Pacific Ring of Fires

Kapitulo Nuebe: Mexico

AN: Okay. Ginanahan akong mag update. Haha, as of now, 5:20 PM (140526) Adventure #19 and Action #34 so. Wala lang, salamat sa mga nagbabasa nito. (Kahit walang kwenta to para sakin. Hehe)

Xandra Mendoza

Not marble, nor the gilded monuments

of princes, shall outlive this powerful rhyme;

But you shall shine more bright in these contents

Than unswept stone, besmear'd with sluttish time

When wasteful war shall statues overturn,

And broils root out of the out the work of masonry

Nor Mars his sword nor war's quick fire shall burn

The living record of your memory--

Nahinto ako sa pagbabasa ng Sonnet fifty-five ni Shakespeare, one of my favorite writer, nang pumasok ang kapatid kong bunso sa aking silid. Dala ang kanyang dede at tumatakbo palapit sa akin.

Itinabi ko muna ang binabasa ko.

"Ate I'm scared." sabay kandong sa akin. Yinakap ko sya.

"And why are you scared?" I asks him while stroking his hair.

"I had a dream." sagot nya. Lalo pa syang nagsumiksik sa akin.

"What is your dream all about?" I asks im again.

Umiling iling sya. Ganito talaga to kapag nanaginip ng masama ay sa akin nagpupunta at dito na sya matutulog sa tabi ko.

"Come on, tell me." I am stroking his hair and he looked up to me.

"I dreamt about you a-and mommy and daddy and Ate Carla." panimula nya. "In my dream you were shot by a gun in the court and mommy, daddy, Ate Carla too. I was so scared Ate! Please don't go to the court tomorrow."

Yinakap ko sya. "Shhh. It's just a dream, okay?" tumango sya. "Let's sleep."

Nang ba iyon ay doon nanaman natulog si Keir.

Kinabukasan ay maaga akong nagising para maghanda sa hearing ko. I am a Lawyer, the best and trusted. I won many cases.

"Good morning." I kiss my mother and father's cheek as I sit on the dining chair. I get pancakes and milk for my breakfast.

"Good morning, sweetie. Where's Keir?" tanong ni Mommy sa akin.

"Nakatulog sa kwarto ko, nanaginip nanaman ng masama." sagot ko habang kumakain.

Biglang nagsalita si Daddy "Napapadalas ata ang pananaginip ni Keir. Should we bring him to pshychiatrist?"

"Good morning!" napatingin kami kay Carla. "Good morning, Ate." tumingin sya kila Daddy "Aalis na po ako, sa school na lang ako kakain."

"Take care baby!" pahabol ni Mommy nang lumabas sa pinto si Carla. Nang matapos akong kumain ay umalis na din ako at dumeretso sa court.

"THEREFORE! My client was innocent at all. He didn't even touch the girl accusing him rape and there is no evidence that the girl was sexually abused!"

Pok!

"Order in the court, the suspect is not guilty." pagkatapos 'non ay tumayo na ang judge at naipanalo ko nanaman ang kaso na hinawakan ko.

Nakipag kamayan ako sa pamilya ng kliyente ko. Nagpapasalamat sila sa akin.

Lumabas na ako nang korte at dumeretso sa kotse ko. I should buy food for us to celebrate again. Bumili ako nang mga paboritong pagkain nila Mommy at nang mga kapatid ko.

Pagdating ko sa bahay ay naka bukas ang gate. Nagtaka ako, hindi naman nila iniiwang bukas iyon. Bigla akong kinabahan at tumakbo papasok ng bahay. Sumigaw agad ako at tinawag sila mommy.

"Mommy! Daddy!"

walang sumasagot. Dumeretso ako sa kusina.

Napatakip ako ng bibig nang makita kong may saksak ng kutsilyo sa likod si mommy at may tama ng bala sa ulo. Napaluhod ako.

"Mommy! Mommy!" nag uunahang tumulo ang luha ako. Bakit?!

Yinakap ko sya at yinugyog. "Mommy!!!" nagwawala ako habang nakaupo nang bigla akong may narinig na nahulog sa may labas.

Lumabas ako at nakita ko ang daddy ko na maraming tama ng bala sa iba't ibang parte ng katawan. Nanghina ako. "DAD!" tumakbo ako palapit sa kanya. Nakadilat pa ang mga mata nya. "DADDY!!" yinakap ko sya at unti unting ipinikit ang mga mata nya.

Naalala ko si Keir. Napatakbo ako sa loob ng bahay at umakyat. Pumasok ako ng kwarto ni Keir pero at hinanap sya pero wala. Dumeretso ako sa kwarto ni Carla. Hinanap ko sya doon. Binuksan ko ang pwede mabuksan nang nabuksan ko ang aparador ni Carla.

"AHHHHH! Carla! Keir!" napaluhod ako. Umiiyak ako ngayon sa harap ng bangkay ng dalawang kapatid ko. Magkayakap sila at parehong may tama ng bala sa ulo. Yakap yakap pa ni Keir ang teddy bear na binigay ko sa kanya habang si Carlo ay naka uniform pa.

"Mga hayop!" sigaw ko. Unti unti akong lumapit sa kanila at yinakap ko silang dalawa. Umiyak ako nang umiyak. Hindi ko alam ang gagawin ko. Napansin kong may papel na nakalapag doon at may nakasulat.

'Welcome home attorney Mendoza, do you like my surprise to you?'

Nalukot ko ang papel. Nag init ang katawan ko at nanginig ang mga kalamnan ko habang patuloy pa din ang luha ko sa pagtulo.

"Mga hayop, mga hayop kayo. Anong kasalanan ko sa inyo?! BAKIT NYO GINAWA SA AKIN TO?!"

Sumigaw ako at kasabay noon ang pagsabog. Hindi ko alam kung saan pero nasundan pa iyon at nasundan pa. Bago pa ko pa nalaman ay nasusunog ang buong bahay.

"--Nor Mars his sword nor war's quick fire shall burn, The living record of your memory. 'Gainst death and all-oblivious enmity, Shall you pace forth; your praise shall still find room. Even in the eyes of all posterity, That wear this world out to the ending doom. So, till the judgment that yourself arise, You live in this, and dwell in lovers' eyes."

"Napakaganda ang isinulat ni Shakespeare, ang ika-limangput-limang soneto."

napatingin ako sa nagsalit. Nakangiti sya sa akin. "Sino ka?" tanong ko.

"Ako si Rapael, Xandra." umupo sya at pumantay sa akin. "Isa ka sa mayroong kakaiba na kapangyarihan." ngumiti sya "At iyon ay ang dapat mong makontrol. Napaka lakas nito. Halika sumama ka sa akin dahil isa ka sa napiling kang taga pangalaga ng mundo..."