns ik.

*Daddie is calling, helloa?! Da-.*

Ik neem snel op.  "Hey, pap!" Roep ik en werp een dodelijke blik naar Milan. Hij grinnikt naar me en staart me letterlijk de hele tijd aan. "Hey schat hoe is het daar? Leuke dag gehad?" Vraagt pap. "Ja en jij?" Vraag ik. "Ja, ook goed. Ben nu aan 't werk." Antwoordt hij. "En Davin?" Vraag ik. "Die is aan 't chillen." Antwoordt pap weer. "Mooi zo." Grinnik ik. "Heb je nog wat van mam gehoord?" Vraagt pap. "Nee jij?" Vraag ik. "Nee, alleen gisteravond snel, maar ze belt vanzelf wel weer." Zegt pap. "Ja, alleen pap. Wat moet ik doen als er een hele irritante jongen m'n appartement is ingelopen en niet weg wilt gaan?!" Vraag ik grijnzend naar Milan die smeek bewegingen maakt. "Wie? Wat is er dan?!" Vraagt pap bezorgd."Wel zoals ik zeg." Grinnik ik. "Maar laat maar, ik stuur wel Security, desnoods bel ik de politie!" Grinnik ik. "Oké, ik wet nou niet of dit echt of een grap is?" Lacht pap. "Het is echt! Zijn naam heet Milan en hij heeft een tweeling zus Mila die me niet mag." Zeg ik sipjes, maar kijk Milan duiveltjes aan. "Oké dat is kut, maar je komt toch morgen naar huis?" Vraagt pap. "Jaa! Doe de groetjes aan Davin.  Spreek je later!" Zeg ik. "Doe ik. Bye baby." Zegt pap en hangt op. "Wie is Davin en ga je de politie bellen?" Vraagt Milan. "M'n broertje en nee, als je nu weg gaat dan niet." Zeg ik en sla m'n handen over elkaar. "Wat ga je dan doen? Op je telefoon de hele tijd? Netflixen?" Grijnst hij. "Ja, misschien wel ja." Zeg ik en loop richting de deur. "Beter dan hier met jou zitten." Zeg ik en trek de deur open. Milan grinnikt en loopt eindelijk naar de deur. "Hoe weet jij dat nou?" Vraagt hij en gaat recht voor me staan. "Trust me, i  know. " Grinnik ik en duw hem in een beweging de deur uit en sla snel de deur dicht. "Ook doei." Oor ik Milan roepen. Ik moet lachen. "Geen probleem." Roep ik terug en loop naar de badkamer. Ik doe alles af en trek m'n onesi aan. Misschien heeft hij wel een gelijk. Ik ga lekker Netflixen. Ik zet de tv aan en zet 'Pretty little liars' op.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vergeet niet te stemmen en een feedback te geven!

Xoxoxo Yulia Xoxoxo